Σαν καλοκαίρι

32.Η γυμνή αλήθεια

Αφήσαμε τον καιρό να περνά χωρίς να συζητάμε τίποτα ουσιαστικό, τίποτα που θα μας τρόμαζε. Το μέλλον ερχόταν από μόνο του κάθε δευτερόλεπτο που κυλούσε και σκότωνε το παρόν και εμείς απλώς προχωρούσαμε μαζί του.

Ο μαγικός κόσμος του έρωτα είχε ανοίξει τις πύλες του και σε εμένα και διένυα μια απίστευτη περίοδο στη ζωή μου.

Ο Σπύρος μου ζήτησε συγνώμη, οι ψίθυροι ακόμη υπήρχαν μα όσο οι μήνες έφευγαν, τόσο αραίωναν και όλοι έβρισκαν κάτι άλλο να ασχοληθούν. Ο Ανδρέας με ζόριζε να πηγαίνω στα μαθήματα και ευτυχώς είχα μαζί μου την Χαρά, μόνιμη σύμμαχο και φρουρό.

Η καθημερινότητά μου γενικά κυλούσε σε όμορφους ρυθμούς και το αδιαμφισβήτητο ήταν πως το βράδυ θα κατέληγα στο κρεβάτι του Ανδρέα. Θα βγαίναμε για κρασιά με τα παιδιά, θα γύριζα σπίτι του για σεξ, θα είχα μάθημα στο Πανεπιστήμιο, θα γύριζα σπίτι του για σεξ, θα ξυπνούσα Κυριακή και θα μαγειρεύαμε παρέα με την Μυρτώ και την Χαρά, θα του πήγαινα φαγητό και μετά θα κάναμε σεξ.

Για εμένα ακόμη φάνταζε περίεργο και πρωτόγνωρο μα όχι ξένο. Με αγκάλιαζε σαν γλυκιά θαλπωρή και άφηνα τον εαυτό μου να το ζει στο έπακρο, χωρίς να υπολογίζω συνέπειες και λογαριασμούς.

<<Μην ξεχάσεις το ψωμί του τοστ.>>υπενθύμισε η Μυρτώ που ξάπλωνε στον καναπέ του σαλονιού χαζεύοντας μια ταινία στην τηλεόραση.

Κούμπωσα το τζιν μπουφάν μου και της έγνεψα θετικά. Ο καιρός είχε αρχίσει να ανοίγει και η θερμοκρασία να ανεβαίνει αισθητά καθώς μπαίναμε σιγά σιγά στην Άνοιξη.

<<Σήμερα θα βγούμε να γιορτάσουμε την πτυχιακή του Ανδρέα. Μην κανονίσεις.>>της υπενθύμισα.

Ο γλυκός μου όχι απλώς είχε τελειώσει και παρουσιάσει την διπλωματική του, αλλά πήρε και το απόλυτο δεκάρι. Αν όλα πήγαιναν καλά, θα ορκιζόταν μετά το πέρας της εξεταστικής, ήμουν σίγουρη για αυτόν.

Ήταν πανέξυπνος και άξιζε η γκρίνια που του προκαλούσε το άγχος τις τελευταίες μέρες.

Η σχέση μου με τον Ανδρέα ήταν κάτι μαγικό, ίσως κυρίως επειδή ήμασταν και φίλοι πάνω από όλα.

Την ώρα που ο Ανδρέας διάβαζε πυρετωδώς και εγώ την περνούσα με τα κορίτσια αισθανόμουν να μου λείπει, αλλά δεν παραπονιόμουν. Ήξερα πως αυτό που έχουμε δεν ήταν μόνο σεξ, δεν μπορούσε να είναι. Τα αισθήματά και η αγάπη ήταν ριζωμένα βαθιά και η σωματική επαφή ήταν απλώς κάτι που προστέθηκε, χωρίς ακριβώς να αλλάξει τη ρότα μας.