ឡានរបស់soobinបើកចូលមកដល់ក្នុងផ្ទះលឿនដូចហោះ
<<ន៎ែ!!!ដល់ផ្ទះហើយមិចក៏បើកឡើងម្ល៉េះ>>Hobiស្រែកឡើងតឹងសរសៃករ
<<លោកពូនេះមាត់គួរឲ្យចង់ចាប់បឺតមែននិយាយច្រើនរអ៊ូច្រើនណាស់តាំងតែពីឡើងឡានមកលោកពូរអ៊ូមិនឈប់ទេ>>Soobinនិយាយទាំងក្រឺតខ្នាញ់ទៅរាងតូច
<<អាក្មេងឈ្លើយយើងឈប់និយាយជាមួយឯងទៀតហើយចំមែនហើយ>>Hobiថាហើយក៏បើទ្វារឡានចុះទៅ
<<ហ្ហឹក...កំប្រុក🐿️ញីរបស់ខ្ញុំត្រៀមខ្លួនឲ្យហើយទៅខ្ញុំមិនឲ្យរួចខ្លួនទេ>>Soobinនិយាយទាំងញញឹមចុងមាត់រួចក៏ចុះពីឡើងដើរចូលទៅខាងក្នុងក៏ឃើញថាមានកែវភ្នែកប្រាំមួយគូរសម្លឹងមើលមកខ្លួនតែគេមិនបានចាប់អារម្មណ៍ស្អីនោះទេគឺដើរហួសតែម្ដែង
<<ន៎ែ Soobinឯងចង់ទៅណា>>លោកChoiស្រែកសួរឡើង
<<ខ្ញុំឡើងទៅខាងលើ>>Soobinឆ្លើយទាំងមិនចង់
<<ឯងឆាប់មកញ៉ាំបាយជុំគ្នាមក>>លោកChoiគាត់រាងទម្លាក់សម្លេងចុះបន្តិច
<<អត់ទេខ្ញុំមិនឃ្លានទេ....>>Soobinនិយាយរួចក៏ឡើងទៅខាងលើបាត់
<<គេនេះពិតជាក្បាលរឹងពិតមែនហើយ>>លោកChoiនិយាយទាំងងាកទៅសម្លឹងមើលមុខរបស់Hobi
<<អើ...បងថ្លៃកុំភ័យអីចាំខ្ញុំទៅនិយាយជាមួយគេឲ្យ>>Hobi
<<បងពឹងលើឯងហើយណា...មើលចុះឯងមកមិនទាន់បានសម្រាកផងបងក៏នាំបញ្ហាមកឲ្យឯងបាត់ទៅហើយ>>លោកChoiនិយាយទាំងឱនមុខចុះ
<<កុំចឹងអីបងថ្លៃឥឡូវខ្ញុំសុំទៅនិយាយជាមួយគេសិន>>និយាយរួចHobiក៏ងើបចេញពីតុអាហាដើរឡើងទៅខាងលើ
"តុ...តុ"
សម្លេងគោះទ្វារបន្លឺឡើងតែគ្មានអ្នកណាឆ្លើយតបទាល់តែសោះ
<<"តុ...តុ"Soobinបើកទ្វារឲ្យពូបន្តិច>>Hobiប្រឹងគោះទ្វារតែគ្មានអ្នកណាឆ្លើយតបនោះទេទើបសម្រេចចិត្តហៅម្ដងទៀត<<Soobinបើកទ្វារឲ្យពូបន្តិចAwwwទ្វារមិនចាក់សោរទេហ៎>>Hobiគោះទ្វារច្រើនដងនៅតែគ្មានអ្នកណាឆ្លើយក៏សម្រេចចិត្តចូលតែម្ដ