Çocukluğundan çok mu farklı yoksa ben mi yanlış görüyorum ,hissediyorum ?Nerede o benimle evcilik oynayan ,nerede o ben düşünce ağlamayayım diye sarılan ,pamuk şekerle kendine sakal yapan ,yüzünden hiç gülümsemesi eksik olmayan ilk aşkım. Karşımda b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aklıma gelen bütün yalanları düşünmek istiyordum ama pek de seçeneğim yoktu. Bana öfkeli gözlerini hiç ayırmadan bakan anneme ne cevap verecektim.
-" Ne yapıyorsun sen orada?"diye sorup biraz daha düşündü.
"Hatta nereden geliyorsun diye sormam daha iyi olacak!"
Murat'la deliler gibi eğlendim diyecek halim yoktu her halde. Sözlerimin sonunda kadın kalp krizi geçirirdi.
-"Şey anne ben...."diye ağzımda lafı geveleyerek zaman kazanmak istiyordum ama annemin bana o zamanı vereceğini sanmıyorum .
-"Ağzında lafı geveleyip durma bana cevap ver."
Yutkunup derin derin nefes aldım.
"Bir de pijamalarınla çıkmışsın dışarıya. "Deyip ters ters baktı üstüme başıma.
O beni azarlarken bende afillisinden bir yalan arıyordum.
Pijamalarıma bakmayı bırakıp tekrar gözlerini üzerime dikti.
"Anlat artık istersen Aslı.Neredeydin neden pencereden girdin?Neden bu halde dışarıdaydın?Tam olarak bunların cevabını bekliyorum senden."
Derin nefes alıp bulduğum yalanı kekeleyerek anlatmaya başladım.
-" Ben...ben şimdi şey yaptım anne..."
Öfkeyle -" Ne yaptın Aslı?"diye bağırdı beni yerimde titretecek şekilde.
Korkuyla pat diye -"Daraldım evde daraldım .Hava almaya çıktım ne var bunda.Artık sokakta dolaşmanında hesabını vereceğim. "
Dik dik suratıma bakıp. -" Bu halde."diye tipimi gösterdi .
Yutkunup. -" Evet bu halde ne varmış hem halimde."diye ters ters konuşarak kendimi haklı çıkartmaya çalışıyordum ki zaten haklıydım bir suçum yoktu benim.
-"Ekimin sonunda pijamayla dışarı çıkman garibime gitti kızım."Deyip biraz durakladı.
"Bir de şu pencereden eve girmen.Kapımız yok mu bizim insan gibi kapıdan girsene kızım ."
Ahhh salak kafam nasıl unuturdum anahtarı. İnsan bir akıl eder yahu.Ben nasıl geri gireceğim eve diye.
Elimi kafama vurup -"Salak kafam." diye kızdım kendime.
Annem kollarını göğsünde birleştirmiş bana dik dik bakarak cevap bekliyordu. -"Şeyy....ben şimdi dışarı çıktım ya hani.Dolaştım dolaştım..."Deyip yutkunarak durakladım.
Elini sallayıp -"Eeee dolaştın."deyip lafın devamını getirmemi istedi.
-"İşte dolaştım dolaştım sonra eve geldim. Elimi cebime bi attım ki..."
