❝ ─ ona jest nadzieją na leprze jutro. przy niej NADZIEJA UMIERA OSTATNIA. ❞
┌────── -: ✧ :- ──────┐
HOPE DIES LAST
└────── -: ✧ :- ──────┘
｡ﾟ☆: *. FINNICK ODAIR .* :☆ﾟ.
↳ historia o tym jak
HOPE SPARKS zdaje sobie sprawę ,
że...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
────── -: ✧ :- ────── ┌────── -: ✧ :- ──────┐ ACT II, ROZDZIAŁ IX czas └────── -: ✧ :- ──────┘ ────── -: ✧ :- ──────
Często mówią, że czas leczy rany. Raz dłużej, raz krócej. Wszystko zależy od ich wielkości i intensywności. Czasem zniknie bez śladu, a czasem zostawi po sobie pamiątkę w formie blizny.
Zagaja dwa rodzaje ran. Fizyczne – spowodowane przez uderzenie, widoczne gołym okiem dla oczu, znikają po jakimś czasie, najczęściej bezpowrotnie, albo zastawiające szramę na pamiątkę jej pobytu na naszym ciele. Psychiczne – spowodowane przykrym, traumatycznym wydarzeniu, które nas kształtuje, gdy wyciągamy z niego wnioski, jest to skaleczenie, które nigdy nie znika w całości.
Ludzie zazwyczaj w kwestii ran psychicznych, pozostawiających ślad na duszy i umyśle dzielą się najczęściej na dwie grupy. Pierwsza z nich zgadza się z tym stwierdzeniem i sądzą, że wystarczy dać sobie czas. Druga natomiast całkowicie obala to przekonanie. Uważają natomiast, że to nie czas a nasze chęci do przepracowania bólu spowodowanego przez rany może je wyleczyć.
Hope Vittoria Sparks jednak nie podążała za żadną z tych grup. Według niej czas leczy rany jednak nie sam i nie całkowicie. Pomagają mu w tym ludzie, bliscy, którzy byli lub pojawili się w życiu człowieka.
Każdy nowy człowiek w życiu jest rekompensatą od losu za zadany ból, który pozostawił blizny i rany. Z czasem przepracowujemy traumatyczne zdarzenia, jednak to najbliżsi nam w tym pomagają. Dodają siły i otuchy, bo walczyć z demonami przeszłości.
Rudowłosa miała szczęście posiadać kilka najbliższych osób, jednak ich liczba urosła podczas przebiegu kilku lat.
Zaczęło się od Victora i Mercy Sparks – jej rodzeństwa, Haymitch'a Abernathy'ego – wuja. Oraz Tristana Scotta i Veronicii Styles. – przyjaciół jej rodziców i mentorów podczas igrzysk. Z biegiem lat doszli Finnick Odair, Mags Flanagan, Jonathan Mason i Annie Cresta.
Jednak mimo posiadania tych ludzi w swoim życiu często zastanawiała się, czy aby na pewno zasłużyła na nich po wszystkich morderstwach i złych rzeczach, których dokonała podczas przebywania w jednym ze swoich prywatnych piekieł. W dużej mierze uważała, że niczym nie zasługiwała na tak wspaniałe osoby, jednak wszystko zmieniła się, gdy w jej życiu zawitała Johanna Mason.
Nastolatka była młodszą siostrą Jonathana Masona. Poznała ją stosunkowo niedawno, bo podczas jej przygotowań do 71 Głodowych Igrzysk. W tym czasie bardzo się do siebie zbliżyły. Gdy dziewczyna z dystryktu siódmego udawała na wywiadach miłą i bardzo niepozorną, tak podczas gier pokazała brutalność i złość.
Sparks jednak widziała w niej złamaną nastolatkę, która chciała wrócić do brata. Widziała w niej siebie sprzed pięciu lat. Owszem rudowłosa dalej leczyła swoje rany po swoim piekle, a było to stosunkowo trudne, gdy tkwiła w kolejnym. Jednak dzięki dużej ilości czasu i wielkiemu wsparciu najbliższych jej obrażenia zaczęły się leczyć. Łącznie z tymi najgłębszymi, po których zostają sporę blizny.
