Σαν καλοκαίρι

25.Σχεδόν τα ίδια

Ανδρέας

Όσο άφηνα τον καιρό να περνά χωρίς να κάνω κάτι, τόσο ένιωθα ότι η μικρή με απέφευγε. Ίσως ήταν ιδέα μου αλλά δεν επιδίωκε ποτέ να βρεθούμε οι δυο μας όπως παλιά.

Όσες φορές της πρότεινα να περάσει από το σπίτι μου έφερνε για δικαιολογία πως έχει διάβασμα για την εξεταστική.

Ήξερα ακριβώς τι διάβασμα έκανε με τον Σπύρο, αλλά δεν της έλεγα κάτι. Δεν είχα δικαίωμα άλλωστε γαμώτο.

Δεν ήθελα να είμαι εγωιστής και μαλάκας, ειδικά με τον Μήτσο. Ήθελα να την δω επειδή όντως με έψηνε να περάσω χρόνο μαζί της όπως συνηθίζαμε να κάνουμε.

Εχθές όμως είχε δώσει το τελευταίο της μάθημα και δεν υπήρχαν άλλες δικαιολογίες να μου πει. Θα ερχόταν σπίτι μου να αράξουμε, να δει και μόνη της πως όλα ήταν καλά.

Άκουσα το κουδούνι να χτυπά και ένιωσα την αγωνία μου να κορυφώνεται. Είχα ψιλό-συμμαζέψει, είχα πάρει τις μπύρες που προτιμούσε και ένιωθα περίεργα, λες και η παραδοχή άλλαζε εντελώς τον τρόπο που συμπεριφερόμουν στον Μητσάκο.

Ήταν ακόμα το ίδιο άτομο και ξέρω πως περισσότερο το δημιουργούσα εγώ στον εαυτό μου.

Άνοιξα την πόρτα και το χαμόγελό μου αμέσως έσβησε.

<<Τι κάνεις εδώ ρε μαλάκα;>>ρώτησα τον Χάρη που στεκόταν χαλαρός στην πόρτα μου και χωρίς να περιμένει πέρασε μέσα.

Τον άκουσα να γελάει και έπειτα απλώθηκε στον καναπέ μου, στηρίζοντας τα χέρια του στην πλάτη.

<<Όπως είσαι σήκω. Έφυγες.>>του είπα κουνώντας το χέρι μου προς την έξοδο.

Ε δεν θα μου το χάλαγε ο Χάρης τώρα.

<<Πας καλά ρε μαλάκα; Τι σε έπιασε;>>ρώτησε με απορία και άπλωσε τα πόδια του στον καναπέ χωρίς να βγάλει καν τα γαμώ παπούτσια του.

<<Περιμένω την μικρή.>>είπα βιαστικά και είδα τον μαλάκα να χαμογελάει.

<<Ωωω. Και δεν μπορώ να κάτσω; Μια παρέα είμαστε.>>

<<Πολύ αστείο Χαρούλη, δρόμο τώρα.>>είπα και τον τράβηξα από το μανίκι να σηκωθεί. Στάθηκε όρθιος γελώντας, λες και του είπα κάποιο τρομερό αστείο και απλά μου την έδινε στα νεύρα, αλλά επέλεξα να μην το σχολιάσω γιατί απλά θα καθόταν παραπάνω.

<<Μου χρωστάς.>>είπε την ώρα που άνοιγα την πόρτα και τον έσπρωχνα έξω.

Άκουσα το κουδούνι να χτυπάει και έτρεξα να πατήσω το κουμπί, χωρίς να ρωτήσω ποιος είναι.