HOPE DIES LAST | finnick odair

PROLOG

────── -: ✧ :- ──────

────── -: ✧ :- ──────
┌────── -: ✧ :- ──────┐
PROLOG
hope sparks
└────── -: ✧ :- ──────┘
────── -: ✧ :- ──────

❝ nadzieja jest ostatnia rzeczą, jaką kiedykolwiek stracono ❞

— J.K Rowling

────── -: ✧ :- ──────

    Hope Sparks była nadzieją zrodzoną w świecie bez wiary na lepsze jutro. Urodzona w bezlitosnym miejscu, które czciło przemoc, krew i śmierć jak swego Boga. Była czystą duszą, nieskażoną luksusem, Kapitolem i okrucieństwem areny.

Żyła tak radosnym życiem, jak tylko było to możliwe w czasach Głodowych Igrzysk. Na ulicach Dystryktu Piątego, gdzie ludzie zajmowali się wytwarzaniem energii, można było słyszeć śmiech niosący nadzieję.

Hope Sparks była nadzieją nie tylko dla swojej rodziny, ale i dla większej części ludzi mieszkających w Dystrykcie Piątym. Jedno spojrzenie w błękitne tęczówki pełne iskier bijących nadzieją, mogło sprawić, aby dawno zapomniane uczucie nadziei przebudziło się z długiego snu.

Wiele ludzi zastanawiało się, jak ktoś może mieć w sobie tyle radości i pokłady nadziei w okrutnym świecie, zmęczonym i spragnionym świeżego powietrza.

Wydawało się, że właśnie po to się urodziła. By być symbolem nadziei i wiary dla ludzi.

Jednak w 66 obchody Głodowych Igrzysk, gdy jej imię zostało przeczytane na małej karteczce, pieczętując jej los, ludzie znów stracili nadzieję.

Nikt nie spodziewał się, że drobna rudowłosa dziewczynka o błękitnych oczach, zdoła wygrać z innymi trybutami. Jednak miała wrócić do domu, jeśli ktoś mógł nazwać jakieś miejsce domem po tak brutalnych i traumatycznych przeżyciach, zwłaszcza w wieku niecałych szesnastu lat.

Nie została zwycięzcom. Stała się ocalałym, który by przetrwać musiał ubrudzić sobie ręce krwią. Zabiła trzynaście trybutów. Dzieci takich jak ona. Bezsilnych w stosunku do realiów ich żyć. Każde z dzieci powracało, każdego dnia. Po tym, co przeszła żyła, aby dotrwać kolejnego wschodu słońca, a nie by żyć pełnią radością i czerpać z życia to, co się tylko dało.

Jednak mimo to nigdy nie utraciła zakorzenionej w niej nadziei. Nadziei na to, że kiedyś będzie lepiej. Że pojawi się ktoś, by obalić winną za jej cierpienia i za to, jak wyglądało jej życie. Coriolanus Snow był osobą, przez którą musiała stać się najgorszą wersją siebie. Przez którą straciła część swojej duszy.

Chociaż starała się nie pokazywać swojego cierpienia na zewnątrz, chodząc uśmiechnięta i roznosząc nadzieję ludziom. Była zniszczona od środka. Nie wiele osób o tym wiedziało, ponieważ nie chciała obarczać najbliższych własnymi problemami.

Zawsze powtarzano jej, że nadzieja umiera ostatnia. Hope Sparks przyrzekła samej sobie, że nadzieja w niej umrze dopiero w dniu, w którym z płuc wyjdzie jej ostatnie tchnienie.

────── -: ✧ :- ──────