မေန႔က.ပါတီပြဲ ေၾကာင့္...မနက္ျဖန္ ရံုးေနာက္က်မွတက္ရန္..၀န္ထမ္းအားလံုးကို..ညက ဦးေအာင္ျမင့္ေရႊ ေျပာထားၿပီးျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္..ထြဋ္ျမတ္ကုေဋ မွာ..ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္႐ွိေနၿပီ...မသိ..အခန္းတံခါးကို..လာေခါက္မွ...လန္႔ႏိုးလာရသည္။
'ေဒါက္...ေဒါက္'
အိမ္မက္လား...တစ္ကယ္လား..ေ၀ခြဲမရသျဖင့္...မ်က္လံုးမွိတ္ကာ..နားစိုက္ေထာင္ေနလိုက္သည္။ခနၾကာေတာ့ အသံေလး..တစ္ခုကို..ၾကားလိုက္ရေလသည္။
"သမီး...သမီးေမာင္ေလး..မထေသးဘူးလား.."
"ဟုတ္..ႀကီးႀကီး.. ."
"ပင္ပန္းလြန္းလို႔ထင္တယ္..အိပ္ပါေစလားကြယ္.."
"အခ်ိန္က..မေစာေတာ့ဘူး..ႀကီးႀကီး ရဲ႕..သူေ႒း႐ဲ႕...အတြင္းေရးမႉးဆိုတာ...ရံုးကို..ေစာေစာ..ေရာက္ေနမွျဖစ္မွာ.."
"ေအးပါကြယ္..ဒါဆိုလည္း..ႏိုးလိုက္အံုး..."
"ဟုတ္..."
ထိုစဥ္..တံခါးေခါက္သံထြက္ေပၚလာျပန္သည္။
'ေဒါက္.......ေဒါက္'
"ကေလးေရ.....ကေလး.."
ဒီတစ္ခါေတာ့ ....အိမ္မက္မဟုတ္တာ..ေသခ်ာၿပီမို႔...အိပ္ယာမွထကာ..ထူးလိုက္သည္။
"ဗ်ာ...မမႏွင္း.."
"ထေတာ့ေလ...ကေလး..အခ်ိန္က..မေစာေတာ့ဘူး..."
"ဟုတ္..မမႏွင္း..."
အိပ္ယာသိမ္းေနရင္း...စားပြဲေပၚက..နာရီကိုၾကည့္လိုက္သည္။
"ဟိုက္...(၈)နာရီခြဲ...ေသလိုက္ပါေတာ့.. ေနာက္က်ေနၿပီ..."
အိပ္ယာ..ျမန္ျမန္သိမ္းကာ..ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ေျပး၀င္လိုက္သည္။မ်က္ႏွာသစ္ရင္း..ေရပါတစ္ခါတည္းခ်ိဳးလိုက္သည္။တဘက္ေလးျခံဳကာ..ဘီ႐ိုကိုဖြင့္ၿပီး..အ၀တ္အစား ထုတ္လိုက္ေတာ့..T-shirtအျပာႏုေလးႏွင့္ ဂ်င္းနက္ကေလးကို..တြဲ၀တ္မည္ဟု..စိတ္ကူးၿပီး.ကုတင္ ေပၚတင္လိုက္သည္။ရံုး၀တ္စံုက..မေန႔ကေလ်ွာ္ထားသည္မို႔..ဒီေန႔ေတာ့ ႐ိုး႐ိုး၀တ္စံု၀တ္ကာ..သြားရမည္..ျဖစ္သည္။ေခါင္းကိုေရေျခာက္ေအာင္သုတ္ၿပီး..ေဘာင္းဘီ၀တ္ၿပီးခ်ိန္ထိ..မွန္ကို..မၾကည့္ျဖစ္ေသး..အက်ႌကို၀တ္မည္အျပဳမွ...႐ုတ္တရက္..မွန္ထဲကို..ၾကည့္မိလိုက္သည္။ထိုအခါမွ...မ်က္လံုးအျပဴးသားႏွင့္...ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားရသည္။ခႏၶာကိုယ္...တစ္ခုလံုးတြင္..အနီေရာင္..အကြက္ေတြမ်ားစြာ...ဒါ့အျပင္..ပိုဆိုးသည္က..လည္ပင္းက..ညိဳပုပ္ေရာင္သန္းေနသည့္..အကြက္ႀကီးတစ္ခု....
YOU ARE READING
ခ်စ္မိသြားတဲ့အခါ(ချစ်မိသွားတဲ့အခါ)(Z+U)
Romanceေသခ်ာရဲ႕လားလို႔ျပန္လည္ဆန္းစစ္ရင္းနဲ႔ အမွားေတြျပဳလုပ္မိခဲ့တယ္ အမွားဆိုတာ လူတိုင္းနဲ႔ မကင္းဘူးဆိုတာသိေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္မွားတဲ့အမွားက သူ႔ ဘ၀ကိုအႏုနည္းနဲ႔သတ္သလိုျဖစ္ေနမိတာ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာသိေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္လို႔ သတ္...