THE WATTYS 2022 YARI FİNALİSTİ
"Sana bir şey itiraf edeceğim,"
"Neymiş?"
"Sanki doğduğumdan beri bir parçam hep bu anı bekledi. Seninle tanıştıktan sonra..."
"Tamamlandım. Dünya dönmeye devam ederken bırakmıştım onunla dönmeyi. Gücüm yoktu daha...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Odama dönüp, Fiko'yu kafesine koydum ve ayakkabılığa geri dönüp montumu üstüme geçirdim. Tam kapıyı açacakken zil çaldı. Delikten baktım, lacivert boğazlı bir kazak ve siyah pantolon giymiş Ufuk'u gördüğümde, kapıyı açtım.
"Çok mu özledin?" Dediğimde güldü ve kollarını belime dolayıp, kafasını boynuma gömdü. İçim titrerken, gözlerimi kapattım ve limon kokusunu içime çektim.
"Her an..." Derken kafasını kaldırdı ve içeri girip, kapıyı ayağıyla kapattı. Dudaklarıma eğildi. Beni öperken, kollarımı boynuna doladım ve gözlerimi kapatarak içimdeki o güzel hissin yükselmesine izin verdim. Bu öyle bir histi ki, beni öptüğü zaman cehenneme ve çöle dönmüş bu dünyadan, araf uçurumuna atlıyordum ve o uçurumun sonunda cennetin sularının olduğu bir göl vardı.
Hafifçe geri çekildi ve sol elini kaldırıp, yara izimi okşadı. "Affedildim mi?" Diye sordu, o parlak mutasyonlu gözlerini, ormanlarıma kilitleyerek.
"Beni hiç terk etmeyeceğine dair söz ver," Dediğimde, kaşlarını kaldırdı. Gözlerimin yandığını hissediyordum, bu saatten sonra onsuz yapamazdım, kendine alıştırıp gidemezdi.
"Söz," Dediğinde, eğilmiş olmasını fırsat bilip rahatça boynuna sarıldım ve kokusuyla dolu bir rüya görmek için dua ettim. "Seni ben götüreceğim, yemeğe." Diye mırıldandı. Nefesini kulağımda hissederken yutkundum.
"Annen geç kalacağın için kızmaz mı?" Diye sordum. Kafasını iki yana salladı hafifçe.
"Kızmaz,zaten önce seni bırakacağımı söyledim." Derken tekrar dudaklarıma eğildi, osırada kapı çaldı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
