ဘဝနေ့စွဲများစွာထဲက အမြဲတမ်းအတွက် အမှတ်တရရှိခဲ့တဲ့ နေ့ရက်လေးတခု။22.12.1999....လှပတဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးတခုရဲ့ ပဏာမနိဒါန်းပျိုးရာ ရက်စွဲလေးဆိုလဲမမှားပေ။
ခါတိုင်းလိုဘဲ မနက်ဆို ရိပေါ်ပါပါးက ကျောင်းပေါက်ဝထိ ရိပေါ်ကိုပို့ပေးပြီးမှ သူ့ရုံးသူသွားတယ်။ကားပါကင်ကေန အကိုကြီးတိူ့နဲ့အတူ အဆောင်ကိုသွားနေကြဖြစ်သလို နေ့လည်ထမင်းစားခ်ျန်ကျတော့လဲ အကိုကြီးတို့က ရိပေါ်နဲ့ကျိရန်ကိုလာခေါ်ကာ U&Meမှာ ထိုင်နေကြ။
ဒီနေ့ အတန်းက နေ့လည်2နာရီမှ ရှိတာမို့ ထမင်းစားပြီးပြန်လာတဲ့ ရိပေါ်မှာ ယောင်ချာချာ။ကျိရန်ကျောင်းမလာတာကြောင့်လဲ ပါသည်။ေကျာင်းလစ်နေကြအကိုကြီးတို့ကတော့ ဌာနမှူးအချိန်ဆိုလား မဖြစ်မနေတက်ရမှာမို့ အတန်းပြေးတက်ကြတော့ ရိပေါ်လဲ ပျင်းပျင်းနဲ့ စာကြည့်တိုက်ဘက်ကို ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
စာဖတ်ဝါသနာပါတဲ့ ရိပေါ်အတွက်ကတော့ တိတ်ဆိတ်အေးချမ်းကာ စာအုပ်ပေါင်းများစွာရှိတဲ့ တက္ကသိူလ်စာကြည့်တိုက်ကြီးက တကယ့်ကို အဖိုးမပြတ်နိုင်စရာ သုခရတနာသိုက်ကြီးလိုပင်။
သုတစာပေထက် ရသစာပေတွေ ဖတ်ရတာ ပိုနှစ်ခြိုက်တဲ့ ရိပေါ်က ရသစာအုပ်တွေထားတဲ့ စင်ဘက်ကို လျှောက်လာမိကာ ဟိုစာအုပ်ကောင်းနိုးနိုး ဒီစာအုပ်ကောင်းနိူးနိုးနဲ့ စာမြည်းနေခိုက်
"ရိပေါ်...."
ခေါ်သံနဲ့အတူ စာအုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ရိပေါ်လက်ကလေးတဖက်ကို လာဆွဲသူကြောင့် စာထဲနစ်မျောနေရာမှ ခန္ဓာကိုယ်လေးမှာ ဆတ်ခနဲတုန်သွားရသည်။
"ဟင် အကိုရှောင်းကျန့်....."
အဖြူရောင် တီရှပ်ကို အောက်ကဘောင်းဘီရှည်အဖြူနဲ့ တွဲဝတ်ကာ အပေါ်က မိတ်ကပ်ရောင် jacketနဲ့ ချောမောခန့်ညားနေသောအကိုရှောင်းကျန့်အား ရိပေါ်ငေးကြည့်နေမိသည်။သူကလဲ ရိပေါ်မျက်နှာလေးကို စူးစူးနစ်နစ်ပြန်လည်စိုက်ကြည့်နေတာမို့ ရိပေါ်ရင်ထဲ နွေးတခါအေးတလှည့်ဖြစ်နေရသည်။
"အတန်းမတက်ဘူးလား...."
"အင်း....မတက်ဘူး...."
"ဘာလို့လဲ.....ဌာနမှုးအချိန်ဆို....."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ရင်ခွင်ရိပ်သို့ အလွမ်း(ရင္ခြင္ရိပ္သို႔ အလြမ္း)
Hayran Kurguကမ်းလင့်လို့ မမှီနိုင်တဲ့ တွဲလက်တစ်စုံဖြစ်ခဲ့ပေမဲ့ မင်းကိုသိပ်ချစ်ခဲ့တာပါ ပူတူးရယ်။ (ကမ္းလင့္လို႔ မမွီနိုင္တဲ့ တြဲလက္တစ္စုံျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ မင္းကိုသိပ္ခ်စ္ခဲ့တာပါ ပူတူးရယ္။) မထင်မှတ်ထားအောင်ထိ ဝေးကွာခဲ့ပေမဲ့ ကျနော့်စိတ်နှလုံးသားမှာ ခင်ဗျားဘဲအမြဲတမ်းရှိ...
