Çocukluğundan çok mu farklı yoksa ben mi yanlış görüyorum ,hissediyorum ?Nerede o benimle evcilik oynayan ,nerede o ben düşünce ağlamayayım diye sarılan ,pamuk şekerle kendine sakal yapan ,yüzünden hiç gülümsemesi eksik olmayan ilk aşkım. Karşımda b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beni koruyacağına söz vermişti. Hayatımı güzelleştirdiği gibi berbat eden adam beni koruyacağına söz vermişti.
Ona inanmaktan başka çare yoktu. Akşama kadar çimenlerin üzerine uzanmış sohbet etmiştik. Zaman çok çabuk geçmişti sanki. Hiçbir kötü olaydan bahsetmemiş sadece çocukluğumuzdaki güzel anıları yâd etmiştik.
Havanın karardığını fark edince içeriye geçtik.Murat salona giderken bende mutfağa geçip masayı hazırlamalarına yardım ettim.Gamze bir hafta sonra sınava gireceği için pek yanımıza uğramıyordu.
Emine kaseleri elime tutuşturup. -" İyi görünüyorsun Aligilde çok sorun yaşamadın herhalde."demesiyle aklıma gelen olaylarla kahkaha attım.
-"Aynen pek sorun yoktu. "Diye yalanımı söyleyip gidecekken kapıda dikilen Sinem.
-"Belli ondan sakat ayakla geri döndün."diye alay edercesine konuşunca dişlerimi sıkarak gözlerine baktım.
"Murat anlattı burkmuşsun ayağını ama bana pek burkmuşsun gibi gelmedi."
Yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirip -"Murat size yalan söylemiş pencereden atladım. "Dememle sırıtarak suratıma bakarken diğerleri şaşkınlıkla ağzını kapattı.
-"Niye intihar mı ettin?"
İnsanın böyle bur durumla bile alay etmesi kadar iğrenç bir durum yoktu sanırım. İntihar etsem sevinecek miydi?
-"Hayır evden kaçtım ."
Gözlerime ağzını büzerek duvara yaslanmış bakarken Emine şaşkınlıkla -"Hani bir sorun olmamıştı.Ne bu şimdi?"diye sorunca Sinem samimiyetsiz gülümsemesiyle gözlerime bakarak.
-"Aslı'nın anlatacak zamanı mı var allah aşkına kız daha sabah karakollardaydı. "Diye alay etti.
-"Haklısın benim başımdan geçenleri anlatacak ne zamanım var ne de enerjim ama sen evde otura otura canın sıkılıyor olmalı ki insanların hayatına burnunu sokup yaşadığı problemlere sevinecek kadar zamanım çok ."
Yüzü bir anda kasılıp çatık kaşlarıyla suratıma baktı.Kapıya kadar gözlerine bakarak yürüyüp karşısında dikildim.
"Sen kendi kendine bana bir savaş açmışsın belli ama inan ben savaşmam bu kadar olayın içinde bana çok basit gelirsin."
Yüzü daha çok sararmasıyla artık daha fazla üstüne gitmemeye karara verdim. Yanından geçip salona ilerledim.Sinem ise arkamdan Eminegile.
-"Hadi daha ne oyalanıyorsunuz hazırlasanıza sofrayı!"diye bağırıyordu.
Salona geçip kaseleri kenara koydum. Gizli gizli sessizce gülümsüyordum.Ne yani haketmişti ben ona ne yapmıştım ki sonuçta. Kendi kendine savaş çıkarma peşindeydi .
Sinem salona sert adımlarla girerken Havva teyze de arkasından gelip dedeme. -"Yemek hazır efendim ."diye seslendi.
Dedem başıyla onaylayıp torunları ve oğluna. -"Hadi gelin çocuklar sofraya geçelim." demesiyle hepbirlikte masaya yerleştiler.Herkes kendi yerine oturmuştu bende yerime geçip Meryem'e. -"Gamze yemeğe gelmeyecek mi ?"diye sordum.
