ခ်စ္​မိသြားတဲ့အခါ(ချစ်​မိသွားတဲ့အခါ)(Z+U)

အပိုင္​း(7)

မိုးရာသီ မဟုတ္​​ေသာ္​လည္​း အခ်ိန္​အခါမဟုတ္​ မိုးမ်ားၿဖိဳးၿဖိဳး​ေျဖာက္​​ေျဖာက္​ က်​ေန​ေလသည္​။​ေဆးရံု၀င္​းထဲ႐ွိ ​ေနရာလပ္​တစ္​ခုတြင္​ ဦး​ေအာင္​ျမင္​့​ေရႊ ကားကိုထိုးရပ္​လိုက္​သည္​။ကား​ေပၚမွဆင္​း၍ ​ေဆးရံုထဲသို႔ ခပ္​သြက္​သြက္​ ​ေလ်ွာက္​လာခဲ့လိုက္​သည္​။​ေဆးရံု​ေကာင္​တာ​မွာ​ရပ္​​ေန​ေသာ ဧည္​့ုႀကိဳ ​ေကာင္​မ​ေလးကို လာ​ေတြ႔သည္​့ လူနာအခန္​းကို​ေမးျမန္​းရသည္​။

" ကြၽန္​​ေတာ္​လူနာတစ္​​ေယာက္​နဲ႔​ေတြ႔ခ်င္​လို႔ပါ"

"ဟုတ္​ကဲ့..လူနာရဲ႕ အမည္​ကို​ေျပာပါ"

"ဦးစိုးထြဋ္​ဟန္​ပါ..မ​ေန႔ညက ႏွလံုး​ေဖာက္​ၿပီး​ေရာက္​လာတဲ့ လူနာပါ"

"​ေျသာ္​..ဟုတ္​ကဲ့ .အခန္​းနံပါတ္​ (48)မွာပါ ဒီလမ္​းတည္​့တည္​့သြားၿပီးဘယ္​ဘက္​ကို​ေကြ႔လိုက္​ရင္​ လူနာခန္​း​ေတြ႐ွိပါတယ္​ အဲ့ဘက္​မွာတစ္​ခ်က္​႐ွာၾကည္​့လိုက္​ပါ​ေနာ္​"

"ဟုတ္​ကဲ့...​ေက်းဇူးတင္​ပါတယ္​"

ဧည္​့ႀကိဳ​ေကာင္​မ​ေလးကိုနႉတ္​ဆက္​ၿပီး အခန္​း(48)ဆီကို ဦးတည္​လိုက္​သည္​။လူနာခန္​း​ေ႐ွ႕က ခံုတြင္​ ဒူး​ေခါင္​း​ေလးကို လက္​​ေလးနဲ႔ပိုက္​ၿပီး ​ေခါင္​း​ေလးငံု႕၀င္​ကာငို​ေႂကြး​ေန​ေသာ​ေကာင္​​ေလးတစ္​​ေယာက္​ အသံမထြက္​ပဲ ႀကိတ္​ငို​ေနသျဖင္​့တစ္​ခ်က္​တစ္​ခ်က္​ရိႉက္​သံနဲ႔အတူ ခႏၶာကိုယ္​​ေလးမွာ သိမ္​့သိမ္​့တုန္​​ေနသည္​။အနားသို႔ ဖြဖြ​ေလး​ေလ်ွာက္​သြားၿပီး ပုခံုး​ေလးကို ပုတ္​ကာ...

"သားထြဋ္​"

တိုးတိုး​ေလး​ေခၚလိုက္​​ေတာ့ မ်က္​ရည္​​ေတြစီးက်ကာ မို႔အစ္​​ေန​ေသာမ်က္​လံုးမ်ားႏွင္​့ၾကည္​့လာ​ေလသည္​။ဦး​ေအာင္​ျမင္​့​ေရႊ အသံကိုၾကား​ေတာ့ ထိန္​းခ်ဳပ္​ထားသမ်ွ စိတ္​​ေတြကို လႊတ္​ခ်ကာ ဦး​ေအာင္​ျမင္​့​ေရႊရဲ႕ ခါးကို တင္​းတင္​းက်ပ္​က်ပ္​ဖက္​ကာ ရိႉက္​ႀကီးတငင္​ငိုခ်လိုက္​​ေလသည္​။

"ဦး.....အီး..ဟီး...ဟီး...​ေဖ​ေဖ ..​ေဖ​ေဖ..ျပန္​​ေကာင္​းလာမွာပါ​ေနာ္​ ..​ေနာ္​...ဦး"