THE WATTYS 2022 YARI FİNALİSTİ
"Sana bir şey itiraf edeceğim,"
"Neymiş?"
"Sanki doğduğumdan beri bir parçam hep bu anı bekledi. Seninle tanıştıktan sonra..."
"Tamamlandım. Dünya dönmeye devam ederken bırakmıştım onunla dönmeyi. Gücüm yoktu daha...
10 bölümdür birlikteyiz ve inanılmaz heyecanlı hissediyorum... Sanki çok fazla ilerleme kaydettik ve onlarla kendimizi bulduk... 🍀
Yorumlarda gördüğüm kadarıyla hepiniz hayatlarınızdan birer parça görüyorsunuz ve bunu çok mutlu ediyor çünkü benim hedefim her zaman sizlere ulaşmak oldu ❤️❄️
Hayatlarınızdan birer parçaya ulaşmak, benim için kayıp bir yapbozun parçası gibi 💜
O zaman soruyorum; Nasılsınız? Biliyorum bazen zor oluyor fakat unutmayın... "Uzun bir süre çok cesur davrandık hepimiz; Sadece biraz daha cesur olmalıyız ve unutmayın, hiç birimiz umutsuzluğa ve diğer faktörlere boyun eğmedik."
Bölümün adını koyarken sadece şunu düşünüyordum; "Bazılarımız kimsesiz doğduk, bazılarımız terk edildik." Peki, size bir sorum daha var;
Hangisi daha çok acıttı? Kimsesiz doğmak mı, terk edilmek mi? -Yorumlarda okuyorum-
Bana soracak olursanız, terk edilmek derim. Çünkü varlığından haberiniz olmayan bir şey canınızı acıtamaz, kimsesizlik de bence böyledir... Siz ne düşünüyorsunuz? 🍀
Sizi seviyorum 💜❄️❤️🍀 Lafı daha fazla uzatmayacağım, keyifli okumalar 🔮 Oy ve yorumları bekliyorum ❤️
Elf Prensesi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arabayı sürerken hiç sesim çıkmıyordu. Ne diyeceğim konusunda bir fikrim yoktu, ne hissedeceğim konusunda bir fikrim yoktu. Sadece kendimi yola odaklamıştım. Taksiye binmeyip, arabayı almamın nedeni de buydu zaten. Hiç değilse kafam başka bir şeyle meşgul oluyordu. Eh, ne kadar başka bir şeyle meşgul olsa da artık bunun bir önemi yoktu değil mi? Görüşüm, dolu gözlerim yüzünden sıfırdı. 'İster inan, ister inanma, herkes baban gibi değil. Güvenmek, zor bir süreç. Hem karşındakini hem de kişiliğini sınayan bir süreç. Bir kere orta yerinden kırıldı mı, her şey ve herkese karşı parçalanıyorsun fakat bunu tamir edebilecek insanlar var etrafımızda. Ben de o kişilerden biriyim Güneş.'
Gözyaşlarım hangisinin acısıyla akıyordu ki, şu an? Onlar gibi değilim, deyip Kar Tanesi ile bir şeyler yaşamaya çalışmıştı. Onlar gibi değilim, deyip bana güven aşılamaya çalışmıştı. Onlar gibi değilim, deyip Hale'yi öpmüştü. Öfkeyle direksiyona vurdum. Ondan da Derin'den de nefret ediyordum. Tüm erkek topluluğundan nefret ediyordum.
Kırmızı ışıkta durduğum sırada telefonum çaldı. Yan koltuğa bıraktığım çantamı alıp çıkardım ve arayana baktım. Derin. Telefonumu komple kapattım ve geri çantaya attım. Çalış sesini dahi duymak istemiyordum. Yeşil ışık yandığında gaza bastım ve yol ayrımından döndüm. Piste gidiyordum, kendimi ancak böyle toplayabilirdim.
