Μακριά από την ασφάλεια του μπαρ και των κορμιών που με περιτριγύριζαν, η ψύχρα και η υγρασία ήταν περισσότερο αισθητές, παρόλο που μετά βίας μπορούσα να δώσω σημασία σε κάτι τέτοιο μέσα στη φούρια μου.
Περπατούσα γρήγορα χωρίς σκοπό και χώθηκα μέσα στην πόλη που ήταν ήσυχη και πιθανόν κοιμισμένη εκείνη την ώρα. Μερικές λάμπες φώτιζαν το δρόμο και η θάλασσα έκανε απαλό θόρυβο καθώς έσκαγε στο τσιμεντένιο λιμάνι.
Μέσα στους ήρεμους ήχους δεν ήταν δύσκολο να διακρίνω τον ήχο των βημάτων πίσω μου.
Τον ένιωσα να με ακολουθεί κατά πόδας, δε χρειαζόταν να γυρίσω να κοιτάξω για να ξέρω πως είναι αυτός, και άνοιξα το βήμα μου.
Δε μου μίλησε. Επιτάχυνε και αυτός και μόλις με πρόφτασε, έπιασε απότομα τον καρπό μου και με τράβηξε χώνοντάς μας και τους δύο σε ένα στενό του νησιού. Αυτό το μέρος τα καλοκαίρια έσφυζε από ζωή με τουριστικά μαγαζάκια που πουλούσαν από μαγνητάκια μέχρι λικέρ μαστίχας. Τώρα ήταν όλες οι βιτρίνες σκοτεινές, με λιγοστά φώτα από μια κολόνα που υπήρχε στο σοκάκι που έκοβε λιγάκι το κρύο.
<<Που πας πάλι ρε Δήμητρα;>>ο τόνος του ακούστηκε σχεδόν παραδομένος, σαν να είχε έρθει για ανακωχή και να μην είχε όρεξη να πιάσουμε και πάλι τα όπλα στα χέρια, μα και πάλι δεν μπορούσε να υπάρξει εκεχειρία με τα νεύρα που είχα εκείνη τη στιγμή.
<<Σπίτι.>>απάντησα κοφτά. Παρά τον θυμό μου, ακόμη δεν μπροούσα να διαχειριστώ το πόσο όμορφος είναι και πραγματικά αναρωτιόμουν αν θα κατάφερα ποτέ να το ξεπεράσω.<<Τί θέλεις και τρέχεις από πίσω μου; Δε θα σε ψάχνει η Ιρίνα;>>
Του ξέφυγε ένα μικρό γέλιο και κοίταξε για μια στιγμή τον ουρανό σαν να έψαχνε δύναμη πριν στρέψει και πάλι το βλέμμα του σε μένα.
<<Ζηλεύεις γαμώ το πείσμα σου.>>μου δήλωσε και χτύπησε κατευθείαν στη χορδή που δεν έπρεπε. Το σώμα μου άρχισε να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου καθώς κόκκινοι φάροι άρχισαν να αναβοσβήνουν δηλώνοντάς μου πως μπαίναμε σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια.
Σταύρωσα τα χέρια μπροστά στο στήθος μου αμυντικά.<<Τί πιστεύεις θα πει η Ιρίνα για αυτό που κάνεις τώρα;>>
<<Δεν είναι γκόμενά μου, Δήμητρα. Φίλοι είμαστε.>>η μπάσα φωνή του ήχησε στα αυτιά μου σαν τραγούδι, μα προσπάθησα να κρατήσω χαρακτήρα.
<<Δηλαδή δεν->>δάγκωσα το μέσα μέρος του μάγουλου μου διακόπτοντας τον λόγο μου.
YOU ARE READING
Σαν καλοκαίρι
Romance''Θα σου μάθω εγώ.'' μου είπε και έσμιξα τα φρύδια μου. ''Τι πράγμα;''τον ρώτησα με απορία. ''Να φιλάς ρε Μητσάκο.''μου είπε σαν να ήταν αυτονόητο και κόντεψα να πνιγώ με το ίδιο μου το σάλιο. Ο Ανδρέας και η Δήμητρα ήταν κολλητοί από τότε που θ...
