Chapter 40- ဇနီးသည်အား ဖြားယောင်းခြင်း
မနက်ပိုင်း အားလပ်ချိန်မှာ DanXiaoXuanဟာ ခေခြျင်းလိမ်ပြီး ကြောင်မလေးတစ်ကောင်လို GuHaiဆီ လမ်းလျှောက်လာတယ်။
( ဒီမေးခွန်းလေးကို နင်..ငါ့ကိုရှင်းပြပေးပါလား?)
ကြားကြားချင်း BaiLuoYinက ချက်ချင်း မတ်တပ်ကောက်ထပြီး၊ သူ့ထိုင်ခုံကို DanXiaoXuanကို ပေးလိုက်တယ်။
GuHaiက BaiLuoYinကို ဂြိုလ်ကြည့်တွေ ကြည့်နေတယ်။
DanXiaoXuan က GuHaiရဲ့စားပွဲပေါ် မေးခွန်းစာရွက်ကို ချလျက်၊ သူမရဲ့မျက်လုံးရွှဲကြီးများက GuHaiကို ကြည့်နေတယ်။ သူမနှုတ်ခမ်းတွေမှာ ဖိတ်ခေါ်တဲ့အပြုံးတွေ ရှိနေတာကိုထောက်ရင် သူမမှာ အကြံအစည် တခုခုတော့ ရှိနေပါပြီ။ အဓိက အသက်က သူမရဲ့Vshape လည်ဟိုက်အင်္ကျ ီကြောင့် သူမရဲ့ညှပ်ရိုးတဝက်လောက်က ပေါ်နေတာပဲ။ သူမသာ ဒီထက်ပိုပြီး ရှေ့ကိုကုန်းလိုက်ရင် နှင်းပွင့်လို ဖြူဖွေးနေတဲ့ ပေါက်စီတွေဟာ GuHai မမြင်ချင်မှ အဆုံးပဲ။
( ငါလည်း ဘယ်လိုတွက်ရမှန်း မသိဘူး)
BaiLuoYinက ဘေးကထိုင်ခုံကို ဆွဲထိုင်ပြီး မေးထောက်လျက် သူ့ရှေ့ကလူနှစ်ယောက် ကို စိတ်ဝင်တစားနဲ့ စောင့်ကြည့်နေတယ်။
Guhaiက DanXiaoXuanကို စိတ်ရှည်ရှည်ထားပြီး မေးခွန်းရှင်းပြနေတယ်။
( အခု နားလည်ပြီလား?)
DanXiaoXuanက နှုတ်ခမ်းလေး စူပြီ၊ ( နင် စကားပြောတာ မြန်တော့၊ သိပ်နားမလည်သေးဘူး)
ဒီစကားတွေကို ပြောရင်း သနားစရာမျက်လုံးလေးများနဲ့ သူမဟာ GuHaiကို တောင်းဆိုသလို မော်ကြည့်နေတယ်။
အခြားကျောင်းသား၂ယောက်ဟာလည်း လေ့ကျင့်ခန်းစာအုပ် ထပ်မယ်လို့ အကြောင်းပြပြီး GuHaiရဲ့ထိုင်ခုံဘေးကို တမင်တကာ ချဉ်းကပ်လာကတြယ်။ တကယ်တမ်း လေ့ကျင့်ခန်းစာအုပ်ရဲ့ပိုင်ရှင်အစစ်တွေက ခပ်ဝေးဝေးမှာထိုင်ကတြဲ့ ကျောင်းသားတွေ။
( ဒါကို ထပ်ရှင်းပြပေးပါဟာ...နော်)
DanXiaoXuanက GuHaiရဲ့လက်မောင်းကို ကိုင်လှုပ်ရင်းပြောလိုက်တော့၊ GuHaiရဲ့လက်က သူမရဲ့ရင်သားကို မတော်တဆ ကိုင်မိသွားတယ်။ ဒီတော့ သူမ ရှက်ပြုံးလေးပြုံးပြီး သူမရဲ့အင်္ကျ ီကို အပေါ်ဆွဲတင်ဟန်လုပ်နေပေမယ့်၊ တကယ်ကတော့ ကော်လံကို သူမ အောက်ဆွဲချနေတာပဲဖြစ်တယ်။
ဒီတခါ GuHaiက မေးခွန်းကို သူမ နားလည်အောင် စေ့စေ့စပ်စပ် ရှင်းပြပေးတယ်။
အဆုံးသတ်ကျ DanXiaoXuanတစ်ယောက် ဂရုတစိုက် နားထောင်လေလေ၊ သူမ နားမလည်လေလေဖြစ်ရတယ်။ သူမရဲ့ဆင်ခေကြတော့ GuHai ဆွဲလိုက်တဲ့ ဉာဏ်စမ်းမေပြုံကို နားမလည်တာတဲ့။ ဒါ့ကြောင့် GuHai ဆွဲတဲ့ပုံကို မြင်ရအောင် သူမက GuHaiဘေးကပ်ရပ်မှာ ထိုင်ခုံကို တိုးထိုင်လိုက်တော့ စားပွဲသေးသေးလေးမှာ GuHaiနဲ့ သူမတို့ ကြပ်တီးကြပ်တတ်နဲ့ ပူးပူးကပ်ကပ် ဖြစ်သွားတယ်။
