"တီ...တီ...တီ...."
အိမ်ရှေ့မှ ကားဟွန်းသံကြားလိုက်တာနဲ့ အိပ်ယာပေါ်လှဲနေရင်းမှ leoဆတ်ခနဲ ခေါင်းထောင်ကြည့်မိသည်။
တဆက်ထဲ စားပွဲပေါ်က နာရီကိုပါလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ၂နာရီထိုးလုနီးနီးမို့ အိပ်ယာပေါ်မှ အမြန်ထကာ အိမ်တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်တော့
"ချာတိတ်လေး...."
"ကိုကလဲ စောစောလာပါဆိုတာကို...."
စူပုတ်ပုတ်လေးနဲ့ အလိုမကျစွာဆိုလာတဲ့ ချစ်သည်းညှာလေးကြောင့် seanသဘောကျစွာ ပြုံးလိုက်ပြီး
"Sryပါ အချစ်ရယ်....ကိုယ်အလုပ်ကိစ္စလေးအရေးပေါ်လာလို့ပါကွာ....."
အိမ်ပေါက်ဝမှာ ရပ်နေတဲ့ leoပုခူံးလေးကိုဖက်ရင်း အိမ်ထဲကို seanဝင်လာခဲ့ကာ ဧည့်ခန်းမှာ အတူထိုင်မိကြသည်။
"အခုမှ ၂နာရီရှိသေးတာပါဘဲ.....ချာတိတ်ဘယ်သွားချင်လဲ....ဘာစားချင်လဲ....ကိုယ်လိုက်ပို့ပေးမယ်...."
Seanရဲ့စကားကို Leoခေါင်းယမ်းပြလိုက်ရင်မိကာ တိုင်ကပ်နာရီကို တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း
"နောက်ရက်မှ သွားကြတာပေါ့....ခုနနေ ကိုကိုပြန်လာတော့မှာ....သူပြန်လာလို့ ငယ်လေးအိမ်မှာမရှိရင် နားညီးအောင်အဆူခံရလိမ့်မယ်....."
"ကိုကိုဆူရင် ကိူယ့်ဆီပြေးခဲ့ပေါ့ ချာတိတ်ရာ....ဘာခက်တာမှတ်လို့ ဟုတ်ဘူးလား....."
"အဲ့လိုပြေးရင် အနောက်ကနေ ဓါးထမ်းပြီး လူပျိုကြီးက လိုက်လာမှာ သေချာတယ်...."
Leoရဲ့နှာခေါင်းလေးရှုံ့ကာ ဆိုလာတဲ့စကားကြောင့် seanပါလိုက်လံရယ်မောမိသည်။ထင်မှတ်မထားတဲ့အချိန်တိူလေးအတွင်းမှာ ဒီကောင်လေးကို သူစူးနစ်စွာချစ်ခဲ့မိသလို ချာတိတ်လေးကလဲ သူ့နည်းတူစွာ သူ့အချစ်ကိုတုံ့ပြန်ခဲ့သည်မို့ အခုဆို ချစ်သူရည်းစားတွေဖြစ်ကြရပြီ။ချာတိတ်လေးရဲ့ အချစ်ကို သူပိုင်ဆ်ုင်ရခဲ့တာ အရမ်းကံကောင်းသလို ပျော်ရွှင်ရသည်။
"ဪ ဒါနဲ့ ပြောပြရဦးမယ်သိလား....မနေ့က ကျနော်နဲ့ကိုကို ဈေးဝယ်ထွက်ရင်း အပြင်မှာ မုန့်ဝင်စားတော့ ဒေါက်တာဟန်မင်ဆိုတဲ့ ဘဲကြီးနဲ့တွေ့ခဲ့တယ်...."
ESTÁS LEYENDO
ရင်ခွင်ရိပ်သို့ အလွမ်း(ရင္ခြင္ရိပ္သို႔ အလြမ္း)
Fanficကမ်းလင့်လို့ မမှီနိုင်တဲ့ တွဲလက်တစ်စုံဖြစ်ခဲ့ပေမဲ့ မင်းကိုသိပ်ချစ်ခဲ့တာပါ ပူတူးရယ်။ (ကမ္းလင့္လို႔ မမွီနိုင္တဲ့ တြဲလက္တစ္စုံျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ မင္းကိုသိပ္ခ်စ္ခဲ့တာပါ ပူတူးရယ္။) မထင်မှတ်ထားအောင်ထိ ဝေးကွာခဲ့ပေမဲ့ ကျနော့်စိတ်နှလုံးသားမှာ ခင်ဗျားဘဲအမြဲတမ်းရှိ...
