DUMIRETSO agad ako sa kwarto ko. Wala kong ganang makipag usap sa kanila. Mabigat ang pakiramdam ko. Kung hindi lang ako pinilit umuwi ni Sir Zach di talaga ko uuwi. I throw myself in bed. I started crying again. Kainis! Tumigil ka na Graycie! Walang magagawa yang pag iyak mo!
Hindi ko sinasagot ang mga tumatawag sa'kin. I know si tatay 'yon. Ayoko muna silang maka-usap. Ang sakit kasi sa part ko na parang others ako sa pamilya. Although, mhala naman ako ni tatay pero iba oa din yung may kalinga ng isang ina. Nagsasawa na ko intindihin siya. Paano ako? Gusto ko din magkaroon ng sarili kong pamilya pero hindi pwede.
"T-Tanggap ko naman na.. if seryoso si Sir Zach sa'kin, hindi din pwede. Kahit sabihin pa niya na hindi siya aalis sa tabi ko. One day, iiwan din niya ko like Ceejay did because I can't have kids. But, I want to be happy and choose myself first.. hindi ko na talaga alam ang gagawin ko." Pumikit ako. I need to sleep. Pagod na ko sa lahat ng mga nangyari sakin ngayon. Sana pagising ko bukas okay na ang lahat.
Nagising akong mabigat pa din ang pakiramdam. Kinuha ko ang medication ko at kumuha ng dalawang tablets. Ininom ko 'yon. Pampa-kalma ko to, although hindi prescribed na dalawang tablets at the same time. Wala akong pakialam. Need kong kumalm. Itinago ko ang gamot sa loob ng cabinet.
Pumunta na ko sa bathroom para maligo. Nalipad na naman utak ko ngayon. Naalala ko din yung yakap ni Sir Zach kagabi. Hindi naman ako nahiya, na comfort pa nga ko. I need some shoulder to cry on. My head hurts and my body feels so heavy. Mugto pa din ang mga mata ko. Shit!
Nag-bihis na ko at lumabas ng kwarto. Hindi ko alam kung alam nila ang nangyari sa'kin kagabi. For sure, alam na ng mga maids 'yon. Dumeretso ako sa kitchen para gumawa ng breakfast ni Zamiel.
"Graycie! Bakit andito ka?!" Tiningnan ko si Chelsea.
"I'm preparing breakfast for Zamiel." Walang ganang sagot ko.
"Nag e-english ka na naman! Bumalik ka sa kwarto at mag-pahinga. Ako malalagot kay Sir Zach kapag nakita ka niya dito." I rolled my eyes.
"I can handle myself. Nakaka-bored sa loob ng kwarto." Pinigilan niya ako. Inis ko siyang tiningnan.
"Makinig ka nalang Graycie, baka mapagalitan ako ni Sir Zach. Balik ka na sa kwarto mo ako na bahala dyan." Inis akong bumalik sa loob ng kwarto ko. Ano na namang gagawin ko dito? Lalo kong mababaliw kapag mag isa lang ako.
Humiga lang ako sa kama ko. Ayoko mabuksan ng cellphone ko ngayon. Bahala muna sila sa buhay nila, masakit ulo ko. Ayoko na ng problema dahil madami ako 'non. Pinikit ko lang ang mga mata ko.
"Is she sleeping?" Parang naririnig ko si Zamiel.
"I think so, let her be son. Bumalik ka na sa room." Si Sir Zach? Hindi ko yata na-lock yung pinto.
"But sabi nung isang maid gagawan daw niya ko ng breakfast kanina." Hindi ako dumilat. Ano namang ginagawa ng dalawang to dito. Mga trespassers.
"Let's go son, she needs to rest." Sige Sir Zach, kumbisihin mo yang anak mo.
"But dad! Ayoko sa ibang maid. Freak silang lahat!" Sigaw ni Zamiel.
"You two, shut up." Inis na sabi ko. Nakahiga pa din ako at naka-pikit.
"See? She's awake. Ugly Graycie!" I open my eyes at nasa tabi ko na si Zamiel. Dala dala niya din yung teddy bear na bigay ko.
"What do you want?" Walang ganang tanong ko. Si Sir Zach naman nakatayo lang sa may pintuan. He's handsome as always.
"Hindi mo ko inasikaso ngayon." Tiningnan ko siya.
"Utos 'yan ng daddy mo. Huwag kang mag tantrums dito." Sinamaan niya ko ng tingin.
"What?! I'm not throwing tantrums! Why are--" Natigilan siya.
"That's enough son, hayaan mo muna si Graycie magpahinga ngayon." Saway ni Sir Zach sa kanya.
"I want to stay here. You can leave dad. Di'ba pupunta ka sa company today? Leave." Humiga siya sa may kama ko. Bossy talaga ng batang to.
"Tsk! Mag day off kaya ko ngayon?" Tumaas yung isang kilay ko.
"Ikaw nag sabi mag-pahinga ako tapos makikisali ka sa anak mo? Pumunta ka na sa company mo sir." Isa pa nga lang nakaka-stress na tapos dalawa pa kayo! Aba!
"Fine. I'll see you two later." Sinara niya ang pinto bago umalis.
"Komportable ka na kay dad. Did I miss something?" Tiningnan ko siya.
"Are you here to pissing me off? Bumalik ka na sa room mo at makipag laro ka sa online friends mo." Tumawa lang siya.
"I don't have friends. Ikaw nga lang kausap ko dito. Nakaka-bored sa room ko." Nakahiga siya tabi ko habang yakap yung teddy bear.
"Yeah. Stay here and don't bother me." Humiga ako sa tabi niya at pumikit. I need peace of mind.
"Don't be sad of what happened yesterday. Ikaw din nagsasabi na dapat positive lang lagi. I don't want to see you like this." Is he trying to comfort me? How sweet.
"Omo! Ang sweet naman! Nalulungkot ka ba kapag di ako okay? Naku, my baby Zamiel are worried about me." Niyakap ko siya. Nakaka gaan ng loob.
"W-What?! N-No, I'm not worried! Argh! Stoping hugging me! Let me go! You, ugly Graycie!" Hindi man showy ang batang ito, ramdam ko na may care siya. Ayaw niya lang ipakita.
"Let's sleep more. Maaga pa." Hindi ko inalis ang pagkakayakap sa kanya.
I want to forget everything for now. Ang bigat bigat na ng pakiramdam ko. Buti nalang at may nag comfort sa'kin. Time first muna sa mga problema, nakaka pagod e. Hindi naman na pumapalag si Zamiel kaya hindi ko inalis ang pagkakayakap ko. Saka masaya ako kasi dala dala niya yung teddy bear na ibinigay ko. Talagang gusto niya yon. Kahit na minsan may saltik at sumpongin siya, napapa-mahal na siya sa'kin.
Cut! End of Chapter 33.Kindly leave a comment and vote. Happy reading.
BINABASA MO ANG
Babysitting The Ceo Son (COMPLETED)
RomanceThe world is unfair for Graycie Santos Nalaman niya na ang kanyang long-term boyfriend at younger sister had an affair. Nabuntis pa ang kapatid niya. Nawalan din siya ng trabaho dahil nagsara ang kumpanyang pinagta-trabahuhan niya. But one day, nak...
