Σαν καλοκαίρι

34.Υποσχέσου το

Ανδρέας

Κόλλησα το βλέμμα μου στο ταβάνι και έσερνα τα μάτια μου από γωνία σε γωνία κουνώντας νευρικά το πόδι μου.

Κοίταξα ξανά την οθόνη του κινητού μου και έπειτα και πάλι το ταβάνι. Στην οθόνη ήταν ανοιχτά τα μέιλ μου και στην κορυφή της λίστας στεκόταν ένα αδιάβαστο, μα ήξερα ακριβώς τι είναι χωρίς να χρειαστεί -ή να τολμάω- να το ανοίξω.

Οι βαθμοί μου ήταν τέλειοι, η συνέντευξη μέσω σκάιπ είχε πάει άψογα, το πτυχίο IELTS ήταν πάνω από οκτώ και εγώ ήμουν ολόκληρος μαντράχαλος και φοβόμουν να ανοίξω ένα μέιλ από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου.

Έσφιξα τα χείλη μου και έστρεψα πάλι το βλέμμα μου αποφασιστικά στο κινητό. Το άνοιξα και η καρδιά μου άρχισε να χτυπά σαν τρελή, κάνοντας την ανάσα μου να βαρύνει.

Τα μάτια μου κινήθηκαν γρήγορα στο κείμενο, πιάνοντας μονάχα τις λέξεις κλειδιά: congratulations, acceptance, full scholarship.

Έκλεισα για μια στιγμή τα βλέφαρα μου και η αμφιθυμία κατέκλυσε κάθε κύτταρο της ύπαρξής μου. Με δέχτηκαν και ένιωθα ανακούφιση και χαρά την ίδια ακριβώς στιγμή που η δυσφορία και το άγχος με έπνιγαν.

Ίσως ήταν το άγνωστο που με τρόμαζε, ίσως το γεγονός πως η ζωή μου είχε μπει σε μια ρουτίνα που μου άρεσε όσο δεν πάει. Ήξερα πως είναι ευκαιρία, το επόμενο βήμα, άλλωστε δεν γίνεσαι κάθε μέρα δεκτός στο μεταπτυχιακό που θέλεις και μάλιστα με πλήρη υποτροφία. Δεν μπορούσα να το αγνοήσω.

Ήθελα απεγνωσμένα να το μοιραστώ με τον Μητσάκο. Είχε πάντα τον τρόπο να με καθησυχάζει και απλά να ξέρει ποιο είναι το σωστό.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι βιαστικά και πήγα προς το μπάνιο μου.

Ο αέρας του μικρού δωματίου ήταν ασφυχτικά γεμάτος από ομίχλη που είχαν σχηματίσει οι υδρατμοί του καυτού νερού.

Η μικρή μου, είχε μαζέψει τα μαλλιά της ψηλά σε έναν καστανό, ατημέλητο κότσο στην κορυφή του κεφαλιού της και τα μπράτσα της ακουμπούσαν τις δύο πλευρές της πορσελάνινης μπανιέρας.

Τα βλέφαρά της ήταν κλειστά και χαλαρά ενώ θα ορκιζόμουν πως μέσα της τραγουδούσε κάποιον σκοπό.

Όλη η επιφάνεια του νερού καλύπτονταν από πυκνές σαπουνάδες, κρύβοντας τη θέα του γυμνού κορμιού της και η σκέψη του τι θα βρίσκεται από κάτω με έκανε να την θέλω πάλι και το παντελόνι μου με ενοχλούσε.