ရံုးပိတ္ရက္မို႔..ထြဋ္ျမတ္ကုေဋ တစ္ေယာက္.လုပ္စရာမ႐ွိပဲ..ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနေလသည္။ႏွင္းသြဲ႔ကေတာ့ ရံုးပိတ္ရက္မွာ.သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတြ႔ဖို႔...မနက္စာစားၿပီးထြက္သြားသည္။ဦးေအာင္ျမင့္ေရႊတို႔.ဇနီးေမာင္ႏွံကေတာ့..ေနာက္ေန႔ ခ်က္စရာေတြ၀ယ္ရင္း...လုပ္ငန္းဆိုက္ထဲၾကည့္ဖို႔အတြက္သြားၾကရာ..ဦးစိုးနဲ႔ ေမာင္မ်ိဳးပါ..လိုက္သြားသျဖင့္..တစ္အိမ္လံုးမွာ ထြဋ္ျမတ္ကုေဋ နဲ႔...ေရႊသိမ္းပိုက္သာ က်န္ခဲ့ေတာ့သည္။
အခန္းထဲတြင္ေနရတာ..ပ်င္းလာသည္မို႔..ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ၿပီးသတင္းစာတစ္ေစာင္ကိုေကာက္ဖတ္လိုက္သည္။ထိုင္တာမွမၾကာေသး...ဧည့္ခန္းစားပြဲေဘးက မွန္တင္ခံုေပၚတြင္..႐ွိေသာ..ႀကိဳးဖုန္းေလးမွ .အသံျမည္လာသည္မို႔..ထ၍ကိုင္လိုက္ရာ..ဖုန္းထဲမွ အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးထြက္ေပၚလာသည္။
"ဟယ္လို....ကိုကို..."
"ဟယ္လို..ဘယ္သူလဲမသိဘူးခင္ဗ်..."
"ကိုက္ိုကလည္းကြာ..ကေလး အသံေတာင္..မမွတ္မိေတာ့ဘူးလား.."
"ဗ်ာ..လူမွားေနတယ္..ထင္တယ္ဗ်..ခုက..ဘယ္သူ႔ကိုဆက္တာလဲ.မသိဘူး..."
"ဒါ..ကိုေရႊသိမ္းပိုက္တို႔..အိမ္က..မဟုတ္ဘူးလား.."
"ဟုတ္ပါတယ္..ခင္ဗ်...ဒါေပမယ့္ ခုေျပာေနတာေတာ့..သူမဟုတ္ဘူးခင္ဗ်..."
"ေျသာ္..ကိုကို..အိမ္မွာ႐ွိလား.."
"ဟုတ္..႐ွိပါတယ္ဗ်..."
"ဒါဆို..ေျပာေပးလ႔ို္ရမလား..ဖုန္းစက္ဖြင့္ေပးပါအံုးလို႔.."
"ဗ်ာ..ဟို...အဲ့ဒါက.."
"ေျပာစရာ ႐ွိလို႔ပါ...ေနာ္..ေက်းဇူးျပဳ၍.. "
"ဟုတ္ကဲ့ ..ေျပာေပးပါ့မယ္..."
တစ္ဖက္မွ..ဖုန္းလိုင္းက်သြားသည္။မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ..ေခါင္းကို..ကုတ္လိုက္ၿပီး..ထိုင္ခံုေပၚ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္သလို..ပစ္လဲခ်လိုက္သည္။မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔..အစကတည္းကျငင္းလိုက္ရင္..ရရဲ႕သားနဲ႔...ငါကို..လ်ွာ႐ွည္မိတာ..စကားက..ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ တစ္ခါမွ..ေျပာဖူးတာမဟုတ္..ခုခ်ိန္သြားေျပာလို႔..ေကာင္းေကာင္းေျပာခဲ့ရင္က.တစ္မ်ိဳး..စိတ္မၾကည္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔..ညားလို႔ကေတာ့..လြယ္မည္မထင္..အေတြးေပါင္းမ်ားစြာ.ေတြးၿပီး..ရင္တမမနဲ႔..ေလွကားထစ္ေလးေတြကို..ေျဖးေျဖးခ်င္းနင္းၿပီးတက္ခဲ့သည္။အခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့..တံခါးမေခါက္ရဲေသး..နဖူးမွေခြၽးမ်ားပင္..ျပန္လာရသည္။တံခါးေခါက္ဖို႔.လက္ရြယ္လိုက္စဥ္..ေအာက္ထပ္မွ..ဖုန္းကထပ္ျမည္လာျပန္တာေၾကာင့္..လန္႔ၿပီး..ကိုယ္ေလးပါ တြန္႔သြားရသည္။
YOU ARE READING
ခ်စ္မိသြားတဲ့အခါ(ချစ်မိသွားတဲ့အခါ)(Z+U)
Romansaေသခ်ာရဲ႕လားလို႔ျပန္လည္ဆန္းစစ္ရင္းနဲ႔ အမွားေတြျပဳလုပ္မိခဲ့တယ္ အမွားဆိုတာ လူတိုင္းနဲ႔ မကင္းဘူးဆိုတာသိေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္မွားတဲ့အမွားက သူ႔ ဘ၀ကိုအႏုနည္းနဲ႔သတ္သလိုျဖစ္ေနမိတာ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာသိေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္လို႔ သတ္...
