İLKYAZ

Bölüm 45 • Final

Holaaa,

İlkyaz benim için en özel olan hikayelerden biri çünkü bana çok fazla şey kazandırdı. İlkyaz sayesinde kazandığım en değerli şey ise dostluğumuzun hayatım boyunca devam edeceğine inandığım, hep yanımda olan ve hep yanında olacağım biricik arkadaşım Ata. 

Bugün onun doğum günü ve ben finalin onun doğum gününde gelmesini istiyordum. Bu onun için küçük bir hediye. 

İyi ki doğdun canımın içi, iyi ki doğdun @atagoksoy  🎈💜🌸

Elimden geldiğince toparlamaya, ortalıkta dağınık bir şey bırakmamaya çalıştım ama son cümleler konusunda pek iyi değilim ve bildiğiniz gibi onlarla vedaşlamam oldukça uzun sürdü. Bir yerlerde bir şeyler eksik kalmışsa, aklınıza takılan sorular olursa da buradan ya da başka yerlerden sorun, cevaplarım. 

Kendinize çok iyi bakın ve öpün... Ve hep umduğunuzdan iyi geçsin yazlarınız.

Son olarak, 

Nora, Ege ve şiirler sende kalsın, hikayelerin kapısını ben tutarım💜

İrem Pelin xx

🌸

Ah kaldırımlar biliyor bir devir muhteşemdik.
Güz güneşinden hüzünlü, İlkyazdan şendik.

🌸

4 Yıl Sonra

16 Nisan 2022,Cumartesi

Bacaklarımı biraz daha kendime çektiğimde güçlü bir nefes aldım. Ağlamaktan şişen gözlerimi parmaklarımın tersiyle ovuşturduktan sonra bacaklarıma sarılıp bir kere daha hıçkırdım. Göğsüme dolan ağrı aldığım hiçbir nefeste geçmiyor, aksine her seferinde şişen bir balon gibi büyüyordu. Patladı patlayacaktı ve biliyordum, patlarsa büyük bir fırtına olarak taşacaktı.

Üç saattir yatak odasının zemininde, sırtım yatağa yaslı bir halde hiç durmadan ağlıyor ve ağladıkça içimdeki korkunun toprağını suluyordum. Aslında bugünü hiç böyle planlamıştım. Ege doğum günü için büyük bir parti istememişti. Zaten ikimizin de işleri yeterince yoğundu kendi aramızda bir kutlama yapmak istemesini anlıyordum ama pek bana göre olduğu söylenemezdi. O sürekli şirketin işleriyle ilgilenirken ben de ekibimle birlikte yeni bir koleksiyon üzerine çalışıyordum. Planlarım beklediğim gibi giderse birkaç ay içinde markamı Avrupa pazarına sunacaktım. Her ne kadar o birkaç kişiden oluşan bir kutlama bekliyor olsa da ben akşam için küçükten bir tık büyük bir şey planlamıştım. Arkadaşlarımız gelecekti, ikimizin de hayatına yeni insanlar girmişti, yeni arkadaşlıklar edinmiştik. Sıla, Sıla'nın sanat yönetmeni sevgilisi Bahadır, Tunç, benim ekibim, Ege'nin birlikte iş yaptığı arkadaşları ve onların sevgilileri derken küçük partimiz küçükten bir tık büyük olacaktı. En azından planım bu yöndeydi. Yemek şirketiyle anlaşmış, organizasyonla kendim ilgilenmiş, Sıla'ya özel olarak çizdirdiğim pastanın siparişini günler önceden vermiştim.

Her şey planladığım gibi ilerlemişti. Ege ile birlikte güneşli bir cumartesi sabahına uyanmış, güzel bir kahvaltı eşliğinde doğum gününün iki kişilik ön kutlamasını gerçekleştirmiş, ona ilk hediyesini vermiştim. Ece Ayhan'ın Ege'nin doğduğu yıl basılan kitabı ilk hediyemdi. İkinci hediyemi bugün Ege spordan dönmeden teslim alacaktım. Tabii dünya ayaklarımın altından çekilmemiş olsaydı.

Birinin çıkıp doğru değil demesine, art arda yaptığım testlerde bir yanlışlık olduğunu söylemesine, böyle hataların olabileceğine beni ikna etmesine ihtiyacım vardı. Sonuçta kutunun üzerinde yazıyordu. %99 doğrudur, diyordu. Benim %1'i bulmam gerekiyordu çünkü nefes alamıyordum.