Çalınan Dans

0.1 // Sokaktaki Kız

"Eğer düşersek, birlikte düşeriz."

Nehir anahtarıyla kapıyı açıp "Yamaaaaaaaaç!" diye bağırdı eve doğru. "Uyaaaaaan. Ben geldim! Kalk da kahvaltı hazırla!" dedi ama dikkatini başka bir şey çekmişti. Salonun ortasında bir kız Yamaç'ın giysilerini giyiyordu. Nehir başını yana eğip "Sen kimsin?" dedi. Kız parmaklarıyla oynayıp "Sena." dedi. Nehir başını sallayıp "Tamam Sena. Ben de Nehir." dedi. "Gidecek misin yoksa... yani kalmışsın ama."

Sena etrafa bakınıp "Şey... benim gidecek bir yerim yok." dedi. Nehir ona yaklaşıp "Nasıl yani?" dedi merakla. Sena omzunu silkip "Evimde kalamıyorum bir süredir işte. Yamaç da yardım etti bana, burada kalmama izin verdi ama şu an ne yapacağımı bilmiyorum." dedi. Bu kadına güvenebileceğini hissediyordu. Neticede Yamaç'ın evine anahtarı vardı değil mi? Yamaç ona güveniyorsa ve Sena da Yamaç'a güveniyorsa...

Nehir Sena'nın üstündekilere bakıp "Kalacak yerin yoksa giyecek bir şeyin de yoktur ha?" dedi. Sena başını salladı. Nehir omzunu silkip "İyi hadi gel o zaman. Sana bir şeyler alalım." dedi. Sena ilk başta tereddüt etse de sonra "Param da yok." dedi. Nehir sandalyenin üstüne asılmış ceketi görüp işaret etti. "Yamaç'ın cüzdanını al bir şey olmaz. Hadi."

Sena çekinerek cüzdanı alıp Nehir'i takip etti dışarıya. Birlikte yakınlardaki bir butiğe doğru yürürken Nehir kıza bakıp "Eee, nasıl tanıştınız Yamaç'la?" dedi merakla. Sena gözlerini kaçırıp "Dün gece birkaç adam beni... yani yanlış anladılar, Yamaç da gelip onlardan kurtulmama yardım etti. Sonra da evine getirdi işte. Aç olduğumu öğrenince yemek verdi, kalmama izin verdi. O kadar. aramızda bir şey olmadı, yemin ederim." dedi biraz endişeyle.

Nehir başını sallayıp butiğe varana kadar bir daha konuşmadı. Sena kendine bir şeyler seçip denerken Nehir de yeşil, tüllü bir eteğe bakıyordu. Sena çıkıp üstündekileri gösterdi. Nehir başını sallayıp gülümsedi. "Fıstık gibi olmuşsun. Beğendiysen alalım hadi, buradan da bir fırına gidelim. Çok açım."

Sena üstündekileri alıp çıktıktan sonra Nehir saati kontrol etti. Yamaç yakında uyanırdı. Fırından alacaklarını alıp dönerken Sena, Nehir'e bakıp "Bak... şeyi açıklığa kavuşturayım." dedi. "Yamaç'la aramızda bir şey olmadı. Cidden. Hatta ben koltukta yattım, o da yatağında. Odasını bile kilitledim. Endişelenmeni gerektirecek bir şey olmadı. Sadece beni o adamlardan kurtarmak için sevgilimmiş gibi davrandı ama yalandı yani. O adamlar yüzünden."

Nehir kıza dönüp "Sena... Endişelenmiyorum. İnan bana." dedi gülümseyerek. Sena başını yana eğip "Cidden erkek arkadaşının evinde onun giysileriyle bir kız bulmak seni endişelenmiyor mu?" dedi inanamayarak. Nehir durup Sena'ya baktı. Sena da durmuştu. Nehir sonunda dayanamayıp kahkaha attı. Karnını tutarak gülerken sokaktan geçen insanlar ikiliye bakıyordu.

Nehir sakinleşebildiğinde göz yaşlarını sildi ve "Sen... kıyamam ya. Sen beni Yamaç'ın kız arkadaşı mı zannettin?" dedi. Sena başını sallayınca Nehir "Canım benim. Emin ol, biz birlikte falan değiliz. Alakamız yok. Arkadaşız sadece." dedi. "O benim en yakın arkadaşım, o kadar. Rahat ol."

Sena gerçekten rahatlamış gibi omuzlarını düşürdü. "Ben de sandım ki... Neyse boş ver. Çok saçma." Nehir gülüp kıza baktı yine onu inceleyerek. "Hayırdır? Ondan hoşlandın mı yoksa? Yamaç'tan?" dedi. "Öyleyse seni suçlayamam, gerçekten de beyaz atlı prens gibidir." Sena başını sallayıp "Biraz öyle." dedi. "Yani... yakışıklı bir de." Nehir gülüp "Öyle değil mi? Arkadaş olunca alıcı gözüyle bakmayı bırakıyor insan. Ama öyle sanırım." dedi ve eve girdi.

Kapıya vardıklarında Yamaç'ı kendi odasının kapısını kırarken buldular. Yamaç iki kadına bakıp "Nehir!" dedi. "Ne yaptın?" Nehir hemen "Ya ben yeni geldim, ne yapmış olabilirim?" dedi yalandan bir sinirle. "Sen kendi haline bak."