Çocukluğundan çok mu farklı yoksa ben mi yanlış görüyorum ,hissediyorum ?Nerede o benimle evcilik oynayan ,nerede o ben düşünce ağlamayayım diye sarılan ,pamuk şekerle kendine sakal yapan ,yüzünden hiç gülümsemesi eksik olmayan ilk aşkım. Karşımda b...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Öylece oturduğumuz aynanın karşısından bir an da kalkmamla Murat gözlerini açıp baktı .
-"İşe gitmeyecek misin sen neden hâlâ oturuyorsun?"
Dişlerimi sıkarak yüzüne bakarken o ise benim ani tepkime şaşkınlıkla bakıyordu. Toparlanarak ayağa kalkıp yanıma yavaş yavaş yaklaşıp yüzüme elini uzatıyordu ki geri çekildim.
"Hadi geç kalacaksın."
Yutkunup -"Bu sabah kahvaltıyı dışarıda yapalım mı ?"
Reddederek başımı sallayıp -"Hayır evde olacağım."
Boğuk sesiyle -"Bugün de mi?"demesiyle kaşlarımı çatıp yüzüne baktım.
Ben sanki isteyerek evden çıkmıyordum. Dalga geçiyordu resmen benimle.. -"Evet bugün de..." Diye bağırıp yere düşen t-shirt ve elime ilk gecen eşofman pantolonu alıp üstüme giyerken eliyle gözlerine bastırıp -"Tamam özür dilerim sadece.."diye başladığı cümlesini
-"İçinden geçenleri yavaş yavaş dışarıya vuruyorsun işte özür dilemene gerek yok. En azından ben dışarıya çıkıp boş boş gezip geri dönmüyorum eve . "
Sözlerim karşısında gözleri dolmuştu.
İkimizin de öfkesi artık dilimizden dökülmeye başlamıştı.
Arkamı dönüp hızla odadan çıktım . Kapıyı hızla kapatıp sırtımı yasladım. Sıkılmıştım artık hergün hiçbir sey bulmadan gelmesinden. Dayanamıyordum ben her nefes aldığımda kızımı düşünürken aldığım nefes ciğerimi yakarken şerefsiz sefasını sürüyordu.
Duyduğum kahkaha sesleriyle bakışlarımı Gamze'nin odasına diktim . Gene kiminle konuşuyordu bu ,o kadar yüzünü güldürecek kiminle?
Hızlı adımlarla odasına doğru yürüdüm. Kapının önünde dikilmemle birazdan evden çıkacağını söylüyordu. Onunla buluşacaktı! Kapıyı sertçe açmamla kahkahaları boğazında kaldı
-"Aslı!"
-"Kim o telefondaki?" Diye uzanmamla geri çekildi.
-"Ne oluyor be kendine gel!"
-"Kim dedim sana kiminle konuşuyorsun seni bu kadar mutlu eden kim?"diye bağırarak uzanırken o ise ben yaklaşmaya çalıştıkça geri çekiliyor bir taraftan da -"Abiiiii"diye sesleniyordu..
Beni şikayet mi edecekti.
-"O telefonu bana ver..."
-"Kendine gel çekil başımdan..."
-"Bana ver telefonu..." İkimizin de sesi evde yankılanıyordu.
-" Heyyyy noluyor burada!" Diye bağırıp aramıza girmeye çalışan Murat'ı umursamadan Gamze'nin elindeki telefona uzanmaya çalışıyordum.
