ေစ့စပ္ပြဲၿပီး.ေနာက္တစ္ေန႔တြင္..မမႏွင္းရဲ႕. စီစဥ္မႉနဲ႔..ေမာင္မ်ိဳးရဲ႕..ပူဆာမႉေတြေၾကာင့္..အျပင္သို႔သြားရန္အေၾကာင္းဖန္လာျပန္သည္။ဦးေအာင္ျမင့္ေရႊနဲ႔.ေဒၚခင္ေမပိုက္ ကလည္း.ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေရႊသိမ္းပိုက္ကို..ပို၍နီးစပ္ေစခ်င္သျဖင့္..ဒီကိစၥ ကို.လိုလိုလားလားနဲ႔ခြင့္ျပဳၾကသည္။ေရႊသိမ္းပိုက္ကေတာ့..ထံုးစံအတိုင္း..ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔မလိုက္ခ်င္ေပ...သို႔ေသာ္...ဦးေအာင္ျမင့္ေရႊ ရဲ႕ တစ္ခ်က္လႊတ္အမိန္႔ကို..မဖီဆန္ႏိုင္ပဲ..မေက်မနပ္နဲ႔..လိုက္ပါလာခဲ့ေလသည္။အရင္တစ္ေခါက္ကလို..မဟုတ္..မမႏွင္းနဲ႔ေမာင္မ်ိဳးက.အေ႐ွ႕ခန္းမွာထိုင္ၿပီး..ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေရႊသိမ္းပိုက္က..အေနာက္မွာထိုင္ရသည္။အတူတူထိုင္ရေသာ္လည္း..တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေက်ာေပးကာ..အျပင္ဘက္ကိုၾကည့္ရင္း..လိုက္လာခဲ့ၾကသည္။
"မမႏွင္း...."
"အင္း..ေျပာေလ..."
"ကြၽန္ေတာ္တို႔..အရင္တစ္ခါ..သြားတဲ့ဆီကိုပဲ..သြားၾကမလား."
"ဘာလို႔လဲ..ေမာင္မ်ိဳးရဲ႕..."
"ကြၽန္ေတာ္..အဲ့ဆိုင္မွာ..စားခဲ့တဲ့.အရသာကို..ထပ္စားခ်င္လို႔..."
"စြဲသြားၿပီေပါ့.."
"ဟီး....ဟုတ္.."
"ဒါဆ္ိုလည္း..အဲ့ကိုပဲ..သြားၾကမယ္ေလ.."
""ဟုတ္..."
"ကေလးေရ..ဘယ္လို..သေဘာရလဲ..."
႐ုတ္တရက္ႀကီးေမးလာတာေၾကာင့္..ဘာေျပာရမွန္းမသိ ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိၿပီး..ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္မို႔..သူတို႔ေျပာတာေတြကို..တစ္ခုမွမၾကားလိုက္..
"ဗ်ာ....ဘာကိုလဲ..မမႏွင္း..."
"ကေလးကလည္း..ဘာေတြေတြးေနတာလဲ...ဒီကားမွာ..လူေလး..(4)ေယာက္ပဲ ပါတာကို..မမႏွင္းတို႔ပဲ ေျပာေနရတယ္.."
"ဟို...သား...အေတြးလြန္သြားလို္႔ပါ...မမႏွင္းတို႔..ဘာေမးလိုက္တာလဲ..."
YOU ARE READING
ခ်စ္မိသြားတဲ့အခါ(ချစ်မိသွားတဲ့အခါ)(Z+U)
Lãng mạnေသခ်ာရဲ႕လားလို႔ျပန္လည္ဆန္းစစ္ရင္းနဲ႔ အမွားေတြျပဳလုပ္မိခဲ့တယ္ အမွားဆိုတာ လူတိုင္းနဲ႔ မကင္းဘူးဆိုတာသိေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္မွားတဲ့အမွားက သူ႔ ဘ၀ကိုအႏုနည္းနဲ႔သတ္သလိုျဖစ္ေနမိတာ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာသိေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္လို႔ သတ္...
