THE WATTYS 2022 YARI FİNALİSTİ
"Sana bir şey itiraf edeceğim,"
"Neymiş?"
"Sanki doğduğumdan beri bir parçam hep bu anı bekledi. Seninle tanıştıktan sonra..."
"Tamamlandım. Dünya dönmeye devam ederken bırakmıştım onunla dönmeyi. Gücüm yoktu daha...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sohbet: 90 *** *** ****
"Bende seni görmek istiyorum. Neredesin!"
"Ben, istemiyorum."
"Önce beni tehdit edip, buraya çağırıyorsun sonra uzaktan izleyip gidiyorsun, ne ayaksın sen!"
"Annen gibisin."
Kaşlarımı çattım. Kimdi be bu manyak? Annemi nerden tanıyordu, bizden ne istiyordu ve bana kendini neden göstermiyordu?
"Annemi nerden tanıyorsun, kimsin?"
"Bilmem."
Çevrimdışı oldu. Etrafıma bakmaya devam ederken, içimi bir korku kapladı. Kimdi bu manyak, ne istiyordu, benden, bizden?
Derin bir iç çekip hızlıca bir taksi durdurdum. Eve gidip, bu olayı unutmayı deneyecektim. Beni görmek istemişti, Hale veya Reyyan Hoca olamazdı. Ufuk'ta olamazdı. Eğer olsalardı, adım gibi emindim ki benimle yüzleşirlerdi.
Telefonum tekrar elimde çalınca yutkundum, ne şimdi de arıyor muydu yoksa? Arayanın Hale olduğunu görünce hayal kırıklığına uğradım. Hale, beni aramazdı ki, başına gökdelen falan mı düşmüştü?
"Hale?"
"Şimdi mutlu musun Görünmez Kız?" Dedi, sesi sinirli geliyordu ayrıca titriyordu. Titrek bir nefes aldı, ağlamış mıydı o?
"Hale, sen neden ağlıyorsun? Ne demek istiyorsun?"
Bağırdı. "Senin yüzünden beni bıraktı!"
Kaşlarımı çatarak, telefonu kulağımdan biraz uzaklaştırdım. "Kim seni bıraktı, Hale? Hiçbir şey anlamıyorum."
"Emir... İstemedi beni, senin gibi bir cadıyı istedi. Mutlu musun! Allah belanı versin." Dedi ve kapattı. Telefonu kulağımdan indirirken girdiğim şoku atlatmaya çalıştım. Ufuk, Hale'yi terk mi etmişti? Ne zaman?
Buna omuz silkip geçmem gerekirken, sebepsizce mutlu hissediyordum. Bu ne kadar normaldi? Hafifçe gülümsedim, iyi değildim. Kalbim yine çarpıyordu ve nedenini bilmemek bana kafayı yedirtiyordu.
İkisini birbirlerini öperken gördüğümde üzülmüştüm fakat bunu kullanılmış hissetmeme bağlamıştım. Bunu neye bağlayacaktım? Çok açık ve net bir şeyler vardı, bende. Sanki, gözlerimin önündeki sis yeni yeni kalkıyordu ve kendimi sonunda onun gözlerine hapsedebiliyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