( ထပ်ရှင်းပပြါဦးနော်)
DanXiaoXuanရဲ့ခေဖြဝါးက GuHaiရဲ့ခြေထောက်ကို အသာလေး လာထိတယ်။
GuHaiက သရော်ပြုံးပြုံးလျက် ( ရတယ်လေ၊ ဒါဆို နောက်တစ်ခေါက် ရှင်းပတြာပေါ့)
ဒီအမျိုးသမီးရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်အစစ်အမှန်ကို GuHaiလည်း သိချင်ပါတယ်။
( ပထမဆုံး ဒီပွိုင့်၂ခုကို ဆက်ဖို့ အကူလိုင်းတစ်ကြောင်း ဆွဲပြီးမှ......)
DanXiaoXuan က GuHaiရဲ့မေးစေ့က ယောက်ျားဆန်တဲ့ မုတ်ဆိတ်မွေးတိုလေးတွေကို အာရုံစိုက်ပြီးကြည့်နေတယ်။ မေးစေ့ပြီးတော့ GuHaiရဲ့ နှစ််လိုဖွယ်ကောင်းတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးဆီ အကြည့်ရောက်သွားပြန်တယ်။ အဲ့ဒီ နှုတ်ခမ်းပါးတို့က အားနဲ့မာန်နဲ့ စကားတွေ ပြောနေလေရဲ့။ ခဏလောက်အကြာ၊ GuHaiရဲ့ ကြွက်သားအမြောင်းမြောင်းထနေတဲ့ လက်မောင်းသားတွေဆီ သူမမျက်လုံးတို့ အလိုလို ရောက်သွားကြပြီး၊ နောက်တော့ GuHaiရဲ့ ဖြောင့်စင်းသွယ်လျတဲ့ ခြေထောက်တွေဆီသို့.......။
GuHaiတစ်ယောက် သူ့လက်မောင်းတွေ ကြွတက်လာပြီး အရမ်းကို နုညံ့ချောမွတ်တဲ့ နေရာတခုဆီ ရောက်သွားတယ်သလို ခံစားမိတယ်။
သူ ငုံ့ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန် သူ့သွေးတွေ ဆူပွက်လာသလိုပဲ။ ဟောဒီကောင်မလေးဟာ ရဲရဲတင်းတင်းနဲ့ GuHaiရဲ့လက်တွေကို သူမရဲ့ပေါင်းနှစ်လုံးကြားမှာထည့်ပြီး ညှပ်တောင် ထားလိုက်သေးတာ။ Guhaiက လက်ကိုပြန်ရုတ်ပေမယ့် DanXaioXuan ရဲ့ တိုးညင်းတဲ့ ညီးသံလေးတွေသာ ထွက်လာတယ်။
GuHaiဟာ ပရိုက်ဗစ်ကျောင်းမှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ တက်ခဲ့တာတောင် အခုလိုမျိုး လက်ရဲဆတ်ရဲနိုင်တဲ့မိန်းကလေးမျိုးကို မဆုံဖူး မကြုံဖူးခဲ့။
BaiLuoYinရဲ့ဘေးမှာ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ YouQi ရဲ့မျက်နှာမှာ သခြျတဲ့အမူအရာ ပေါ်နေတယ်။
*ဒီကောင်မ တော်တော့်ကို ရွတာပဲ!*
BaiLuoYinက ပြုံးရုံသာ ပြုံးနေတယ်။ ( ငါတို့ အခန်းတူကတြုန်းကလည်း အဲ့ဒီကောင်မလေး ငါ့ကိုချိန်ဖူးသေးတယ်)
( အော် ဒီလိုလား?) YouQiဟာ ပြုံးစစနဲ့ ( ဒါဖြင့် မင်းရဲ့စိတ်အာသာလေးတော့ ပေသြွားဦးမှာပေါ့)
BaiLuoYin ရယ်နေပြီး ဘာမှတော့ ပြန်မပြော။
DanXiaoXuan ပြန်သွားပြီးတဲ့နောက်၊ BaiLuoYin သူ့ထိုင်ခုံသူ ပြန်ယူပြီး GuHaiကို အဓိပ္ပာယ်ပါပါ စိုက်ကြည့်နေတယ်။
( ဘယ်လိုနေလဲ?)
