မနက္ခင္းရဲ႕ေနေရာင္ျခည္က..ျပတင္းေပါက္မွာ ကာထားတဲ့ လိုက္ကာစကိုထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္ကာ..မ်က္ႏွာေပၚသို႔ က်ေရာက္လာသည္။ပံုမွန္ႏိုးေနၾကအခ်ိန္မဟုတ္ေသာ္လည္း..ဒီေန႔မွထူးဆန္းစြာ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ႏွင့္ ေနလို႔ေကာင္းေနသည္။ကုတင္ေပၚကမဆင္းေသးပဲ..ေခါင္းရင္းထိပ္တန္းေပၚမွာတင္ထားတဲ့...ဖုန္းကိုဆြဲယူၾကည့္လိုက္သည္။မနက္(၇)နာရီဆိုတာေစာလြန္းတဲ့အခ်ိန္မဟုတ္ေပမယ့္...အခါတိုင္းႏွင့္မတူအိမ္တစ္အိမ္လံုးတိတ္ဆိတ္ေနသည္။အခန္းထဲကထြက္ၿပီး...၀ရံတာကေနျခံထဲကိုၾကည့္လိုက္ေသာ္လည္း...လူအရိပ္ေယာင္ေတာင္မေတြ႔...ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းကာ..ထမင္းစားခန္းထဲ၀င္လိုက္ေတာ့...အသီးအရြက္ေတြကို..ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္ေနတဲ့..အေမျဖစ္သူကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။
"ေမေမ..."
အသံၾကားေတာ့..ႏူးညံတဲ့အျပံဳးေတြနဲ႔ၾကည့္ကာ...
"သား...ႏိုးၿပီလား...အေစာႀကီးပဲ..."
"ဟုတ္..ေမေမ..ဒီေန႔က တိတ္ဆိတ္လို႔ပါလား..."
"အရင္လိုပါပဲ ...သားရယ္..."
"ဒီေန႔မွ..ပိုၿပီးတိတ္ဆိတ္ေနတာ..ႏွင္းသြဲ႔ေရာ.....ၿပီးေတာ့...ဟို..."
စကားဆက္မေျပာပဲ ႐ုတ္တရက္တိတ္ဆိတ္သြားတဲ့ သားျဖစ္သူကိုၾကည့္ကာ...
"သားထြဋ္ ကိုေမးခ်င္တာလား....ေမးခ်င္တာမ်ား..သားရယ္...တဟို,ဟို နဲ႔ လုပ္ေနရေသးတယ္..."
"သိခ်င္လြန္းလို႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ..ဘာေတြၾကံစည္ၿပီး..ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ..ဆိုတာေလာက္ပါပဲ..."
"သားရယ္...သားထြဋ္.. ေလးကို.ဘာလို႔..ဒီေလာက္ေတာင္အျမင္မၾကည္ေတြျဖစ္ေနရတာလည္း....."
"ေမေမကလည္း..သူ႔ဘက္ကပဲ...သူ႔ကိုဆို..စကားေလးနဲ႔ကို...မွားေျပာလို႔မရဘူး..."
"အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူး..သားရယ္..အရင္ကလည္း...ေမေမေျပာဖူးတယ္..သားထြဋ္ေလးက သနားစရာေလးပါ..လူ႔ေလာကထဲ...၀င္လာကတည္းက..အေမေခၚစရာမ႐ွိခဲ့ဘူး...သူ႔ဘ၀မွာ..တစ္ဦးတည္းေသာ..႐ွိတဲ့ အေဖကလည္း.သူ႔ကိုဒီေလာကႀကီးထဲမွာ....ခ်န္ထားၿပီး...ဘယ္ေတာ့မွျပန္မလာနိုင္ေတာ့တဲ့လမ္းကို..ထြက္သြားခဲ့တယ္...သားစဥ္းစားၾကည့္...သားေတာင္..ေဖေဖ..ေမေမ..ေခၚစရာ႐ွိေသးတယ္..ဦးငယ္ေရာ..အစ္မေရာ႐ွိတယ္..မိသားစုစံုစံုလင္လင္ နဲ႔....သားထြဋ္ ထက္စာရင္...သားကအမ်ားႀကီးျပည့္စံုေနတဲ့သူမဟုတ္လား..သူ႔မွာ.ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔.ကံတရားရဲ႕..မစာမနာ႐ိုက္ခ်က္ေတြကို..အားကိုးရမယ့္သူမ႐ွိပဲ ..တစ္ေယာက္တည္း..ခံစားေနရတယ္....ေမေမတို႔မိသားစုကို..အားကိုးတႀကီးနဲ႔.. ခံုလံႉလာတဲ့သူ႔ကို...ေမတၱာ ေတြေပးရတာ..ႀကီးေလးတဲ့ ၀န္ေဆာင္မႉမွမဟုတ္တာ...သားရယ္...သားအတြက္..ေမေမတို႔က...တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့...တုနိႉင္းမဲ့ရတနာဆိုရင္...သူ႔အတြက္ေတာ့ ေမေမတို႔က ထာ၀စဥ္ ေအးခ်မ္းမႉနဲ႔.....ေႏြးေထြးမႉေတြေပးႏိုင္တဲ့...ကမၻာေျမရဲ႕...အဖိုးတန္ဆံုးေမတၱာ စက္၀န္းႀကီးေပါ့..သားရယ္..."
YOU ARE READING
ခ်စ္မိသြားတဲ့အခါ(ချစ်မိသွားတဲ့အခါ)(Z+U)
Lãng mạnေသခ်ာရဲ႕လားလို႔ျပန္လည္ဆန္းစစ္ရင္းနဲ႔ အမွားေတြျပဳလုပ္မိခဲ့တယ္ အမွားဆိုတာ လူတိုင္းနဲ႔ မကင္းဘူးဆိုတာသိေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္မွားတဲ့အမွားက သူ႔ ဘ၀ကိုအႏုနည္းနဲ႔သတ္သလိုျဖစ္ေနမိတာ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာသိေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္လို႔ သတ္...
