Σαν καλοκαίρι

7.Στόχος

<<Τι πράγμα;>>τσίριξε η κολλητή μου, η Λυδία στο τηλέφωνο.

<<Με ξεκούφανες>>παραπονέθηκα και χαμήλωσα λίγο την ένταση της κλήσης. Αυτή ήταν ικανή να τσιρίζει σε όλο το τηλεφώνημα τώρα.

Το ήξερα ότι τα αναπάντεχα νέα θα την εξέπλητταν, αλλά εδώ μιλάμε για αγνό σοκ, ουρλιαχτά και εκατοντάδες ερωτήματα να με βομβαρδίζουν ανά δευτερόλεπτο. Εντάξει δεν ήταν και λίγα αυτά που είχαν συμβεί για τον συνήθως ντροπαλό και συνεσταλμένο εαυτό μου, αλλά η Λυδία φάνηκε πραγματικά να ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενε να ακούσει.

<<Μου λες αλήθεια;>>ρώτησε και πάλι δύσπιστα κάνοντάς με να στριφογυρίσω τα μάτια μου.

<<Ε ναι ρε Λυδία.>>υπήρχε περίπτωση να θέλω να αστειευτώ με κάτι τέτοιο; Όσο παράξενο κι αν ακουγόταν, συνέβη και όσο κι αν προσπαθούσα με όλη την δύναμη που διαθέτω δεν μπορούσα να το αποβάλλω από τις σκέψεις μου.

<<Δυο φίλοι που φιλήθηκαν στα χείλη δεν μπορούν να είναι φίλοι.>>μου είπε και με έκανε να γελάσω.

<<Πάλι σοφά μίλησες.>>

<<Επίσης το ξέρεις και το άλλο; Φίλος φίλη φίλησε και φιλικά την πήδηξε. Οι παροιμίες είναι σοφές, ο λαός ξέρει τι λέει!>>η παράνοια της συνεχίστηκε και είμαι σίγουρη πως είχε πολλές παροιμίες ακόμη να μου αραδιάσει, μα δεν είχα σκοπό να την αφήσω.

<<Λυδία, συγκεντρώσου. Για τον Ανδρέα δεν σήμαινε απολύτως τίποτα, το έκανε για να με βοηθήσει σαν φίλος.>>της εξήγησα αυτό που πραγματικά πίστευα.

Είμαι σίγουρη πως αν ο Ανδρέας με ήθελε για κάτι άλλο πέρα από φίλη θα το είχε επιδιώξει ήδη. Άλλωστε δεν ήταν από τους άνδρες που ντρέπονται να εκδηλωθούν, γεγονός που με φέρνει και πάλι στο σημείο μηδέν. Εκεί δηλαδή που θα είμαι πάντα με τον Ανδρέα, δεν θα αλλάξει κάτι.

<<Ακούς τι λες; Που έχεις ακούσει ότι οι φίλοι μαθαίνουν μεταξύ τους να φιλιούνται και άλλα τέτοια περίεργα;>>

Ξεφύσησα στο ακουστικό. Μήπως ήξερα τι μου γίνεται; Από την άλλη ο Ανδρέας είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπου. Πραγματικά πιστεύω ακράδαντα πως ήθελε να με βοηθήσει και τίποτα παραπάνω, άλλωστε μπορεί να έχει όποια θέλει και εγώ βάζω το χέρι μου στην φωτιά πως δεν με θέλει.

Δεν ήταν ποτέ στη ζωή του πλάγιος, πάντοτε διεκδικούσε αυτό που ήθελε και συνήθως το έπαιρνε αμαχητί.