Σαν καλοκαίρι

27.Ώρα για εξηγήσεις

Ο Σπύρος δεν με πήρε τηλέφωνο. Δεν απαντούσε ούτε στις δικές μου κλήσεις, δεν πατούσε το πόδι του στη σχολή και εδώ και μια εβδομάδα είχα απελπιστεί. Ήξερα πως είναι καλά, έβλεπα στόρι του στον ίνσταγκραμ, μα ούτε εκεί μου μιλούσε.

Να πιάσω κάποιον από την παρέα του ντρεπόμουν, είχα φτάσει σε μια πρωτόγνωρη για εμένα κατάσταση και ήξερα πως έφταιγα, μα αυτή η απόλυτη σιωπή μου προκαλούσε δυσφορία.

Σήμερα του έστειλα και πάλι μήνυμα, είχαμε μάθημα το απόγευμα και ήλπιζα να δεχτεί να μιλήσουμε πριν. Δεν είχε νόημα να αφήσουμε μια κατάσταση να τρέχει χωρίς να την λύνουμε.

Αν δεν άντεχε ας με χώριζε, να ξέρω και εγώ που βρίσκομαι. Προς έκπληξή μου η εκδοχή αυτή δεν μου προκαλούσε θλίψη.

Σίγουρα δεν θα ξέρω τι μου ξημερώνει χωρίς να το έχω ζήσει, αλλά δεν νιώθω άσχημα. Έχω δει την Λυδία να χωρίζει, της έχω δώσει άπειρα χαρτομάντιλα για να σκουπίσει τα δάκρυά της, έμεινα ξύπνια μέχρι το ξημέρωμα για να την παρηγορήσω, βγήκα μαζί της πέντε συνεχόμενες μέρες παρόλο που είχαμε σχολείο για να ξεσπάσει.

Έβλεπα πως πονούσε, πως στεναχωριόταν, πως ξεχνούσε και ξέδινε. Με εμένα τι πάει λάθος και δεν νιώθω την ανάγκη για τίποτα από αυτά; 

Ο καθένας ξεσπά διαφορετικά υποθέτω, μα δεν ένιωθα την ανάγκη για τίποτα.

Πίστευα τους πρώτους μήνες πως τα αισθήματά μου για τον Σπύρο θα είναι σαν πυροτεχνήματα, μα τελικά ξεφούσκωσαν πριν καν ανθίσουν.

Η Μυρτώ το ονομάζει ''ενθουσιασμό'', μα δεν μπορώ να καταλάβω πως φεύγει αυτό από την μία μέρα στην άλλη. Τα συναισθήματα δεν έχουν διακόπτη.

Άκουσα τον ήχο του μηνύματος στο κινητό μου και το έπιασα αμέσως στα χέρια μου.

Ο Σπύρος, ήθελε να βρεθούμε.

Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά δυνατά και το άγχος μου κατάφερε να χτυπήσει κόκκινο μέσα σε δευτερόλεπτα. Ομολογώ πως αυτό δεν το περίμενα, ειδικά έπειτα από μια εβδομάδα απόλυτης σιωπής.

Ξεχύθηκα βιαστικά στους δρόμους αμέσως μόλις μου έδωσε σημείο συνάντησης. Έφτασα στον ηλεκτρικό και περίμενα όρθια να εμφανιστεί, κοιτάζοντας επίμονα το πλήθος για να τον εντοπίσω πρώτη.

Ήθελα να δω το βλέμμα του όταν πέσει πάνω μου, τα αυθεντικά συναισθήματά του, να κατανοήσω ίσως την έκβαση της επικείμενης συζήτησης.