Surrender to You

Kabanata 1

First Encounter

Lumingon ako sa Principal at saka tumawa. "Wala na ba kayong maibibigay na iba? You can just let a girl accompany me. Why him, huh?"

She smile and then stand up. "I was told by your parents na lalaki ang ipasama sayo dahil baka kung ano raw ang gawin mo kapag napikon ka. At least, a guy can go against you."

Wow, talagang sinabi nila yun? I never thought they will talk like that to other people. Akala ko gusto lang nila na ipaalam sa ibang tao ang mga magagandang bagay? Don't tell me this Principal is a close friend of them? Maybe they really are friends.

I scoffed. "Then why him?" Maangas kong sabi. Wala akong pake kung Principal siya.

I just don't get it. Of all people, bakit siya?

"Malay mo, destiny mo na yan."

Bwisit! Bakit ko naiisip yun? Syempre hindi yun totoo.

"Because he's the President of the Council."

Ano naman kung siya ang President? Diba dapat nga yung mga nasa mababa ang gumagawa niyan? Napaka special ko naman pala dahil ang President pa pala ang dudulog sakin.

I pursed my lips at tumingin kay Mr. President. Kanina pa siya tahimik at seryoso. Mukhang wala siyang balak sabihin. "Okay. Kung ganun, mag-iikot na ako. Goodbye."

Lumabas ako at naglakad sa kaliwang bahagi, pabalik sa nilakaran ko kanina. Lumingon ako at nakita si Mr. President na parang robot. Luminga linga lamang ako at pinagmamasdan ang mga building pati na rin ang structure ng campus.

Ayos lang, malinis at maganda. Pwede na akong magtagal dito. As long as walang haharang sa daan ko.

"Hey, hindi ka ba magsasalita para ipagmayabang ang school niyo sakin?" I said. Nakapamewang pa ako sa harap niya. Mataas ako pero mas taas siya, hanggang baba niya lang siguro ako.

"Why would I? I'm just here to accompany you." Sabi niya nang hindi tumitingin sakin.

Natutop ko ang labi ko. "Oh my gosh, are you really a President? You're not even hospitable. You should at least be friendly of me."

"I'm not friendly." Nilampasan niya ako kaya nagkibit balikat nalang ako at sumunod sa kung saan man siya pupunta.

Sa paglalakad, kita ko ang mga tao na dumadaan sa amin ang paningin. I have the urge to snap at them but I will let it pass since it's first day, tomorrow nalang. Napangiti ako sa isiping gagawa ako ng gulo bukas. Gosh, I can't wait.

"Hey, Mr. President, were you inform that I am a troublemaker? Ah no, I am the trouble. We're you inform?" Habol ko dahil may kabilisan siyang maglakad. May isang ruler ang pagitan namin dahil ayokong dumidikit sa mga tao.

Nakapasok sa bulsa niya ang dalawang kamay at walang emosyon na tumingin sakin. "I was."

Woah, good. Ayokong magulat siya kung bigla nalang akong may ginawang gulo.

Nauuhaw na ako. Base sa obserbasyon ko, hindi ako iiwan ng lalaking ito. Maaaring may kapalit ang pagsama niya sakin. He's here to accompany me so whatever I want and whenever I go, he will go. Naks, rhyme!

Nasa likod niya ako at wala akong sinabi nang lumiko ako pakaliwa dahil nakita ko ang cafeteria, siya naman dire-diretso lang ang lakad. Kung mawawala ako, I think it's his fault, di niya ako binabantayaan ng ayos. May kaingayan ang cafeteria. Maraming nagtatawanan at nagkukuwentuhan. Hindi naman mainit dahil malawak at air conditioned. Dumiretso ako sa counter at bumili ng tubig. Kita ko na napapakinggan p ang ilan. Mayroong nakikilala ako at mayroong hindi dahil sa curious na tingin. Umirap lang ako.