(KYS) Kızıl Tahtlar 2: Savaş (GxG)

Yeraltı Anarşistleri (Kısım IV)

Asansör hızla aşağı inip sürtünme sesleri çıkartarak durdu ve katlanır demir kapıları iki yana açıldı. Aymira, sıkıca tuttuğu tutamağı bırakıp doğruldu. Allak bullak olan midesi yüzünden birkaç kez öğürdü fakat kusmadı. Casey'nin desteğiyle kabinden dışarı çıktı. Kitsune'nin kabza askılığını düzeltip etrafına bakındı; burası Terra'Condita'nın aksine daha karamsar bir havaya sahipti. Bulundukları alanda binalar boş ve karanlıktı. Önlerinde uzanan, kaldırımı çöp ve kâğıt parçaları dolu, sarı çizgili yolun kenarlarındaki ikaz ışıkları ve bölgenin iç taraflarına doğru artan neon renkler harici, hiçbir yerde ışık yoktu. 

         "Duyuyor musunuz?" diye parazitli bir ses yükseldi bilekliklerden. 

          "Olumlu." dedi Casey, bileklik takılı kolunu yukarı kaldırıp. Hemen ardından Aymira'ya döndü. "Kusacak gibisin." 

           "İyiyim. Haydi, zaman kaybetmeden alacağımızı alıp gidelim buradan." diye yanıtladı Aymira. Yüzü buruşmuş, eli karnındaydı. Burnuna ulaşan asit benzeri koku midesini daha da bulandırıyordu.

           Casey başıyla onayladı ve arızalı lambalarla yanan yazılarla dolu, bir tür ekrana benzer yolda yürümeye başladı. Birkaç ara sokaktan geçip yavaş yavaş canlanan ortama doğru ilerlediler. Yol kenarlarında, varillerin içinde yakılmış ateşin etrafına toplanmış, tuhaf giyimli birkaç melez ve iblisin gözüne batmamak için yön değiştirdiler. Ara sokaklarda dolaştıkça yaşam belirtileri olan fakat uzaktan bakınca terk edilmiş gibi duran binaların önlerinden geçtiler. Kaldırımlarda yürüyen tuhaf yaratıkların sorgular bakışları altında ilerlediler. Neon ışıklarla kaplı kıyafetler giyen yaratıkların -içlerinde uyuyan ve melezler de vardı- aralarında fısıldaşıp bu yabancıların nereden çıktığını, kim olduklarını birbirlerine sorduklarını duydular. Hatta birkaç kişiden oluşan ufak bir grup sessiz ve mesafeli bir şekilde arkalarına takılmıştı. 

             En son girdikleri ara sokakta, diğer sokaklardan daha garip bir sessizlik olduğunun ikisi de farkındaydı. Bileklikten gelen ses bir anda tırtıklanıp bozuldu ve birkaç anlaşılmayan kelimeden sonra kesildi. Yeşil, sarı ve mavi rengin ağırlıklı olduğu neon tabelalarla dolu binanın alt kat camında titrek bir ışık belirince, ikisi de anında durdu. Hemen ardından burunlarına, adaçayının baskın olduğu bir tür tütsü kokusu ulaştı. Adımları kontrolleri dışında, kırmızı cam çerçeveleri tahtadan olan yapıya doğru ilerledi. 

             Casey kapıyı açınca, kapı menteşelerinden bir gıcırtı yükseldi. Gıcırtı sesini kapı başına yerleştirilmiş zilin sesi takip etti.  İçeriye doğru bir adım attı ve etrafa bakındı; Tavandan sarkan kurutulmuş bitkiler koridorda sırasıyla uzanıyordu. Paslı ve gri demir raflardan oluşan reyonlara yerleştirilmiş, içleri bitki ve taşlarla dolu kavanozların kenarlarına tuhaf objeler iliştirilmişti. İçini tuhaf bir huzurla kaplayan tütsü kokusu, bu hırpani yerin her yerine yayılmıştı. 

             Aymira'da sorgulamadan içeriye doğru bir adım attı ve etrafına bakındı. Tavandan sarkan kurumuş bitki dizili ipi elinin üstüyle kenarı çekti ve ilerlemeye başladı. Burası her türden bitkinin kurutulmuş haliyle ve doğal taşlarla dolu bir aktar dükkânı gibiydi. 

         "İlerleyin," diye titrek bir ses yükseldi reyonların ardından. "Koridorun sonuna ilerleyin."

            Casey, Aymira'nın bileğini el yordamıyla arayarak tuttu ve önüne geçip ilerledi. İki basamakla zeminden yükselmiş odanın girişine gelince durdular. Casey, girişte asılı duran tahta boncuklu kapı perdesine baktı; siyah boncuklar üç kollu bir sarmalı tamamlıyordu. Bu sembolün Morrígan'ın işareti olduğunu anımsadı. Basamakları yavaş adımlarla çıkıp kapı perdesini araladı ve üzerinde mumlar yanan masanın ardındaki yaşlı kadına baktı. Masanın üzerinde duran mumlar sanki yıllardır yanıyormuşçasına eriyip yayılmış, sarkıtlar oluşturan damlalar masanın kenarlarından zemine doğru uzanmıştı. Bakır rengi tütsülükten çıkan duman odayı sise bulamış, mistik olan ortam görünümünü daha da desteklemişti.