Mafya [bxb] • Tamamlandı

Page 52

merhabalar, nasılsınız?

okullar nasıl gidiyor? var mı ortamınız, alıştınız mı? yoksa okulların kapanmasını bekleyenlerden misiniz ahdkdkwlls

iyi okumalar <3

••

Koltuktan kalkarken tüm gözlerin üstümde olduğunu hissediyordum, Korel'i de gördükleri için nereye gittiğimi tahmin ediyor olmalıydılar. Sanırım bu yüzden kimse nereye olduğunu sormadı, bunu fırsat bilerek gergin ama hızlı adımlarımı mutfağa doğru yönelttim. Rahat değildim, kararlı hiç değildim ama adımlarımın durmasına izin vermedim.

Açıkçası gidip ne diyeceğimi bilmiyordum, tek bildiğim konuşmamız gerektiğiydi. Tersleyecek bile olsa konuşmalıydık çünkü çözülmeyen bir sürü konu vardı aramızda ve ben her ne kadar kaçsam da onlar biz konuşmadan çözülmeyecekti. En azından konuştuktan sonra onu gördüğümde dikenlerin üstünde yürüyor gibi hissetmezdim belki.

Usulca ezbere bildiğim mutfağa girdiğimde gözlerim direkt olarak mutfağın içindeki büyük balkona kaydı, tahmin ettiğim gibi Korel oradaydı. Arkadan gördüğüm kadarıyla kollarını balkon demirliklerine yaslamış, sırtı bana dönük şekilde ayakta duruyordu. Sertçe yutkunup olabildiğince sessizce yanına yürümeye başladım. Ona yaklaştıkça kalbim istemsiz bir şekilde ritmini arttırıyordu.

Birkaç adımda büyük mutfağın sonundaki balkona ulaştığımda esen sert rüzgar anında bedenimi titretti. Saat akşamüstüne dayandığı için hava iyice soğumuştu, kısa kollunun örtmediği kollarımı göğsüme bağlayıp sessiz birkaç adım daha attım. Uzun saçlarım rüzgarın etkisiyle dağılırken bir anda Korel "Benden uzak kalmak iyi geldi mi?" dedi sıcak olmayan bir tonda. Burada olduğumu fark etmediğini düşündüğüm için irkildim.

Bulunduğum yerden elindeki turuncu bir sıvıyla  dolu kadehi görebiliyordum, eskisinden biraz daha uzun olan saçları esen rüzgarla gözlerine dökülürken cevap vermediğim için siyah harelerini bana çevirdi. Bu bakışla tırnaklarımı istemsizce koluma geçirdim, gözlerimi kaçırıp bir adım daha attım ve onunla aramda bir adım boşluk kalmasına sebep oldum.

Önümdeki büyüleyici şehir manzarasına bakarken onun bakışlarının ağırlığını üstümde hissetsem de dudaklarımı aralayıp "Bilmiyorum." diye mırıldanana kadar bu bakışlara karşılık vermedim. Bu kısa itirafımla kaşları çatılırken "Uzaklaşmaya ihtiyacım vardı ama özellikle seninle alakalı bir şey değildi. Ben sadece, kaldıramadım. Her şey üst üste geldi ve kaçmak istedim." diye devam ettim. Konuştukça boğazım düğümlense de gözlerimi ondan kaçırmadım.

Yüzü her kelimemle biraz daha kasılırken yutkunup "Eğer buraya gelmemi istemezsen anlarım ama gelmek istiyorum." diye ekledim hızlıca. Diğerleriyle konuşmak iyi gelmişti, buraya gelip onları görmeye devam etmek istiyordum.

Korel'in kaşları bu cümlemle tekrar çatılırken "Neden?" diye sordu. Ses tonu esen rüzgardan daha fazla üşümeme sebep olsa da boğazımı temizlemekle yetindim ve "Bizimkileri görmek istiyorum." diye yanıtladım. Gözleri yüzümü tararken beklemeden yine "Neden?" diye bastırdı. "Düne kadar bizi gördüğün an kaçmak için yer arıyordun."