Çocukluğundan çok mu farklı yoksa ben mi yanlış görüyorum ,hissediyorum ?Nerede o benimle evcilik oynayan ,nerede o ben düşünce ağlamayayım diye sarılan ,pamuk şekerle kendine sakal yapan ,yüzünden hiç gülümsemesi eksik olmayan ilk aşkım. Karşımda b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gidersem ne kaybederdim ki bütün cevapsız soruları öğrenmez miydim? Deli cesaretiyle başımı olumlu anlamda sallayıp.
-"Tamam gelirim."diye haykırdım. Elimi sıkıca tutup yanında getirdiği çantamı diğer elime tutuşturdu. Bunu bile düşünmüştü.Kapıya doğru koşturup yavaşça kapıyı açıp etrafı kontrol edip başıyla sağ doğru sallayıp hareket etmemi istedi. -"Hadi.."
Hızlı ve dikkatli adımlarla kapıdan çıkıp koridordan yürümeye başladık. Korkudan kalbim yerinden çıkacak gibiydi ama mutluydum. Sebepsiz yere mutluydum. Koridorun sonuna gelince başını iki yana çevirip etrafı kontrol edip beyaz kapıyı açtı. Burası giriş yaptığımız kapı değildi. Kapıdan hızla çıkıp merdivenlerden inerken. -"Neden buradan çıktık ki ?"diye sormadan edemedim.
-"Burada kamera yok."
Eee yani yoksa yok.Cebinden anahtarı çıkarıp arabaya doğru yürürken kilidi açtı. -"Eee yani ?" Yerinde durmadan kapıyı açıp. -"Kocan birlikte çıktığımızı görmesin diye.Gerçi bir kaç saate fark etmiş olur."deyip beni ön koltuğa hızla itekleyerek oturttu.Kapıyı üstüme sertçe kapatıp arabanın etrafında dolaşıp şoför koltuğuna kuruldu.
Kalbim hızla atarken ellerim terliyordu.Nefes almak bile zor gelirken mutluydum.Sanki Murat'ın bütün azaplarından kurtulmuştum.Yeniden doğmuş gibiydim.Gaza basıp son sürat ilerlemeye başladık.Selim ne ağzını açıp tek kelime ediyor ne de gözünü yoldan ayırıyordu. Telefonumun çalmasıyla çantadan çıkarıp ekrana baktım. Murat arıyordu dişlerimi sıkarak derinden nefesimi verip telefonu sessize aldım.
Selim telefonun çaldığından bile habersiz yola gözlerini dikmiş son sürat arabayı sürüyordu. -"Nereye gidiyoruz?"diye sorsamda cevap vermedi.
"Selim sana diyorum. "Gene sesiz kalmıştı en sonunda korkuyla elimi omzuna koyup.
"Selim. "Diye seslenmemle yoldan gözünü ayırıp cevap verebildi.
-"Ne var?" Elimi omzundan çekip. -"Nereye gidiyoruz?" diye sordum.
-"Gidince anlarsın. "
Neydi şimdi bu tavırlar?Elini vitesin olduğu yerdeki şişeye götürüp aldı.Bu içkiydi. İğrenerek suratına bakarken o kapağını açmış kafasına dikiyordu.
-"Artık içmesen diyorum sonuçta araba kullanıyorsun. "
Yüzünü bile buruşturmadan. -"Ben alışkınım."deyip bütün şişeyi kafasına dikti. Şu an pişman olmuştum bu adamla aynı ortamda olduğuma . Sıkıntıyla nefesimi verip kafamı cama yasladım. Ormanlık yoldan gidiyorduk karanlık yolu arabanın farları aydınlatıyordu. Bizden başka da araba görünmemişti.Korkuyla yutkunsamda şu an tek yapabildiğim gözleri kızarmış omuzları düşük adama acıyarak bakmaktı.Ne anlayacaktı acaba?Gerçekler neydi Murat ile arasında ki sorun ne?Meraklarım korkumu bastırıyordu.
