Σαν καλοκαίρι

12.Λειψή χαρά

Σχολή επιτυχίας: Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών; Στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο; Στην Αθήνα; Τα κατάφερα;

Τα κατάφερα!

Δεν το πιστεύω αυτό που ζω, είναι η πιο χαρούμενη μέρα της ζωής μου μέχρι τώρα και από το πρωί δεν μπορώ να σταματήσω να χαμογελάω σαν τρελή.

<<Συγχαρητήρια κοριτσάκι μου!>>αναφώνησε η μαμά μου και με τύλιξε στην αγκαλιά της για πολλοστή φορά μέσα στην ημέρα.

Απελευθερώθηκα από το σφιχτό της κράτημα για να καταφέρω να αναπνεύσω φυσιολογικά.<<Ευχαριστώ για εκατοστή φορά μαμά.>>

<<Δεν ξέρεις πόσο χαρούμενη με κάνεις και εμένα και τον πατέρα σου. Είμαστε οι πιο περήφανοι γονείς για σένα μωρό μου.>>είπε και άκουσα την φωνή της να σπάει.

Όχι, όχι πάλι. Δεν θα άντεχα να πλαντάξει και πάλι σε δάκρυα ''περηφάνιας και χαράς'' όπως υποστήριζε.

<<Ο μπαμπάς που είναι;>>ρώτησα προσπαθώντας να αλλάξω το θέμα.

Η μαμά μου σκούπισε ένα δάκρυ που πρόλαβε να κυλήσει στο μάγουλό της με θεατρινίστικο σκέρτσο και εγώ συγκράτησα την παρόρμηση να στριφογυρίσω τα μάτια μου.

<<Πήγε στο καφενείο να κεράσει όλο το χωριό.>>απάντησε σαν να ήταν το πιο λογικό πράγμα στον κόσμο.

Αν είναι δυνατόν! Ζούσα μία παράνοια από την στιγμή που ανακοινώθηκαν οι βάσεις και έμαθα τα αποτελέσματά μου.

Είχε περάσει από το πρωί όλη η γειτονιά από το σπίτι μας για να πιει έναν καφέ στην επιτυχία μου.

Αφότου η κυρά-Δήμητρα έβγαλε έκτακτο ανακοινωθέν για τα νέα της εγγονής της, δεν είχα σταματήσει να δέχομαι συγχαρητήρια και ευχές. Ήμουν η σελέμπριτι της γειτονιάς για μία μέρα.

Τα νέα της επιτυχίας μου έγιναν ακόμη καλύτερα όταν έμαθα πως η Μυρτώ πέρασε και αυτή στην Αθήνα, διοίκηση επιχειρήσεων και θα συγκατοικούσαμε. Η απόφαση είχε ήδη παρθεί!

Με τρελή ταχύτητα κλείσαμε ήδη τηλεφωνικά εισιτήρια για μεθαύριο, θα φεύγαμε όσο το συντομότερο γινόταν για να ξεκινήσουμε το χτίσιμο της νέας μας ζωής ενθουσιασμένες.

Από την άλλη βέβαια ένα αγκάθι έξινε την καρδιά μου επίμονα. Ο Ανδρέας δεν είχε φανεί από το πρωί στο κατώφλι μου. Για την ακρίβεια δεν τον είχα δει καμία φορά από την ημέρα που μιλήσαμε στο δωμάτιό μου, ήταν λες και άνοιξε η γη και τον κατάπιε.