ភាគបញ្ចប់
ចាប់ពីថ្ងៃដែលអ្នកស្រីមីនមកជួលហូប៊ីឲ្យតាមស៊ើបយ៉ូនហ្គីមកនេះគឺរយៈពេលមួយអាទិត្យហើយ។ហើយពេលនេះហូប៊ីក៏បានចូលទៅដល់ខ្លួនយ៉ូនហ្គីដែល។
ខុនដូ~(ទីង!នីង!)
សម្លេងកណ្តឹងនៅមុខបន្ទប់ខុនដូរបស់យ៉ូនហ្គីបន្លឺឡើងធ្វើឲ្យអ្នកនៅខាងក្នុងដែលទើបតែចេញមកពីក្នុងបន្ទប់ទឹកដែលមានត្រឹមតែកន្សែងរំត្រឹមចង្កេះចុះក្រោមនោះចេញមកបើកទ្វារឲ្យអ្នកដែរចុចកណ្ដឹងនោះ។
«មានការអី?»សម្លេងសួរដ័សោះកក្រោះបន្លឺឡើងសួរទៅកាន់អ្នកដឹងជញ្ជូនភីសាម្នាក់។
«នេះគឺជារបស់ដែលលោកកម៉ង»អ្នកដឹកជញ្ចូនម្នាក់នោះបិទមុខឡើងជិតមើលមុខមិនឃើញសោះ។
«ចឹងយកចូលក្នុងសិនមក»យ៉ូនហ្គី និយាយហើយក៏ដើរចូលទៅខាងក្នុងដែរមានអ្នកដឹងជញ្ជូនដើរតាមពីក្រោយ។
«ឯងមើលទៅមើលថាឈុតមួយណាសមនឹងយើង»ភ្លាមនោះស្រាប់តែយ៉ូនហ្គីរើសអាវចេញពីក្នុងទូរមួយឈុតពីរឈុតយកមកសួរអ្នកដឹកជញ្ជូននោះឲ្យជួយរើស។
«អើ...គឺអាមួយនោះ»អ្នកដឹងជញ្ជូននោះចង្អុលទៅឈុតដែលមានអាវក្រហ្សេពណ៌ទឹកប៊ិចតែថាការសម្រេចចិត្តរបស់សាមីខ្លួនធ្បើឲ្យអ្នកជួយរើសដាច់ផ្ងារតែម្ដង។
«តែយើងពាក់អាពណ៌ខ្មៅនេះវិញវាសមនឹងយើងជាង»យ៉ូនហ្គី ដាក់អាឈុតពណ៌ខៀវដាក់ចូលទៅក្នុងទូរវិញ។
«ហើយបើស្លៀកតាមយើងដដែលបាកាច់សួរធ្វើអី»អ្នកដឹកជញ្ចូននោះរអ៊ូម៉ាល្មមឮតែម្នាក់ឯងតែមិននឹកស្មានថាយ៉ូនហ្គីក៏បានឮដែរ។(អាត្រង់នេះមិចវ៉ល់ម្ល៉េះ😅)
«យើងបានឮ»យ៉ូនហ្គី មិនត្រឹមតែនិយាយទេថែមទាំងងាកមកសម្លឹកមុខអ្នកដឹងជញ្ចូនម្នាក់មិនដាក់ភ្នែក។
«អើ...ចឹងលោកជួយសេញ្ញេទទួលផងនឹងអាល់ខ្ញុំបានត្រឡប់ទៅវិញព្រោះខ្ញុំត្រូវដឹកអាហារឲ្យគេផ្សេងទៀត»អ្នកដឹងម្នាក់នោះហុចក្រដាសនឹងប៊ិកមួយឲ្យយ៉ូនហ្គីសេញ្ញេ។
«មុននឹងសេញ្ញេយើងសួរឯងពីរបីសំណួរសិន»យ៉ូនហ្គី មិនត្រឹមតែសួរធម្មតាទេថែមទាំងដើរចូលទៅរកអ្នកដឹងនោះទៀតផង។
