HOPE DIES LAST | finnick odair

CHAPTER VIII

────── -: ✧ :- ──────

────── -: ✧ :- ──────
┌────── -: ✧ :- ──────┐
ACT V, ROZDZIAŁ VIII
okrutny los
└────── -: ✧ :- ──────┘
────── -: ✧ :- ──────

Cała jednostka z trudem wydostała się z metra, uciekając tym samym Strażnikom Pokoju.

Hope biegła ile sił w nogach za Cressidą, a w uszach dalej słyszała rozdzierający serce krzyk. Biegli, zatrzymując się przy wejściu do jakiegoś sklepu. Cressida zapukała w szybę drzwi.

— Ktoś idzie. — powiedział Peeta.

Jendostka wbiegła do sklepu, każąc zamknąc drzwi, a do Hope dotarło, gdzie się znajdowała. Znała ten sklep. Znała tę kobietę.

— Nie, Katniss, jest dobrze. — usłyszała słowa Cressidy.

— Tigris... — wyszeptała, upadając na kolana.

— Hope... — powiedziała kobieta, kucając przed rudowłosą, starając się otrzeć łzy z jej policzka.

— Zabił... Zabił Victora... — łkała, wtulając się w kobietę.

Wszyscy przyglądali się tej scenie z konsternacją.

— Dorwiesz go za to. — szepnęła, pomagając dziewczynie wstać z podłogi.

Finnick od razu do nich podbiegł i wziął swoją żonę w ramiona.

— Tigris nam pomoże. — szepnęła Hope.

Kobieta skinęła na słowa rudowłosej i zaprowadziła jednostkę na tyły sklepu, pokazując drogę do bunkra.

— Znam cię. — powiedziała Katniss w stronę kobiety. — Jesteś stylistką z Igrzysk.

— Byłam, póki Snow nie uznał, że zbrzydłam. — odpowiedziała Tigris Snow.

— Zabiję go. — powiedziała Odair, zwracając na siebie uwagę stylistki.

— Wiem Hope.

***

Hope usiadła na ziemi w piwnicy, starając się nie płakać. Nie mogła płakać. Musiała być silna. Dla brata.

Obiecała sobie, że pomści Victora Sparksa, a do tego potrzebowała oczyszczenia.

Nie mogła załamać się w tamtym momencie. Miała zadanie. Musiała doprowadzić je do końca.

— To mój wymysł. To wszystko. — odezwała się Katniss, widząc stan Hope i Polluxa, który również stracił brata. — Hope nigdy nie chciałaś buntu, zgodziłaś się, bo dałam ci nadzieje. Coin nie powierzyła mi misji. To wyłącznie mój plan. Ci, którzy nie żyją, zginęli przeze mnie. Skłamałam.