Sky University: Kings & Queens

Chapter 57- Reunited Love

Suzi POV

We tried our best to save you father, Miss Suzi but it's too late...

Tuluyan na namang umagos ang luha sa mga mata ko, oras oras, minuminuto nalang nageecho ang boses ng doctor sa isip ko. Feeling ko tuloy kasalanan ko ang lahat, pero baka nga kasalanan ko talaga.

"Ate, tahan na," pagpapatahan sa akin ni Jake na mas lalong nagpahugulhol sa akin.

Jake and my stepmom ain't blaming me for the death of my father, hindi ako magtataka kung hindi ako sinisi ni Jake because in the first place, mabait naman siya akin. Sa part lang ng stepmom ko yung weird. 

Hindi ko akalaing mamatay nalang si daddy ng hindi man lang ako hinayaan na patawarin siya, napakadaya grabe. Nasisiguro ko sa mga oras na 'to alam na ng buong business world ang pagkamatay ng ama ko, because he's famous when it comes to business.

At alam kong makakarating ito sa mga kaibigan ko at hindi din magtatagal ay pupunta din yun dito. 

"Suzi!" speaking of my friends, nandito na nga sila with the Kings kaya tumayo ako ganon din si Jake.

"Suzi, we didn't know and you didn't let us know!" malungkot na sabi ni Alya kaya ngumiti ako ng kaunti, natuyo na din ang mga luha ko kaya hindi na nila makikitang galing palang ako sa iyak. "My deepest condolences."

"Condolence," sabi nila isa isa at tango lang ang isinagot ko.

"Pasok kayo mga ate, kuya," sabi ni Jake.

Pumasok din naman sila, nagmatigas pa nga e kase gusto nila akong samahan pero pinilit ko sila so they have no choice. Pero may isa talagang pinakamatigas ang ulo na nagpaiwan, si Drake lang naman. 

"I'm sorry," he said sincerely that's why I turned my gaze at him.

"Sorry for what?"

"If I didn't told you the truth, you won't ran away. Hindi mangyayari ang lahat ng 'to and I felt that I was to blame—" I put my index finger on his lips to hush him.

I sighed. "I'm gonna thank you for that."

"What? Thank you?"

"If you didn't told me the truth, then I guess I'm still living in the world that full of lies. Kung hindi mo din sinabi yun, hindi ako malilinawan sa lahat. And most importantly, kung hindi mo sinabi yun edi sana I still believe that we're siblings and there's no hope for us."

He hugged me, I don't know what with his hug but that made me burst into tears. "There, I want you to cry on me. Always remember that I'm always here for you, baby."

"Drake, I love so much," I said between my sob. Ramdam ko ang pagtigil niya sa pagtapik ng likod ko.

"Pakiulit?"

He let me go from his warm embrace and looked directly at my eyes. "I love—" he cut me off with a kiss.

"I love you more than universe—. Wait no," napakunot noo ko. "I love you, my universe."

Zaria POV

Bumuntong hininga ako, this is freaking unexpected. Hindi ko inexpect after kong maiyak sa pag-alis ni Kenji, iiyak na naman ako sa kaalamang nawalan na naman ng minamahal sa buhay ang pinakakamahal kong kaibigan. 

Napapaisip tuloy ako, bakit sa dinami dami ba naman ng ama sa mundo bakit pa kinukuha yung mga amang mabait sa kanilang pamilya, bakit hindi nalang yung ama na nalamangan pa si satanas sa kasamaan? Bakit hindi nalang ang ama ko? WAHH HINDI! Hindi pwede, Zaria. Napakasama mo, aish.