Çocukluğundan çok mu farklı yoksa ben mi yanlış görüyorum ,hissediyorum ?Nerede o benimle evcilik oynayan ,nerede o ben düşünce ağlamayayım diye sarılan ,pamuk şekerle kendine sakal yapan ,yüzünden hiç gülümsemesi eksik olmayan ilk aşkım. Karşımda b...
Arkadaşlar maalesef bir talihsizlik yaşamıştım bölüm yanlışlıkla silinmişti. Bende tekrar yazmak zorunda olduğum için bölümü ikiye bölüp yayınlamaya karar verdim .Şimdiden herkese iyi okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Doğar insan büyür ciğeri her nefesle doluşunda , güzel insanlar biriktirir kötüler olsa da canı yanmasın diye uğraşır uğraşır ya cananı yanarsa o zaman işte dünyası yıkılır başına.
Üstüme kalkan gibi kapanmış beni korumak için canını ortaya koymuştu. Araba sokakta uzaklaştıkça silah sesleri kesilmişti. Sokak ölüm sessizliğine bürünmüştü.
Hissettiğim sıcaklık korkutuyordu ama daha çok acı hissetmemek korkutuyordu.
-''Mu...Mu...Murat ka ...kan var ...''
Hızla üzerimden kalkıp kenara çekildi. Elleri ve gözleriyle beni kontrol ederken bense omzunda gördüğüm kanla lal olmuş şaşkınlıkla bakıyordum. Yüzümü avuçları arasına alıp mutlulukla
-''Çok şükür yaran yok.'' diye sevindi aptal.
Titreyen elimi kaldırıp yaralı omzuna bastırıp
-'' Ambulansı ara yaran var ka..kanıyor..ço...çok kötü.''
Elini elimin üzerine koyup
-''Korkma iyiyim ben sadece küçük bir yara.'' demesiyle dişlerimi sıkıp.
-'' Küçük bir yara mı sen acı hissetmez misin?'' deyip ayağa kalktım .O da benimle birlikte ayağa kalkıp etrafa bakmaya başladı. Birisi var mı diye kontrol ediyor olmalıydı.
''Hadi hastaneye gidiyoruz.'' deyip kolunsan tutup götürürken direnip yerinde kaldı.
-'' Eğer hastaneye gidersek her şey daha da kötü olur hadi bin arabaya dayıma gidiyoruz onun doktoru yarama bakar.''
Duyduğum cümleyle deliye dönmüş kan beynime sıçramıştı resmen .Avazım çıktığı kadar
-'' Daha kötü ne olabilir saniyeler öncesinde üstümüzden kurşunlar yağıyordu ,ölebilirdik Murat ölebilirdik. Bilmem farkında mısın ama omzunda bir kurşun yarası var...''deyip derin nefes alıp
''Ben ne dersem onu yapacaksın o dayında dayının doktorunu da istemiyorum.'' diye haykırdım.
Karşımda sessizliğe bürünmüş acı çekerek gözlerime bakıyordu. Derin bir nefes alıp verdi sakince elini yanağıma uzatıp okşayarak
-''Farkındayım korkuyorsun ama hastaneye gidersek ne açıklama yapacağız. Çıkılmaz bir çukura gireriz Aslı. Sana söz bana bir şey olmayacak hadi bin arabaya bir an önce gidelim artık.''
Söylediklerini düşünüp haklı olduğunu kabul etmek zorundaydım başka bir seçeneğim yoktu sanırım. Ne diyecektik sorgu almak için gelen polislere! Başımla onaylayıp gözlerimi gözlerinden kaçırdım.
