Zorluk Kardeşlik Dayanışma

4 3 0
                                    

Bugünden sonra günler daha da hızlandı...Gün geçtikçe sanki ben değil bu meret beni içine çekiyordu. Gözümün altındaki morluklar,ruh halim,burnumun sürekli kaşınması,burun ucumun soğuk olması , içmediğim zaman gergin ve asabi olmam artık yanımdakilerin gözüne batıyordu. Daha bu yaşımda bunca pisliğe bulaşmış biri olarak şuan ne için bir çöp konteynırının içinde yattığımı bile bilmiyorum.En dibe vurmuş gibi hissediyorum. Günler...Akıp gitti. 2.haftanın sonu. Hala Miray içeride. Ben kendi kendime zaten hapisim. Bir an önce bitsin istiyorum bu mücadele . Bir kurtarıcı melek lazım bana. Bir ışık...

O sırada çöp konteynırının kapağı aralandı belkide beklediğim ışıktı bu...
Kapağı açan kişi beni görür görmez korkmuş olacakki hemen kapattı ardından sesi geldi.

CEM SERTKAYA:ANANI ARVADINI...BİLMEM NAPİM

Sakalı biraz uzamış ,saç baş dağılmış baliciden hallice ki zaten durumun daha beter. Kapağı araladım.

KORKUT KORKMAZ: Cem?

CEM SERTKAYA : Cem? he Cem ben evet. Sen kimsin lan?

KORKUT KORKMAZ:Benim la ben.

CEM SERTKAYA: Sen kimsin ?

KORKUT KORKMAZ: Yav çok zor olmasa gerek bunu bulması.

CEM SERTKAYA:Kendini bu vaziyete sokucak tek bir tanıdık salak var o da Korkut.

KORKUT KORKMAZ: Ayıp oluyo.

Böyle diyince Ceme bir şok daha geldi.

CEM SERTKAYA: Harbi mi ?

Kapağı iyice açtım ve ayağa kalktım.Elimi uzattım.

KORKUT KORKMAZ: KORKMAZ Çöp A.Ş 77den beri.

Cem gülerek elimi sıktı.

CEM SERTKAYA:Ya olm ne işin var burda?

KORKUT KORKMAZ:Hiiç.Öyle dolanıyordum. Dinleneyim dedim içim geçmiş.

CEM SERTKAYA: Çöp kutusunun içinde?

KORKUT KORKMAZ: Evet.

CEM SERTKAYA:Ulan seni tanımasam inanıcam yalanına. Çık hadi ordan.

KORKUT KORKMAZ: Böyle iyiydi ya.

CEM SERTKAYA: Yeminle şu kapağı kapatır seni yukuş aşağı salarım.

Üzgün bir şekilde kapağı kapattım ve geri oturdum çöp konteynırının içine.

KORKUT KORKMAZ:Durma kanka. Kurtar beni valla.

Cem ellerini beline koydu. Sağ eliyle çenesini kaşıdı. Kısık sesle söylendi.

CEM SERTKAYA: Seni kurtarayım...Öyle mi? İyi kurtarayım.

Cem konteynırı ittirmeye başladı. Konteynırın yanında bir delik vardı. Ordan baktım. Bizim burda bir yukuş var. Yaklaşık 6-7 kilometre kadar. Sonu ise şarampol. Oraya doğru gidiyorduk. Arkadaş bu konteynırın da içi boş ama yine de kokuyo be. Az buçuk aklım yerine geldi. 3 gündür ben burdayım. Kimse de çöp atmadı. Kalbim bir an için ritmini hızlandırdı. Bununla beraber Cemde hızını arttırdı. Açtı kapağı ve bizi yukuş aşağı iterken atladı konteynırın içine.

KORKUT KORKMAZ: NE YAPIYOSUN OĞLUM?

CEM SERTKAYA:NE Mİ YAPIYORUM. KURTARIYORUM DAYI! BİRLİKTE GEBEREK GİTSİN. MADEM DERTLİSİN. ÖYLE 3 GÜNDÜR SANA ULAŞILMASIN. YOK EFENDIM UYKULAR UYUMA YOK EFENDIM HASTA OL SONRA GEL CEM BABA PIRASAYI VER ELİME KURTAR BENİ.

Sözleri karşısında öylece kalakaldım. O ise geçti yanıma,kapattı kapağı ve oturdu yanıma.

CEM SERTKAYA:Madem bir derdin var niye anlatmazsın be adam. Hadi anlatmadın oğlum... Hatırla...Kan kardeşi olduğumuz gün ne dedik?

Kuzgun KorkmazHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin