Çocukluğundan çok mu farklı yoksa ben mi yanlış görüyorum ,hissediyorum ?Nerede o benimle evcilik oynayan ,nerede o ben düşünce ağlamayayım diye sarılan ,pamuk şekerle kendine sakal yapan ,yüzünden hiç gülümsemesi eksik olmayan ilk aşkım. Karşımda b...
Nefessiz kaldığım için başımı olumlu anlamda salladım ama tek temennim çığlık atarak konağa koşmaktı .Elini yavaş yavaş ağzımdan çekip kolumu da bıraktı.
Kolumu bırakmasıyla geldiğim sokağa doğru koşmak için yeltenip bir kaç adım ileri gitmemle ağzımı arkamdan kapatıp kafamı göğüsüne yasladı. Boğarak arabaya doğru götürmeye başladı.
Belimi sıktığı için herhangi bir hareket yapamıyordum. Kesin bu adam beni öldürüp kuyuya atacaktı.Etrafta geçen insanlar halimi umursamadan yürüyüp gidiyorlardı. Arabanın yanına gelip kapıyı açtı. Ön yolcu koltuğuna beni fırlatıp kapıyı üzerime kilitledi.
Koşturarak arabanın etrafında dolaşıp kilidi açtıktan sonra şoför koltuğuna oturdu.Kilidi açmasıyla tekrar kilitlemesi bir oldu.
-"Manyak....geberteceğim seni de o patronunu da."dememle kahkaha atmaya başladı.
-"Ne patronu kim benim patronumuş?"sorduğu sorunun bendeki cevabı Murat'dı.
-"Murat işte Murat'ın adamı değil misin sen?"
Mavi gözlerini kısarak gülmeye devam etti. -"Hayır değilim ben Murat'ın eski bir dostu sayılırım."
-"Her kimsen işte durdur şu arabayı ."
-"Tamam bir sakin ol biraz sabırlı ol."
Sabır mı ben daha ne kadar sabırlı olabilirdim ki?"
Kolundan ittirmeye başladım. -"Durdur şu arabayı..."
