Surrender to You

Kabanata 45

Pain

"How did you come here?" He asked. We are walking toward the house while our hands are intertwined.

"Of course, I drove a car."

He licked his lower lip. "Your car isn't here, baby. How did you come here?"

I frowned. Does he think I'm fooling him?

"Seriously, I drove a car. Hintayin mo at ituturo ko." I said.

Nang matanaw ko ang kotse na ginamit ko ay itinuro ko yun. "It's the car. I get it from someone I unexpectedly met again."

"A he?"

I chuckled. "A she, baby. Calm your jealous ass."

"Tss."

Nang makarating sa bahay ay binitawan ko ang kamay niya. Nagtaka siya at tumitig sakin. I simply shrugged and entered the house, leaving him confused.

Agad tumayo si Isha nang makita ako. Lumipat ang mata sa likuran ko at lumakad patungo roon. Hindi ako lumingon at dumiretso sa sofa kung nasaan ang mga Engineer na kasamahan nila. Nagpaalam ako na aakyat lang sa kwarto. Mabilis akong nagbihis ng pants ayon na rin sa kagustuhan ni Derrick.  Pagkatapos ay bumaba na ako at umupo kasama nila.

"I ordered food, gentlemen. It's on the way." I said.

Tumango si Engineer Green. "Thank you for accommodating us, Cary. Anyway, kanina ka pa nandito? We didn't see you coming through a car."

Tumingin ako sa kanila isa isa at tumango. "Yup, I'm here around seven o'clock? Nakatulog lang ako kaya mukhang walang tao itong bahay kanina."

"Ahhh that's why? Did you drive your car? Mag-isa ka lang?"

"Yup." Tumingin ako kay Derrick na naupo sa tabi ko. Wala siyang pakialam kahit na masyado siyang nakadikit sakin. Meanwhile, Isha is closely looking at us.

Kumunot ang noo ni Engineer Vine. "Isn't it dangerous? You're alone and it's dawn. You should bring a bodyguard with you. I bet you have a lot."

Right. Lahat ng mayayaman laging may kasama kapag lalayo ng bayan nila. Kahit labas nga lang ng bahay ay meron. Sadyang ayoko lang ng bodyguard. Hindi ako lumaki na may umaaligid na bodyguard. Isa pa, wala ako dito ngayon at hindi kami magkakaayos ni Derrick kung hindi ako tumakas. Ito lang ang tanging paraan na sa tingin ko ay gagana. Kahit malaman ni Kuya at magalit siya sakin ay wala akong pagsisisihan.

"Of course but I'm not really used to it. I grew up a rebel. I can do all I want. I don't follow commands so..." I chuckled a bit. Tumawa rin sila at napailing na lang. Na realized na siguro nila na totoo ang balita na puro kalokohan ang babaeng Standford. Hindi ko rin naman itinatanggi.

"Kakaiba. You aren't scared?" Tanong ni Engineer Asinas. Nagtaas siya ng kilay pero kita sa mata niya na namamangha siya.

"Of what?" I innocently asked.

"Of people you encountered. Some kept anger against you. Siguradong ilan sa mga nakabangga mo ay may lihim na galit. Hindi ka ba natatakot na baka gumanti sila? We don't know if isa sa mga yun ay gumagawa na pala ng kilos ngayon laban sayo. Just a what if, Cary."

"Oh you don't have any idea of what I've been through. I'm sure as hell that I'm not scared. Sila nga ang dapat na matakot," tumingin ako kay Isha. "Kasi hindi na ako kagaya noon na may kahinaan pa. I'm indestructible." Saka ako ngumisi.

Saglit na katahimikan ang nanaig sa paligid. Nagtaas ako ng kilay sa kanila na para bang tinakot ko sila sa sinabi ko. Suddenly, I saw the three looking at Isha. When I looked at her, she's looking down and shaking. Gosh, natakot siya? Seriously?