ည၁၀နာရီထိုးပြီးပြီ။မပြောမဆိုနဲ့ အပြင်ထွက်သွားတဲ့ သားဖြစ်သူက အခုထိအိမ်ပြန်မရောက်သေးတာကြောင့် Mr.ရှောင်းကျန့်တယောက် ဘယ်လိုမှ အိပ်လို့မရသေးဘဲ သက်ပြင်းတချချနဲ့သာ ရှိနေရသည်။ရာသီဥတုက အေးကအေးနဲ့ ဒီကလေး ဘယ်တွေများသွားနေတာလဲ။
"တီ...တီ...တီ...."
ရုတ်တရက်ဆူညံစွာ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ ဖုန်းသံကြောင့် ရှောင်းကျန့်ကောက်ကိုင်မိလိုက်တော့
"Hello...."
"ဟုတ်ပါတယ်....ကျနော်ရှောင်းကျန့်ပါ....."
"ဗျာ!....ဘာဖြစ်တယ်....."
တဖက်ကစကားသံကြောင့် ရှောင်းကျန့်ထိုင်နေရာမှ ဝုန်းခနဲ မတ်တပ်ရပ်မိသွားရအောင်ထိ လန့်သွားရသည်။
"ဟုတ်ကဲ့.....ကျနော် အခုလာခဲ့ပါ့မယ်....."
ဖုန်းချပြီးပြီးချင်း စားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့ ကားသော့ဆွဲယူလို့ ညဝတ်အင်္ကျီပေါ်ကနေကုတ်အင်္ကျီတထည်ကောက်ဝတ်ကာ အခန်းထဲကနေ အမြန်ထွက်လာမိသည်။
"သခင်ကြီး....ဘယ်သွားမလို့လဲ.....မိုးချုပ်နေပြီလေ....."
သခင်လေး Seanပြန်လာရင် တံခါးဖွင့်ပေးရန် ဧည့်ခန်းထဲမှာ Tvထိုင်ကြည့်ရင်း စောင့်နေတဲ့ ဝမ်နင်က အပေါ်ကနေ အလောတကြီးပြေးဆင်းကာ အပြင်သွားမဲ့ ဆရာသမားအား မေးမိတော့
"လာ...မင်းပါလိုက်ခဲ့....."
ထိုမျှသာ ပြောပြီး မြန်မြန်ဆန်ဆန်ထွက်သွားတဲ့ bossကြောင့် ဝမ်နင်ခေါင်းကုတ်ကာ ဘာဖြစ်တာလဲဟု တွေးရင်း နောက်ကနေ အမြန်လိုက်ရသည်။
ကားစီယာတိုင်ကိုင်ထားတဲ့ လက်ေချာင်းရှည်ရှည်တွေက အကြောစိမ်းများထောင်ထနေအောင်ထိ ဖိဆုပ်ထားသလို ကားမီးရောင်အောက်က မျက်ဝန်းလက်လက်တွေကလဲ ဒေါသကြောင့် စူးရှနေပြန်သည်မို့
"သခင်ကြီး အခုဘယ်သွားမှာလဲ...."
သိလိုစိတ်ကို ဝမ်နင်မထိန်းချုပ်နိုင်ဘဲ ဒေါသကြီးနေတဲ့ သခင်ကြီးအား မဝင့်မရဲမေးမိတော့
"ရဲစခန်း....."
တောက်ခေါက်ကာ ခပ်ကြိတ်ကြိတ်ဆိုလာတဲ့ သခင်ကြီးရှောင်းကြောင့် ဒီအချိန်ကြီးကျမှ ဘာလို့ရဲစခန်းသွားမှာလဲ.... ဘာဖြစ်လို့လဲဟု ထပ်မေးမဲ့ စကားတွေကိုသာ မြိုချလိုက်ရသည်။မဟုတ်ရင် သခင်ကြီးဒေါသက ကိုယ့်ဘက်မြှားဦးလှည့်တော့မယ်မလား။
DU LIEST GERADE
ရင်ခွင်ရိပ်သို့ အလွမ်း(ရင္ခြင္ရိပ္သို႔ အလြမ္း)
Fanfictionကမ်းလင့်လို့ မမှီနိုင်တဲ့ တွဲလက်တစ်စုံဖြစ်ခဲ့ပေမဲ့ မင်းကိုသိပ်ချစ်ခဲ့တာပါ ပူတူးရယ်။ (ကမ္းလင့္လို႔ မမွီနိုင္တဲ့ တြဲလက္တစ္စုံျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ မင္းကိုသိပ္ခ်စ္ခဲ့တာပါ ပူတူးရယ္။) မထင်မှတ်ထားအောင်ထိ ဝေးကွာခဲ့ပေမဲ့ ကျနော့်စိတ်နှလုံးသားမှာ ခင်ဗျားဘဲအမြဲတမ်းရှိ...
