THE WATTYS 2022 YARI FİNALİSTİ
"Sana bir şey itiraf edeceğim,"
"Neymiş?"
"Sanki doğduğumdan beri bir parçam hep bu anı bekledi. Seninle tanıştıktan sonra..."
"Tamamlandım. Dünya dönmeye devam ederken bırakmıştım onunla dönmeyi. Gücüm yoktu daha...
Selam Kar Tanelerim ✨ Söz verdiğim gibi yeni bölüm kesidiyle buradayım💜 Umarım iyisinizdir, lafı çok uzatmadan sizi kesideuğurluyorum 🍀 Oy ve yorumları unutmayın 🔮
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Alo, Derin?" Dedi ve gülümsedi. Dilimi çıkarıp, kusacağımı belli ettiğimde, kıkırdadı ve telefonu hoparlöre aldı.
"Sanem? Yanlışlıkla seni mi aradım canım?"
"Hayır, Duru ile birlikteyiz." Dediğinde, camı hafifçe açtım ve derin bir nefes aldım. Dili tutulmuştu. Elbette benden böyle bir incelik beklemiyordu ve bende kendimden böyle bir davranış beklemiyordum.
"N-nasıl?"
"AVM-" Derken beni ele vereceğini anlayıp hızlıca sözünü kestim.
"Kulaklığımı almaya piste gittiğimde, o da oradaydı. Tesadüf eseri karşılaştık." Dediğimde Sanem kaşlarını çattı. "Sanem eğer kafanı bana çevirirsen seni arabadan atarım." Dedim keskin bir ifadeyle.
"Tamam, hadi görüşürüz. İkinizi de öptüm." Dediğinde bu sefer cidden öğürdüm. Sanem gülerek telefonu kapattı ve radyonun altındaki boşluğa koydu.
Daha sonra önüne dönüp, yutkundu. "Neden yalan söyledik?" Diye sorduğunda yutkundum.
"Öyle gerekti. Piste gitmeden önce AVM'ye gittin ve pistte seninle karşılaştık. Kulaklığımı almaya gelmiştim. Seni de alıp, bırakmayı teklif ettim. Kabul ettin."
Kafasını salladı ve elini şakağının kenarına koydu. "Yes, sir, yes!" Dediğinde kafamı salladım ve sessizce yolumuza devam ettik. En sonunda mahalleye girdiğimizde, arabayı park ettim ve anahtarı aldım. Sanem poşetleri, Derin onu zaten bırakacağı için almadı. Arabadan indikten sonra dış kapıyı açtım ve geçmesi için tuttum. Kafamı öne eğmekten canım çıkmıştı. Önden geçerken, topuklu botları kulağımda çınladı.
"Zor olmuyor mu karda kışta, onlarla?" Dediğimde omuz silkti.
"Güzelliğim daha önce geliyor." Dediğinde kafamı salladım. Kapımın önüne geldiğimde gülümsedi. "Teşekkür ederim, görüşürüz sonra." Dedi ve arkasını döndü.
Derin bir nefes aldım ve arkasından seslendim. "Sanem!" Dediğim sırada, merdivenlerde Derin gözüktü. Görmeyeceklerini bilsemde hafifçe gülümsedim. "Kardeşimi üzme, ailemiz bizi yeterince üzdü ve bırakılmaya alışığız ama bu kaldırabileceğimiz anlamına gelmiyor." Dedim ve arkamı dönüp, kapıyı açtım. İçeri geçip, kapıyı örttükten sonra derin bir nefes verip, montumu çıkardım. Ellerimi yıkadıktan sonra odama geçip, yatağın üstüne yığıldım. Fiko yine uyuyordu. Tavana umutsuzca bakmaya devam ettim.
