Σαν καλοκαίρι

5. Θα σου μάθω εγώ

Έπιασα την άμμο στα χέρια μου και την άφησα να κυλήσει ανάμεσα από τα δάχτυλά μου χαζεύοντας τους εκατομμύρια κόκκους να χάνονται από την παλάμη μου. Τι βράδυ κι αυτό; Ο ήχος από το κύμα που έσκαγε λίγα μέτρα μακριά από τα πόδια μου έδινε ρυθμό στις ακανόνιστες σκέψεις μου. Τι στο καλό μου συνέβαινε και φερόμουν έτσι;

<<Μητσάκο;>>η φωνή του ακούστηκε πίσω μου και με έκανε να τιναχτώ. Με πλησίασε χαλαρός, χαμογελώντας. Δεν είχε ιδέα τι επίδραση είχε πάνω μου αυτό το χαλαρό του χαμόγελο, με τα παιχνιδιάρικα λακκάκια του που έκαναν την εμφάνισή τους κάθε φορά αφήνοντάς με άφωνη.

Με μία κίνηση στρογγυλοκάθησε δίπλα μου στην άμμο και έφερε το μπουκάλι μπύρας που κρατούσε στο στόμα του.<<Τι κάνεις εδώ μόνη σου;>>με ρώτησε και γύρισε να με κοιτάξει.

Εγώ στύλωσα το βλέμμα μου ευθεία μπροστά στην σκοτεινή θάλασσα.<<Βαρέθηκα την πολυκοσμία.>>του απάντησα απαλά και εν μέρη ήταν αλήθεια. Είχε πολλά τσουλιά στα οποία τριβόταν, βαρέθηκα το θέαμα.

<<Μυστήρια και μοναχική.>>με πείραξε και ήπιε άλλη μια γουλιά<<Θες;>>με ρώτησε και μου έτεινε το μπουκάλι. Εκείνη τη στιγμή θα προτιμούσα κάτι πιο βαρύ, αλλά ας πορευτώ με ο,τι προσφέρεται. Έπιασα το μπουκάλι στα χέρια μου και κατέβασα μία γενναιόδωρη γουλιά. Είχε εξωτερική θερμοκρασία, δεν ήταν παγωμένη.

Είδα τον Ανδρέα με την άκρη του ματιού μου να στρίβει ένα τσιγάρο.<<Εσύ τι κάνεις εδώ;>>τον ρώτησα και μια μικρή ελπίδα γεννήθηκε μέσα μου, πως είχε έρθει εδώ για να μου πει ότι με θέλει. Ότι είναι ερωτευμένος μαζί μου όλα αυτά τα χρόνια και εγώ δεν είχα πάρει γραμμή. Εντάξει, ίσως η φαντασία μου καλπάζει.

<<Μου τα πρηξε η Κατερίνα και έψαχνα τρόπο να την κάνω. Επίσης έχει ώρα που εξαφανίστηκες και έχει έρθει ο Θωμάς.>>είπε με το φιλτράκι στην άκρη του στόματός του και με σκούντηξε στον ώμο συνωμοτικά.

Εγώ ήπια μια γουλιά από την μπύρα. Θα σου λεγα τίποτα τώρα για τον Θωμά.<<Τι μανία σ' έχει πιάσει να μου κάνεις κονέ με τον Θωμά;>>είπα κάπως θιγμένα και τον άκουσα να γελάει.

Πέρασε την γλώσσα του πάνω από την κόλλα και έστριψε το τσιγάρο.<<Ρε Μητσάκο, τελείωσες το Λύκειο και δεν έχεις φασώσει κανέναν. Με τι εφόδια θα πας στο πανεπιστήμιο;>>

Στριφογύρισα τα μάτια μου ακόμη κι αν δεν μπορούσε να το δει μέσα στο σκοτάδι. Το προφίλ του φωτίστηκε από την φλόγα του αναπτήρα και τα τατουάζ στα δάχτυλά του με έκαναν σχεδόν να θέλω να αναστενάξω. Είναι δυνατόν να προκαλεί τέτοια θύελλα μέσα μου;