THE WATTYS 2022 YARI FİNALİSTİ
"Sana bir şey itiraf edeceğim,"
"Neymiş?"
"Sanki doğduğumdan beri bir parçam hep bu anı bekledi. Seninle tanıştıktan sonra..."
"Tamamlandım. Dünya dönmeye devam ederken bırakmıştım onunla dönmeyi. Gücüm yoktu daha...
Geldik mi dönüm noktası olan bölüme? Nasılsınız bakalım, nasıl gidiyor? Bölüm sorularıma geçiyorum! Dönüm noktasına geliyoruz, sizce ne olacak? Emir ve Duru nasıl devam edecek? Duru ve babası yüzleşecekler mi? Yüzleşirlerse nasıl olacak? Keyifli okumalar 💜 Oy ve yorumları bekliyorum 💜❤️ Sizi çok seviyorum Kar Tanelerim 💜❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çarşamba. Bugün dananın kuyruğunun kopacağı gün olabilirdi. Aslında şimdi dikkat ediyordum da önemli şeylerim hep bugüne denk geliyordu. Hafta sonum evden çıkmadan ders çalışmakla geçmişti ve altı vizemi şimdiden geride bırakmıştım. Her ne kadar iyi geçseler de sonuç beni korkutmaya yetiyordu. Yarışmalara iki gün kalmıştı ve sınavlarımızdan dolayı akşamları antrenman yapıyorduk. Kimse elenmek istemiyordu fakat birimiz gidecekti ve ben sırf o üçlü axeli atlamamak için bile elenmeye razıydım.
Vizelerimden sonra Efekan ile ilgileneceğimi söylesem de bence bugün bunu yapabilirdim. Hızlı ve etkili bir konuşma yeterliydi. Ufuk bana fotoğrafı tekrar atmıştı ve gördükçe hala tüylerim ürperiyordu. Efekan'ın bu kadar ileri gideceğini sanmıyordum fakat... Hiçbir fikrim yoktu. Ayrıca neden Ufuk'a atıyordu ki? Gözümü korkutmak istiyorsa beni uyandırabilirdi. Bu durumda... Gözü korkutulan kişi ben değildim. Birileri Ufuk'u benimle tehdit ediyor olabilirdi.
"Ne düşünüyorsun?" diyerek yanımda yürüyen Ufuk'a hafifçe başımı çevirdim. Siyah bir kazak ve kot giymişti. Beline de sarı-siyah bir gömlek bağlamıştı. Gözleri her zamanki gibi parlıyordu.
Siyah pantolonumun üstündeki mor sweatimi düzelttim ve ellerimi geri montumun cebine koydum. "Bana kalırsa, tehdit edilen kişi sensin." dediğimde kaşlarını çattı.
"Nasıl yani?"
"Eğer, ben birilerinin canını sıkmış olsaydım, o kişi, eve girip beni tehdit ederdi, gözümü korkuturdu fakat fotoğrafımı çekip, sana atıyor. Demek ki..."
"Beni, seninle tehdit ediyorlar." Olayı çözmesiyle kafamı salladım. Ufuk'a hala babasıyla ve kendimle ilgili gerçeği söylemediğim için vicdan azabı duyuyordum fakat nerden öğrendiğimi sorarsa ona verecek bir cevabım yoktu. Kar Tanesi'nin gizli kalmasını istememin sebebi, insanlara güzelliğin bir yetenek olmadığını söylemekti. Kar Tanesi ise yeteneğiyle güzeldi ve bunu kanıtlamak istiyordum. "İyi de kim beni, neden tehdit etsin?"
Alayla güldüm ve omuz silktim, düşüncelerimi bir kenara bırakarak. "Onu da sen düşün artık." diye mırıldandım. Aniden karşıdan gelen Efekan'ı görünce gerildim. Yanımda Ufuk varken onunla konuşamazdım ki.
"Kuzenlerin gülü!" diyerek omzuma atlayan deveyle bağırdım.
"Yuh! Mete, in tepemden!" Ufuk kahkaha atarken Mete tepemden indi. Kapüşonumu çektim ve başımı eğdim. Üstünde kırmızı bir kazak ve bir Jean vardı. Bana göz kırptı, bu enerjisinin tek nedeni olabilirdi. Havadaki kokuya ve en sevdiği sweatini giymesine bakılırsa o neden çok belliydi.
