Babysitting The Ceo Son (COMPLETED)

Chapter 57

"GRAYCIE, talk to me! What's your problem?! Hey!" Rinig kong sabi ni Zach habang nasa labas ng kwarto ni Zamiel. Ilang araw na ko dito natutulog.

"Just leave! I don't want to see you." Pinipigilan ko talaga yung pinto para di niya mabuksan.

"Ugly Graycie, what are you two doing? Are you guys fighting?" Tanong ni Zamiel sa tabi ko.

"No. I just don't want to be near with your dad, that's all." Kahit ako di ko din alam. Naiirita ko sa kanya ng walang dahilan.

"Fine! Just take care of yourself and Zamiel. I'll be off now." Binitawan ko ang pinto ng marinig kong umalis na siya.

"Why are you acting like that ugly Graycie? Do you hate my dad?" He asked.

"N-No. I don't know why I being like this. Naiirita lang ako sa daddy mo." Sagot ko.

"You're insane. Fix it ugly Graycie, I know my father has a long patience but may limit din siya." He said.

Binuksan ko ang pinto at lumabas. Lalong lumala yung kakaibang pakiramdam ko. I vomiting a lot and feel dizzy. I lost my appetite too. Yung mga niluluto ko, di ko na din bet. Shoud I go to doctor? Baka may sakit ako.

"Hoy! Bakit parang lantang gulay ka? May sakit ka ba?" Tanong ni Chelsea pag dating niya dito sa kitchen.

"Nahihilo lang ako. Need ko pang i-prepare yung breakfast ni young master." Medyo masama din pakiramdam ko.

"Sure ka? Ako na kaya gagawa niyan, upo ka muna." Sumunod ako sa sinabi ni Chelsea.

"Thank you. I feel awful, parang hinahalukay yung tyan ko." Nag ubob ako sa may kitchen table.

"Ano bang kinain mo? Baka may nakain kang panis." Rinig ko sabi ni Chelsea.

"Di ko alam. Wala din akong ganang kumain. Bakit magiging ganito e, di naman ako masyadong kumakain." Nasusuka na naman ako.

"Baka morning sickness yan. Normal 'yon sa mga buntis." Napatingin ako sa kanya.

"Pinagsasabi mo? Imposible 'yon, hindi ako pwedeng magka-anak." Sabi ko.

"Walang imposible hahahaha! Malay mo diba?" Sinamaan ko siya ng tingin.

"Kung ano anong pinag sasabi mo dyan. Tapusin mo na 'yan at baba na yung alaga ko." Sabi ko sa kanya.

"Hahahaha! Ako bahala sayo Graycie." I rolled my eyes.

Hinintay ko lang siya matapos magluto. Binigyan niya din ako ng isang basong tubig. Need ko yata bumili ng gamot para sa hilo. Di nga siguro ako natunawan. E ano bang kinain ko? Wala naman!

"Are you alright now ugly Graycie?" Bungad na tanong ni Zamiel.

"Kumain ka nalang dyan young master. Wag mo kong pansinin." Nasusuka na naman ako. I need to go to the bathroom. "Finish your food young master, punta lang ako sa bathroom." Nag madali akong pumunta sa pinaka malapit na bathroom dito.

I flushed the toilet when I'm done. I wash my hand and face. I look at myself into the mirror. It is possible? What if totoo yung sinasabi ni Chelsea? We didn't used protection though. Umiling ako. Ayokong umasa baka false alarm lang to. Ayoko din sabihin kay Zach dahil baka di naman talaga.

"Think of it Graycie, you are not pregnant. That's you're OB said to you, right? Don't assume." Lumabas ako ng restroom.

"Are you sure you're not sick, ugly Graycie?" Nakita ko si Zamiel na naka-sandal sa gilid. Tapos na siguro siyang kumain.

"Oo naman! Ang lakas lakas ko kaya." Mukhang di siya kumbinsado sa mga sinabi ko.

"Liar. Halata naman na di ka okay. Just rest for today. Don't come to my room, fix what between you and dad." Tinalikuran niya ko.

Pumunta ako sa room namin ni Zach. I lay down on the bed. Umiikot buong paligid ko. Lalong sumama yung pakiramdam ko. Ano ba kasi 'to? Bwiset talaga! Di ko alam bigla nalang ako naiiyak. Hala, nababaliw na ba ko? Naku Graycie, baliw ka na yata! I close my eyes and sleep.

Nagising ako ng may naramdaman akong humahaplos sa mukha ko. I saw Zach infront of me. I missed him, honestly. He's smiling at me. I thought he's mad because of what i did these days.

"How's your feeling? My son told me you're not feeling well." Bumangon ako saka yumakap sa kanya.

"You're not mad at me? I'm sorry." Bulong ko habang nakayakap sa kanya.

"Why would I? Don't be sorry, it's okay." He said while patting my back. 

Naramdaman ko na naman yung parang may humahalukay na naman sa tyan ko. Kumalas ako ng yakap kay Zach at pumunta sa bathroom namin dito sa kwarto. This is bad. Ilang beses na ko sumusuka sa isang araw.

"Hey, are you really alright? Do you want to go to the hospital?" Rinig ko sabi ni Zach sa labas.

Nag hugas ako ng kamay at ni-flush ang toilet. Pinunasan ko din yung kamay ko ng tuyong hand towel.

"I-It's alright. Mawawala din 'to." Inalalayan niya ko humiga sa kama.

"Are you sure?" Tumango ako while closing my eyes. I want to eat but my stomach rejecting it.

Ilang minuto din akong nakapikit. I know Zach is beside me. I open my eyes, hindi naman na ako gaano nahihilo. I saw Zach hazelnut eyes looking at me worriedly. I caressing his face and smile at him.

"Don't worry. I'm fine, wag kang iiyak hahahaha!" I said jokingly.

"Don't laugh at me, i don't want you having a hard time again. Is it your depression attacking again." Umiling ako.

"Hindi to depression. May nakain lang siguro ko or something. It's fine now. Don't be sad huh?" I pinched his cheeks. It's cute. Diniinan ko 'yon.

"Ouch! Don't press it too hard, my love. It hurts." Ngumiti ako at dinalawang pisngi niya yung pinisil ko.

"Your too cute! Hahahaha!" Grabe yata yung mood swing ko. These passed few days i don't like to see him but now i don't want him to leave me.

"It's enough. Baka matanggal yung pisngi ko. Ouch! That's hurts! Graycie, stop it!" Naka-ngiti kong binitawan yung pisngi niya.

"Hahahahaha! It's red. That's my masterpiece." I kissed his cheecks.

"What happened to you today? You're acting weird." Tanong niya habang hawak yung pisngi niya.

"Don't know. I'm hungry, can you cook for me?" Tanong ko.

"Me? Are you sure? I don't cook foods because that's not my thing. But for you, i will do that." Ngumiti ako.

"Yeah it's okay. Anything basta ikaw nag handa." Ngumiti siya.

"Okay, I'll be back." He kissed my lips before he go.

Kinuha ko ang cellphone ko sa my side table. I texted my OB. I will do an appointment next week. I need to know what's wrong with my body. Alam kong malabo pero gusto ko maka-sigurado about it.

Cut! End chapter 57.Don't forget leave a comment and vote. Happy reading!