BaiLuoYin သူ့ကို နားပူနားဆာလုပ်တော့မယ်ဆိုတာGuHai သိလို့၊ သူ သွေးအေးချင်ယောင်ဆောင်လိုက်တယ်။
( အဲ့ဒီကောင်မလေးရဲ့အယုအယလောက်များ၊ ငါက ဖြုံတောင်မဖြုံဘူး)
BaiLuoYinက နှာခေါင်းရံှု့ပတြယ်။ ဒီတော့ GuHaiက BaiLuoYinရဲ့လက်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့ခွကြားပေါ် တင်လိုက်တယ်။ နောက် BaiLuoYin လက်ကို အဲ့ဒီအပေါ်မှာ ခပ်ဖွဖွဖိရင်း GuHai မျက်နှာကြီးမှာ အရိုင်းဆန်တဲ့ သရော်ပြုံးတခု ပေါ်လာတယ်။
( တွေ့တယ်နော်? ငါ မညာပါဘူးဆို။ ငါ့ဟာ မတေ-င်ဘူး သိပြီလား)
နောက်ဆုံးစကားကို ယုံကြည်ချက်ပြည့်ဝတဲ့လေသံနဲ့ သူ ပြောနေတာ။
( ဒါများ ဘာတွေ တော်တက်နေလို့ မင်းကလာကြွားနေရတာလဲ? မင်း စွမ်းတယ်ဆိုရင် အခု ဒီအချိန် ဒီနေရာမှာပဲ မင်း ငယ်ပါကို ထောင်လာအောင် ငါ့ကိုလုပ်ပြကြည့်စမ်းပါ)
GuHaiက BaiLuoYinရဲ့နားနားလေး ကပ်ပြောတော့ သူ့အာငွေ့ကို BaiLuoYin ခံစားမိစေတယ်။
( မင်းသာ ၂ချက်လောက်ပွတ်ပေးလိုက်၊ ငါ့ဟာက ငေါက်ကနဲပဲ)
BaiLuoYinရဲ့လက်က အခုထိ သူ့ဟာပေါ်မှာပဲ ရှိသေးတယ်။ ဒီစကားကြားတော့ BaiLuoYin လန့်ပြီး သူ့လက်သူ ပြန်ရုတ်သွားတယ်။
( မင်း သောက်ရှက်ကို မရှိဘူး!)
GuHai ရယ်လွန်းလို့ သူ့ နှုတ်ခမ်းထောင့်တွေ တွန့်နေတယ်။
( ဒီအတန်းထဲမှာ GuHaiများ ရှိလား?)
ရင်းနှီးတဲ့အသံကို သူကြားလိုက်ရတော့၊ GuHaiရဲ့အပြုံးတောင် သေသွားတယ်။
( GuHaiရေ အပြင်ဘက်မှာ မင်းကိုလာရှာတယ်ဟေ့)
GuHai လှည့်ကြည့်တော့၊ အနောက်ဖက် တံခါးကနေ ရူးသွားမတတ် စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးဖြစ်နေတဲ့ JinLuLu ပေါ်လာတယ်။
End of Chapter 40
ESTÁS LEYENDO
Are you addicted?Book-1 (Myanmar Translation )
Romanceထူထောင်ကာစ အိမ်ထောင်သစ်တခုရဲ့ လင်ပါသား GuHaiနဲ့ မယားပါသား BaiLuoYinတို့ဟာ တော်စပ်မှုအရဆို ဆုံမှတ်မရှိတဲ့ ရန်ဖက်တွေဖြစ်ပေမယ့်၊ အဖြစ်မှန်ကို မသိပါဘဲ သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်သွားရာက သံယောဇဉ် တွယ်မိကာမှ အမှန်တရားဟာ ပေါ်ပေါက်လာခဲ့တယ်။ သူ့တို့ကိုယ်သူတို့ မိသားစ...
