Σαν καλοκαίρι

15.Η επιλογή

Περπατούσα στους διαδρόμους με τον καφέ μου στο ένα χέρι και το κινητό τυλιγμένο με τα ακουστικά μου στο άλλο. Για κακή μου τύχη η κίνηση με είχε φάει και είχα αργήσει να φτάσω στην παράδοση αλλά ευτυχώς η Χαρά μου είχε κρατήσει θέση δίπλα της.

Το αμφιθέατρο δεν ήταν εντελώς γεμάτο, καθώς το μάθημα ήταν πρωινό και μερικά βλέμματα συγκεντρώθηκαν πάνω μου καθώς έμπαινα στην αίθουσα, μα ο καθηγητής συνέχισε ανενόχλητος την παράδοσή του.

Εντόπισα την Χαρά μερικές θέσεις πιο κάτω από την τελευταία σειρά και χώθηκα ήσυχα δίπλα της, καλημερίζοντας την ψιθυριστά.

Χωρίς να χάνω καθόλου χρόνο άνοιξα το τετράδιο μου και ξεκίνησα να παρακολουθώ με προσοχή το πάουερ-πόιντ και να σημειώνω τα σημαντικά σημεία. Η αλήθεια είναι πως σημείωνα σχεδόν κάθε κουβέντα του καθηγητή, δεν είχα εξοικειωθεί ακόμη πλήρως με το τι θα έπρεπε να κρατάω και τι όχι.

Το βλέμμα μου περιπλανήθηκε διακριτικά στο αμφιθέατρο, μα καμία γνωστή φυσιογνωμία δεν υπήρχε στο οπτικό μου πεδίο.

Ένιωσα την Χαρά να με σκουντάει με τον αγκώνα της.<<Τι έγινε χθες;>>ψιθύρισε σκύβοντας κοντά μου.

Έβαλα το δάχτυλο που κρατούσε το στυλό μπροστά στα χείλη μου, κάνοντας της νόημα να σωπάσει.<<Μετά.>>

Η Χαρά στριφογύρισε τα μάτια της και στράφηκε και πάλι μπροστά μέχρι να τελειώσει η βασανιστικά βαρετή παράδοση και να μας επιτρέψει να φύγουμε.

Μαζέψαμε τα πράγματά μας και κατευθυνθήκαμε προς το κυλικείο, με σκοπό να πάρουμε το δεύτερο καφεδάκι της ημέρας, περιμένοντας μία ώρα για το επόμενο μάθημα που είχαμε εκείνη την ημέρα.

Εγώ ξεκίνησα να διηγούμαι στην Χαρά τα πάντα, χωρίς να παραλείψω φυσικά την παραμικρή λεπτομέρεια, για να μπορέσει να μπει ακριβώς στο κλίμα.

<<Για αυτό μου ήρθες φτιαγμένη εσύ πρωί πρωί;>>ρώτησε κρυφογελώντας και εγώ στριφογύρισα τα μάτια μου αγνοώντας την.

Αφού περίμενα να τον δω, δεν ήθελα να σκάσω μύτη εντελώς απεριποίητη παρόλο που το μάθημα ήταν στις εννιά το πρωί. Το ότι ξύπνησα και ετοιμάστηκα ήταν μια θυσία, μα περίμενα να αξίζει.

<<Αλλά τελικά δεν ήταν στο μάθημα το πρωί.>>κατέληξα την ώρα που η Χαρά μασουλούσε μια μεγάλη μπουκιά από την τυρόπιτα της.

<<Είσαι σίγουρη ότι είναι από το τμήμα;>>ρώτησε και μερικά κομματάκια σφολιάτας βρήκαν τη θέση τους στο τραπέζι.