(KYS) Kızıl Tahtlar 2: Savaş (GxG)

Ín Aínm Cassandra (Kısım II)

Casey, hızla Artemis'i itti. "Sen, ne yaptığını sanıyorsun?" Elinin üstüyle dudaklarını sildi ve yüzüne iğrenir bir ifade yayıldı. 

     "Sadece teşekkür etmek istedim," 

      "Etme!" Casey, Aymira'ya taraf baktı. Sıktığı yumrukları ve sinirli yüz hatlarıyla oldukları yöne bakıyordu. Yaş dolu gözlerini ve titreyen çenesini, bu uzaklıktan dahi görebiliyordu. Aymira hızla arkasını dönüp eve yönelirken, Artemis'i kenarı iteledi ve peşinden yürüdü. Eve ulaştığı sıra, Aymira odasının kapısını hızla örtüp tok bir gürültüye sebep oldu. Merdivenleri ikişer üçer çıktı, koridoru geçti ve oda kapısını tıklattı. İçeriden herhangi bir yanıt alamadı. Kapıyı aralayıp içeri baktı ve Aymira'yı yatağın ucundaki boşlukta voltalarken buldu. 

     "Dışarı çık!" diye bağırdı, Aymira. 

      "Açıklayacağım, dinler misin," 

     "Defol!" Ayira, yatağın uç tarafında duran yastığı eline geçirdiği gibi Casey'ye fırlattı.  

       Casey yer değiştirip yastıktan kurtuldu ve Aymira'ya doğru adım attı. "Yanlış anladın. Benim isteğimle olmadı," 

       Aymira, Casey'yi dinleme niyetinde değildi. TV ünitesinin çekmecesini hızla çekti ve içindekileri tek tek Casey'ye fırlatmaya başladı. "Dışarı çık! Sevgilinin yanına dön!" 

      Casey, suratına hedeflenen tarihi eser değerindeki paslı bıçağı havada yakaladı. "Çocukluk ediyorsun! Benim isteğim dışında oldu diyorum!" 

      Aymira çekmecedekileri bitirince etrafa bakındı; ona en yakın olan, bir başka tarihi eser değerindeki vazolardı. Birinin kulpunu kavradığı gibi kaldırdı ve Casey'ye fırlattı. Casey, vazoyu havada özenle yakalayıp dikkatlice yere koyarken, diğer vazoda üzerine doğru ilerliyordu. İki vazo sağlam halde yere inince, Aymira fırlatacak başka bir şey aradı. 

     "Yeter artık!" diye bağırdı Casey. "Benden bir şeyleri açıklamamı, seninle konuşmamı istiyorsun fakat dinlemiyorsun bile," 

       "Kapat çeneni!" Aymira, ünütenin orta rafında duran cam süslerden birini aldı ve hiç düşünmeden Casey'ye fırlattı. 

       Casey, başını yana eğdi ve cam süs aralık kapıdan dışarı fırlayıp duvara çarptı.  Parçalanan camdan etrafa saçılan kırıklar, koridora şangırtı sesleri yaydı. Aymira'nın iyice kontrolden çıktığının farkındaydı, Casey. Hakaretlerinin ve attıklarının bitmesini sessizce bekledi. Fakat bir noktadan sonra dayanamadı ve içindeki kıyaslama hırsı galip geldi. "Sen başkasıyla yatınca sorun yok ama ben isteğim dışında böyle bir saçmalık yaşayınca sorun var, öyle mi?" 

      Aymira, duyduğu suçlamayla şoka girmiş gibi durdu, şaşkınlıkla Casey'ye baktı. Fırlatmak için fanustan aldığı dekoratif taşı tutan parmakları daha da sıkılaştı. Taş parmakları arasında ufalanıp zemine dökülürken kolu indi. "Ne saçmalıyorsun sen?" 

     "Seda ile yaşadığın eve geldiğim ilk gün," diye konuşmaya başladı Casey. "Kitsune, bana her şeyi gösterdi." Sıktığı dişleri arasından kelimeler zorla dökülüyor gibiydi. "Kitsune ile benim de bağlı olduğumu unuttun mu? Bunu öğreneceğimi zaten bilmiyor muydun?"  

     Aymira'dan alaycı bir gülüş sesi duyuldu. "Artık yalanda mı söylemeye başladın?" 

    "Her şeyi gördüm diyorum! Yatakta vakit geçirdiğin herkesi, tek tek gördüm. " 

     Aymira hızla Casey'ye yöneldi ve aralık olan kapıya sırtı yaslanana dek onu tüm gücüyle itelemeye başladı. "Böyle bir şey yapmadım! Hayatıma birileri girdi fakat hiçbiriyle, iddia ettiğin kadar yakınlaşmadım!" Casey'nin sırtı kapıyı kapatırken, yakasını kavradı. "Bir daha sakın beni bununla itham etme!"