Σαν καλοκαίρι

42. Της νύχτας τα καμώματα

 <<Και μετά;>>ρώτησε η Μυρτώ στο ακουστικό και στριφογύρισα τα μάτια μου χωρίς να μπορεί να με δει.

<<Ε τι και μετά ρε Μυρτώ. Μετά με γύρισε σπίτι μου.>>της είπα ολοκληρώνοντας την διήγηση των γεγονότων της προηγούμενης νύχτας στην Μυρτώ η οποία είχα αποφασίσει να ξεζουμίσει και την παραμικρή λεπτομέρεια.

<<Μμμάλιστα. Και; Πώς νιώθεις;>>η φωνή της είχε έναν διστακτικό τόνο και καταλάβαινα ότι προσπαθούσε να δοκιμάσει τα νερά, γιατί υπό άλλες συνθήκες υπήρχε περίπτωση να είχε πάθει εγκεφαλικό αν της έλεγα ότι είχα κάνει σεξ με ένα άτομο που γνώριζα μόλις μερικές ώρες. Αλλά τώρα ήμουν..οκ. Ούτε ενθουσιασμένη, ούτε στεναχωρημένη. Ήταν ωραία εκείνη την ώρα και σήμερα περίεργα αδιάφορα.

<<Καλά.>>απάντησα λακωνικά και επικράτησε σιγή μερικών δευτερολέπτων.<<Το σπίτι σε τι κατάσταση είναι τώρα που λείπω; Το έχεις κάνει άντρο ακολασίας;>>ρώτησα αλλάζοντας το θέμα και άκουσα την Μυρτώ να χασκογελάει.

Είμαι σίγουρη ότι έχει κουβαλήσει τη Σάρα και τη Μάρα.

<<Μπορεί. Πότε θα έρθεις;>>ρώτησε με νάζι στο τηλέφωνο. Είχα μια εβδομάδα τώρα στη Θεσσαλονίκη και η αλήθεια είναι πως με βοήθησε να βάλω τα πράγματα σε μία τάξη στο κεφάλι μου.

Ίσως κάποιος να έλεγε ότι επιδέξια απέφευγα τα προβλήματά μου, αλλά εγώ ένιωθα κάπως ήρεμα και γαλήνια. Τουλάχιστον καλύτερα και λιγότερο χαμένη. Είχα μισοπάρει μιαν απόφαση να προχωρήσω τη ζωή μου, απλώς ακόμη δεν είχα καταλήξει προς τα ποια κατεύθυνση θα προχωρούσα. <<Μέσα στην εβδομάδα λογικά. Έχω χάσει ένα σωρό μαθήματα.>>μουρμούρισα και η σκέψη αυτή με άγχωσε. Καλές και οι σημειώσεις αλλά τα εργαστήρια δεν θα τα περνούσα ούτε με τάμα αν δεν πήγαινα να παρακολουθήσω.

<<Μμμ...σήμερα θα βγω με τα παιδιά. Παναγιώτη, Χάρη και τα λοιπά. Έχει να σου πει νέα η Χαρά μόλις έρθεις. Δεν θα στα πω εγώ.>>έριξε την βόμβα της η Μυρτώ και εγώ γούρλωσα τα μάτια. <<Άσε με να μαντέψω. Κάνει κάτι με τον Παναγιώτη. Επίσημα; Πόσα έχω χάσει;>>τσίριξα στο τηλέφωνο. Μιλάμε για εξελίξεις!

<<Μην με πιέσεις δεν θα πω λέξη, θέλει να στα πει η ίδια. Καλά όχι ότι έπεσες και έξω αλλά μην με καρφώσεις.>>Γέλασα με την φίλη μου. Πραγματικά ανυπομονούσα να μάθω νέας τους, μου είχαν λείψει μόλις μέσα σε μία εβδομάδα. Τόσα είχαν αλλάξει σε μία εβδομάδα για όλους μας τελικά. <<Δήμητρά, τρώμε!>>η φωνή της μητέρας μου έφτασε στο δωμάτιό μου και ξεφύσησα.