Candy(U+Z)[Complete]

Part 35

<Unicode>

"honey...အဆင်ပြေရဲ့လား"

"ဟင်...အာ ပြေပါတယ်"

အခုဆို စစ်လျန် နှင့်ပိုင်လန်တို့ဟာ တက္ကသိုလ်တက်နေကြတာ ရက်အနည်းငယ်‌ေလာက်ရှိပြီဖြစ်သည်။

ဘေးကနေ စိုးရိမ်တကြီး မေးတဲ့လူကြီး စိတ်မပူအောင်သာ ပြောလိုက်ပေမဲ့ တစ်ကယ့်တစ်ကယ်တမ်းပြောရရင် စစ်လျန် တစ်ကယ် အဆင်မပြေပါ။

အီလည်လည်ကြီးနဲ့ ဗိုက်ထဲအင့်နေသလိုလို၊ ခေါင်းထဲက မူးဝေနေသလိုလိုနဲ့ နေရထိုင်ရတာ မသက််မသာပင်။

သူကန်တင်းမှာ ထမင်းစားလိုက်တာ များသွားလို့လား၊ အဲ့လိုဆိုရအောင်လည်း သူအရမ်းအများကြီး မစားခဲ့ပါဘူး ၊ဒါမှမဟုတ် အစာမကြေလို့များလား။

ဗိုက်ကလေးကို ကိုင်ကာ မအီမသာဖြစ်နေတဲ့ စစ်လျန်ရဲ့ အဖြစ်ကို ဘေးကနေ ကြည့်နေတဲ့ ရွမ်းယုက သတိထားမိလေသည်။

"honey ဗိုက်အောင့်လို့လား.."

"ဟင့်အင်း မဟုတ်ပါဘူး ဒီတိုင်း ကျွန်တော် အစာမကြေဘူးထင်တယ် နည်းနည်း အီလည်လည်ကြီးဖြစ်နေလို့"

"အဆင်ပြေရဲ့လား ခဏလေး ကိုယ့်တို့ပါရဂူကြီးဆီ သွားရအောင်......***ဆေးရုံကိုမောင်း"

စစ်လျန် အစာမကြေဖြစ်ယုံလေးကို ဆေးရုံသွားရန် ပြောနေသည့် လူကြီးကြောင့် အမြန်တားရလေသည်။

"ဆေးရုံအထိမလိုပါဘူး၊ ကျွန်တော်က ဒီတိုင်း အစားများသွားလို့ မအီမလည်ဖြစ်ယုံလေးပါ ဟုတ်ပြီလား.."

"ဒါပေမဲ့လည်း .."

"ကျွန်တော် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ၊ အိမ်ပြန်ရောက််မှ အစာကြေဆေးစားလိုက်ရင် အဆင်ပြေသွားပါလိမ့်မယ်"

"သေချာရဲ့လားကွာ.."

"သေချာပါတယ်၊ အဲ့တာကြောင့် ဘာမှမစိုးရိမ်ပါနဲ့ ၊အဲ့လို စိုးရိမ်နေမဲ့အစား ကျွန်တော့်ကို pheromoneနည်းနည်းလေး ထုတ်ပေး.."

"ဟင်း ကောင်းပါပြီဗျာ့.."

စစ်လျန် မိမိအား စိတ်ကြည်လင်စေသည့် pheromoneအနံ့လေးရှိရာ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထံ တိုးဝင်မိလေသည်။