Çocukluğundan çok mu farklı yoksa ben mi yanlış görüyorum ,hissediyorum ?Nerede o benimle evcilik oynayan ,nerede o ben düşünce ağlamayayım diye sarılan ,pamuk şekerle kendine sakal yapan ,yüzünden hiç gülümsemesi eksik olmayan ilk aşkım. Karşımda b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bitkinim yorgunum huzursuzum.Bana iyi gelecek tek yere babamın yanına geldim.Soğuk kuru toprağa elimi koymuş onunla geçirdiğim anıları hatırlamaya çalışıyordum.
Ağlamaktan gözlerim şişmiş bir gecede alıştığım kolyemin yokluğunu hissediyordum göğsümde. Sanki ona ait bütün parçalarım sızlıyordu.Acı çekerek sevdiğim adamın gitmemesi için dua ediyordum .
Soğuk toprağı babam gibi sarmalamıştım.
-"Burada olsan ne olurdu sanki en çok ihtiyacım olduğu zaman yoksun yanımda. Sen olsan her şey farklı olur muydu baba?Sen korur muydun beni? Ne yapacağım ben baba bu aşkla ne yapacağım?Ne zaman onu kaybetme korkusuna kapılsam sevdiğim aklıma geliyor ama sonra o yanımda olunca bana yaşattıkları öfkemi yeniden doğuruyor. Sorun bende mi yoksa kalbimdeki sahip olduğu yerinde mi?"
İsminin kazılı olduğu soğuk mermer taşını okşayıp. "İyileşecek, her şey yoluna girecek diyen bir babaya ihtiyacım var toprak degilde sen sarsaydın beni o sıcak göğsünde."deyip ağlamaktan etrafı buğulu görmeye başlayınca gözlerimi ovalayıp mezarını temizlemeye başladım.
"Anneme anlatsam içimde olduğum durumu ne yapar hiç bilmiyorum. Ne anlatabiliyor ne de göğsünde ağlayabiliyordum bu aralar dert yandığım bir tek senle babannem var.Gerçi Murat'ın hastalığını babanneme de anlatamazdım ya. Biliyorum öğrendiği an o da benim gibi hayata küser. Tansiyonunun çıkmasından onunda hastalanmasindan korkuyorum baba." deyip derin nefes verdim .
"Bugün çok canını yaktım onun kendimden nefret ettim.Kaç gündür sırf beni güldürmek için yapmadığı hazırlık süpriz kalmadı ama ben ne yaptım karşısına çıkıp seni hiç sevmedim dedim.Oysa öyle çok sevmiştim ki gece yastığa her başımı konduğumda onu düşlerdim. Evet öfkelendim nefret ettim ama hep kalbimin köşesinde bir yerde onu gizli gizli sevdim kendimden gizlmeye çalışsam bile sevdim .Buna ya gurursuzluk denir ya da gerçek aşk."Deyip öfkeyle gülerek kendime kızdım.
"Sanırım aşık olmak anne olmak gibi.Onu büyütüyorsun onunla büyüyorsun ve ayağının altına dikenler koysada canın ne kadar çok yansa da öfkelensende genede bırakmıyorsun sevmeyi .Canı yansa canını alıyorlar sanki."
Derin bir iç çekip elimi göğsüme götürüp kolyemin eksikliğini Murat'ın eksikliği gibi derinden hissettim. "Gidecektir değil mi gidip ameliyatına girecektir? Ameliyata girdiğine dair haber alır almaz bende hemen uçağa atlayıp yanına gideceğim. Uyandığında ilk beni görsün anlasın onu bırakmadığımı bir daha da beni asla bırakmasın istiyorum . "Deyip gülümseyerek etrafa baktım aklıma çocukken babamın söylediği sözler geldiğinde.
"Gene haklı çıktın baba daha yolun başında seni bu çocuktan ayıramayacağız sen nere gitsen o oraya gidecek o nereye gitse sende peşinden gideceksin birbirinizden hiç kopamayacaksiniz demiştin.Haklı çıktın ne kadar çabalarımda bırakmadı peşini simdi de ben onun ardından gideceğim. "Deyip ayağa kalktım. Avuçlarımı açıp duamı ettikten sonra mezar taşını öpüp.
