Σαν καλοκαίρι

38.Αναθεώρηση

Ο χρόνος κυλά περίπου το ίδιο για όλους. Αν περάσεις το φράγμα του χρόνου και καταφέρεις να γυρίσεις στο παρελθόν τι θα άλλαζες; Αν έσβηνες λάθη θα γινόσουν εξίσου έμπειρος και κατασταλαγμένος άνθρωπος; Αν έπαιρνες εκείνο το τρένο που αγνόησες θα σε γλίτωνε από την τωρινή, μίζερη ζωή σου; Αν γνώριζες την μητέρα σου στα είκοσί της, θα την απέτρεπες από το να γνωρίσει τον πατέρα σου και να δημιουργηθείς;

Αν ήμουν στο παρελθόν, δεν ξέρω τι θα άλλαζα για να μην νιώθω τόσο άδειο το παρόν μου.

Κοίταξα την Μυρτώ που ξάπλωνε άτσαλα στην άλλη άκρη του καναπέ μας και ο αντίχειράς της ανεβοκατέβαινε στην οθόνη του κινητού της. Κοίταξα και το δικό μου. Άδειο, εδώ και δύο μέρες.

<<Θα βγούμε σήμερα ή θα πακετώσεις πάλι;>>μουρμούρισε χωρίς να αποστρέφει το βλέμμα της από τη φωτεινή οθόνη.

Έριξα το σώμα μου πίσω μέχρι να ακουμπήσω τα μαλακά μαξιλάρια.<<Που;>>

<<Έχει πάρτι στην ιατρική και ξέρεις εγώ κάτι παθαίνω με τους γιατρούς. Θα πω σε κανένα κούκλο να με εξετάσει.>>

Στριφογύρισα τα μάτια μου.<<Να κοιτάξεις να έχει διαλέξει ψυχιατρική για ειδικότητα.>>

<<Χα-χα.>>

<<Τον Χαρούλη τον ξεχάσαμε; Τι έγινε;>>ένιωθα πως είχα χάσει επεισόδια, καθώς αυτός ήταν ακόμη ανένδοτος απέναντί της, αλλά δεν ήξερα αν η φίλη μου θα συνέχιζε να επιμένει.

Η Μυρτώ σοβάρεψε απότομα.<<Δεν θα τον παρακαλάω. Επίσης νομίζω ότι βγαίνει με μία φίλη της γκόμενας του Παναγιώτη, αλλά δεν είμαι σίγουρη. Μάλλον αυτή θα είναι πιο ώριμη από εμένα μη χέσω.>>

<<Σε καίει δηλαδή αλλά σήμερα θέλεις να παίξεις τον γιατρό.>>

<<Η ζωή είναι για να προχωράει, δεν έγινε κάτι, τα αισθήματα περνάνε κάποια στιγμή.>>

Χαμογέλασα και ξεφύσησα κοιτάζοντας πάλι το νεκρό κινητό μου. Πόσο δεν ήθελα να έχουν εφαρμογή τα λόγια της στον Ανδρέα.

<<Δεν σε έχει πάρει ε;>>ρώτησε η Μυρτώ που κατάλαβε τις ανησυχίες μου.

Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου, μα δεν ήθελα να είμαι και αυτή που θα έπρηζε μονίμως για το πόσο μου λείπει. Σε όλους μας έλειπε.

<<Δημητρούλα θα πάρει. Είναι οι πρώτες μέρες.>>προσπάθησε να με καθησυχάσει η φίλη μου.