THE WATTYS 2022 YARI FİNALİSTİ
"Sana bir şey itiraf edeceğim,"
"Neymiş?"
"Sanki doğduğumdan beri bir parçam hep bu anı bekledi. Seninle tanıştıktan sonra..."
"Tamamlandım. Dünya dönmeye devam ederken bırakmıştım onunla dönmeyi. Gücüm yoktu daha...
Selam Kar Tanelerim 🍀 Gecikme için kusura bakmayın, lütfen. Söz verdiğim gibi bugün iki kesit ve akşam bölüm gelecek ❄️ Siz nasılsınız? Hayat nasıl gidiyor, tatil nasıl geçiyor? Gerçi tatil bitti, okullar açılıyor :( Oy ve yorumları unutmayın :) Sizi seviyorum, keyifli okumalar 💜
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Pişt! Kapüşonlu!" Dediğinde yutkundum. Derin'in elini omzumda hissettim.
"Kim bu?" Sesi yarı meraklı yarı kızgın çıkıyordu. Ufuk'a baktığımda -nedensizce bakmıştım- kaşları hafif çatıktı ve oğlana bakıyordu. Öfkelenmişti. Başkasıyla beni gördüğünde kıskanıyordu. Bunu anlayacak kadar zekiydim. Bu düşünceyi kafamdan atıp ayağa kalktım ve oğlana yürüdüm.
Başımı öne eğip, ayakkabılarına diktim. "Evet?"
Minnettar dolu bir sesle, "Teşekkürler, bu eklediğin kalp detayı çok hoşuma gitti. Adın ne senin?" Oğlanla kızın arasına karakalem minik bir kalp eklemiştim. Çünkü ikisini çok yakıştırmıştım.
"Duru." Diye cevapladığımda gülümsedi. Kapüşonuma hiç takılmayışı hoşuma gitti hatta nedenini bile sormamıştı.
"Başmüdürün kızı Duru mu?"
Kafamı salladım. "Evet."
"Ben Bahadır." Tabii ki benim için Bahadır Abi'ydi. "Bugün işin var mı? Kız arkadaşım ve ben seninle bir yerlerde sohbet etmekten mutluluk duyarız." Dediğinde bir süre düşündüm.
Çizeceğim bir resmin beni buralara getireceğini bilemezdim. Bahadır Abi ve arkadaşını daha tanımıyor oluşum da, öngörü yapmamı biraz zorlaştırıyordu. Fakat, aniden elleri dikkatimi çekti. Siyah izler. Beynim anında tarama yapmaya başladı. Karakalem. İzler, parmak izlerinin üstündeydi, demek ki yaymak için kullanmıştı. Üstündeki siyah sweatin göğüs cebi kalem doluydu. Resme yeteneği var, diye fısıldadı beynim. Kolunun altında beyaz kalın bir kitap vardı. Üstünde 'Mimari Koruma Ders Notları' yazıyordu. Bölümü mimarlıktı. Aniden gözüme kot pantolonun cebinin doluluğu geldi. Şekli, dikdörtgen prizmaydı ve inceydi. Sol eline baktım, orta ve işaret parmağı birlikte kıvrılmıştı. Sigara içiyordu ve cebindeki de çakmaktı.
"Yanlış bir şey mi dedim?" Diye sordu. Ona cevap vermek yerine süzmeye devam ettim. Boynunda bir zincir vardı, köpek tasmasına benziyordu. Resmi çizerken bu kadar dikkatli süzmemiş olmam hayal kırıklığı yarattı. Soluk bir rengi vardı ve gözlerinin altı hafif morarmıştı. Uykusuzluk değildi bu. Kızın otururken titreyen elin hatırladım. Madde. Madde kullanıyorlardı.
"Hayır," Diye cevap verdim, omuz silkerek. "Yanlış bir şey demedin fakat teşekkürler. Bugün işim var, birazdan dersim başlayacak. Dersin profesörü huysuz. Git bence." Dediğimde omuz silkti.
